Stjarnan - 01.03.1929, Side 15

STJARNAN
47
fiekar æskulýÖnum aS kenna en foreldr-
unum, aS hann sækir þess konar staíSi.
Foreldrarnir hafa um margra ára skeiÖ
átt svo annrikt með aÖ ná í hinn almátt-
uga (?) dollar, aÖ þeir hafa lítinn gaum
gefið þvi, sem mikilvægara er, og nú
koma ávextirnir í ljós í hegðun og leit
æskulýðsins. Vér höfum komið í ís-
lenzku kirkjurnar, þegar þær hafa verið
troðfullar, en ekki höfum vér orðið varir
við eins margt af æskulýðnum við þau
tækifæri og þeim stað, sem hér er um að
ræða. Hvert stefnir? Hvað geta for-
eldrarnir gjört til að halda sonum sín-
urn og dætrum frá þeim stöðum, þar
sem guðsafneitendur reyna af alefni að
leiða þau út á öræfi guðlastsins? Hvað
geta kirkjurnar gjört til að vernda lömb
hjarSarinnar frá gini þess vargs, sem vér
nefnum guðleysis anda nútímans? Þetta
eru spurningar, sem hver guðelskandi
rnaður og kona ættu að íhuga og svara
þeim með því að hefjast handa til að
bjarga þeim, sem sigla vita- og sjóbréfa-
lausir innan um tboða og grynningar ef-
ans og vantrúarinnar, þar sem andlegt
skipbrot er óhjákvæmilegt.
D. G.
FRÉTTIR.
Fyrir nokkru ætluðu læknar og yfir-
menn á hinu| mikla heilsuhæli í Shanghai,
Kína, sem tilheyra sjöundú dags Ad-
ventistum, að gjöra við það og stækka.
Þeir snéru sér að kínverskum stjórn-
málamönnum, útlenzkum verzlunarmönn-
um, amerískum og breskum her- og sjó-
liðsforingjum að þeir gæfu hælinu fim-
tíu þúsund dollara; því að þessir menn
vita hvað þetta hæli gjörir fyrir fólkið
í þeirri stórborg og kringumliggjandi
héruðum. Þeir vita að árlega koma
þangað sjúklingar svo tugum þúsundum
skiftir. Þeir hafa einnig séð hvernig út-
hungraðir og veikir Kínverjar hafa verið
teknir inn í hundraðatali og þeim með
hiýjum höndum hjúkrað, þangað til að
heilsan var aftur fengin. Á ófriðartím-
unum voru limlestir og sundurskotnir
borgarar og hermenn bornir þangað og
þeim hjúkrað upp á það bezta. Þangað
streymdu kristniboðar með fjölskyldum
þeirra hópum saman, þegar þeir voru
reknir í burtu frá kristniboðsstöðvum
sínum. Og jafnvel frá verzlunar- og
herskipum á höfninni hefir það hæli tek-
ið margan mann veikan og hjúkrað hon-
um, þangað til að líf og f jör lýsti úr aug—
um hans einu sinni enn. — Svo þessir
háttstandandi menn gáfu ekki einungis
það, sem þeir voru beðnir um, heldur
fimtán þúsund dollara fram yfir, svo
hælið fékk $65,000. Var það vel og fall-
ega gjört.
Það hefir verið oss sönn ánægja að
sjá hversu margir kaupendur Stjörnunn-
ar hafa sent inn andvirðið og gjafir til
kristnilboðsins á þessum fyrstu máriuð-
um ársins og erum vér þeim innilega
þakklátir fyrir alt þetta; en eins og allir
vita hefir Stjarnan stundum varla til
hnífs og skeiðar, svo einu sinni enn verð-
um vér vinsamlegast að áminna þá, sem
niögulega geta það, að senda inn and-
vdrðið við fyrsta hentugleika.
Kafteinn Folgerö, sem fyrir tveimur
árum sigldi á opnu skipi frá Norvegi til
Vesturheims, er nú að smíða vikingaskip,
sextíu fet á lengd, sem hann ætlar að
sigla kring um Cape Horn inn í Kyrra-
hafið og alla leið norður til San Fran-
cisco i Californíu. Á það skip að heita
“Roald Amundsen.”
Þegar siðasta manntalið var tekið í
Alaska, 1920, var íbúatalan 55,000. Af
þessu fólki voru 27,000 Indíánar og Eski-
móar. Af hvítum mönnum voru 11,600
fæddir í öðrum löndum og voru af þeim
2,170 Norðmenn, 1,700 Svíar, 370 Dan-
ir, 800 Finnlendingar, 850 Þjóðverjar,
440 Rússar, 330 ítalir og hinir svo að
segja frá öllum löndum heimsins.