Stjarnan - 01.03.1923, Qupperneq 8

40
STJARNAN
ráöstafanir.” — “The History of Napó-
leon the First” I. bindi, bls. 296.
Forsjónin drotncir.
Það var rneira en ósigurinn hjá Acre,
sem ákvað endalok stríösins milli Tyrkj-
ans og Napóleons. Hin volduga hönd
forsjónarinnar réöi fyrir því öllu. Tím-
inn var enn ekki kominn þá iTyrkja-
veldið mundi undir lok líöa. Þess
vegna voru allir hlutir ámóti Napóleon.
ÞaS, sem Napóleon aldrei til dauðadags
gat skiliS, er vel útskýrt í þessum sein-
ustu versum í 11. kapítula Daníels-
bókar.
“Síðan mun hann óT.yrkjinn) brjót-
ast inn í hiS ágæta landiS, og margir
munu falla; þessir munu komast und-
an yfirgangi hans, Edómsmenn, Móabs-
menn, og kjarninn af Ammonsmönnum.
Hann . mun slá hendi sinni yfir löndin,
og Egyptaland mun ekki undan honum
komast; hann mun kasta eigu sinni á
fjársjóSi gulls og silfurs og allar ger-
semar Egyptalands, og Libýumenn og
Blálendingar munu verða í för meS
honum.” Dan. 11:4i—43.
Þéssi spádómur rættist bókstaflega.
Eftir stríSið í 1798—99 fengu Edóm-
ítar, Móabitar og Ammonítar árlega
fjörutíu þúsund tyrkneskar krónur frá
stjórninni, til þess, aS þeir skyldu leyfa
tyrkneskum pílagrímum aS fara í friSi
gegnum lönd þeirra. Þessar þjóðir
komust aldrei inn undir stjórn Tyrkj-
ans. Þar á móti var Egyptaland, eins
og spádómurinn 'fyrirsagSi, aS borga
Tyrkjanum skatt. Egyptar urSu árlega
aS borga (Tyrkjastjórninni ákveSna upp-
hæS í gulli og “sex hundruð þúsund
mæla af hveiti og fjögur hundruS þús-
und af byggi.” Saga Tyrkjans í Pale-
stínu, Egyptalandi, Libýu og á Blálandi
frá 1798 til 1825, svarar í alla staSi fyr-
irsögnum Daníels í þessum ofannefndu
versum.
“En hersögur frá austri og norðri
mun skelfa hann; mun hann þá í mik-
illi bræði hefja ferS sína, mörgum
mönnum til tjóns og eyöileggingar.”
Dan. 11 :i4.
Þetta vers rættist að nokkru leyti í
KrímstríSinu, en mun rætast aö öllu
leyjti þiegar T(yrkir yfirgefa Konstan-
tinopel.
“Hann mun slá landtjaldi sínu milli
sjáfarhafanna og helgidómsins veglega
fjalls; þar mun hann undir lok líöa ,og
engan frelsunarmann finna.” Dan.
11 =45-
Napóleon sagði einu sinn í samtali viö
Rússakeisarann, aö sá sem hafi Kon-
stantinopel sé herra heimsins. Frá dög-
um Péturs mikla og til þessa dags, jafn-
vel eftir að Bolshevikarnir tóku viS
stjórninni, hefir þaS veriö pólitík Rúss-
lands, að revna aS ná Konstantinopel
og Hellusundinu af Tyrkjanum. En
nú leyfir ekki öfund og drotnunargirnd
hinna stórveldanna Rússum að setja á-
form sín í framkvæmd. Á sama tíma
cjreymir Grikki gullöld, líka fornöld-
inni, þá Ivonstantinopel mun aftur verSa
höfuSborg (hins gríska keisaradæmis.
ÞaS er alt þetta öfugstreymi í utanrík-
ispolitík allra þessara þjóða, sem skap-
ar hið flókna Balkanmál. Sá dagur er
í nánd, þegar Tyrkinn “í mikilli bræöi
mun hefja ferð sina, mörgum mönnum
til tjóns og eySileggingar”, og fara út
úr NorSurálfunni. En Ihvert mun hann
fara? Þessari spurningu svarar 45.
versiS. ÞaS segir skýrum orSum, að
hann muni setja upp stjórn sína á
“helgidómsins veglega fjalli” fensk þýS-
ing). ÞaS er í Jerúsalem. Þessu halda
einnig Múhamedstrúarmenn fram. Eft-
irfarandi orð þessu viSvíkjandi eru eft-
ir tyrkneskan clómara:
“Vér væntum þess, að stórveldin í
Norðurálfunni muni taka af oss Kon-
stantinopel. Vér verSum þess vegna,
að fara í burtu héðan og stjórnaraösetr-
iö mun fært verða yfir í Asíu, og aS
lokum reist í Jerúsalem. En stórveld-
in munu einnig elta oss þangað og taka