Stjarnan - 01.09.1932, Qupperneq 14

142
STJARNAN
kvíslinni, sem sezt hefir a8 í nágrenni
viÖ þessa nýju trúboÖsstöÖ sagði við mig:
“Fyrst þegar Mr. Stahl kom til Metraro,
þá hlustaði eg á boðskap hans, orð hans
hrærðu hjarta mitt. Mér fanst eins og
eitthvað segja mér að eg ætti að þjóna
Guði líka og flytja til trúboðsstöðvanna.
Eg fór til að sækja fjölskyldu mína, en
alt mitt fólk hæddist að mér og hótaði
mér illu, eg misti kjarkinn og hætti við.
Eftir þetta varð eg vondur maður, verri
en eg hafði áður verið, og þegar eg heyrði
að annar trúboði væri kominn til Suteque,
þá samdi eg um það við félaga minn að
við skyldum drepa trúboðann og ræna
eignum hans. Vér gátum ekki komið því
í framkvæmd, og hjá mér vaknaði á ný
löngun til að flytja á trúboðsstöðvarnar
og fylgja Jesú.”
Andlit hans ljómaði af fögnuði er hann
bætti við: “f þetta skifti sótti eg f jöl-
skyldu mína og trúboðinn segir eg megi
vera hér svo lengi sem eg hefi f jölskyldu
mina hjá mér. Við höfum þegar bygt hús
og sáð í akurinn.”
Friður og nægjusemi ríkir í þessari litlu
nýlendu. Á hverjum morgni og hverju
kvöldi safnast fólkið saman í bænahúsinu
til guðsþjónustu. í stað þess að lifa á-
nægjusnauðu, iðjulausu lífi í þrældómi
girnda sinna, þá eru nýlendubúar nú í óða
önn að ryðja skóg og planta akra, svo
hægt sé að fæða þá, sem setjast þar að
meðan þeir eru að byggja hús sín og koma
sér fyrir. Svo ferðast þeir út um landiS
umhverfis, til að bjóða öðrum að yfir-
gefa villimannahætti sína og flytja til trú-
boðsstöðvanna.
Stundum fara þessir Indíánar inn til
bændanna, sem búa innan takmarka sið-
menningarinnar og vinna hjá þeim við
uppskeru. Einn af formönnum þeim, sem
hafði menn frá trúboðsstöð vorri til að
vinna fyrir sig, sagði við mig: “Eg hefði
aldrei trúað því að Kampa Indíánar þess-
ir gætu gjörbreyst þannig sem nú er raun
á orðin. Það hefir verið betur unnið að
uppskerunni í ár, og eg hefi haft minni
erfiðleika í sambandi við hana, heldur en
í öll þau 22 ár, sem eg hefi séð um vinn-
una hér. Breytingin á siðferði þeirra er
blátt áfram undraverk. Enginn þeirra var
drukkinn, þeir höfðu hvorki áflog né
þrætur, engar óeirðir slíkar sem koinu
fyrir í fyrri daga meðal þeirra. Þegar
borgunardagurinn kom, þá fóru þeir og
keyptu sér ábreiður, hnífa, katla og aðrar
nauðsynjar, í stað þess að kaupa áfengi.
Eg dáist að starfi yðar meðal þessara
manna.”
Fyrir 1900 árum sagði Jesús: “Þau
orð, sem eg tala til yðar eru andi og líf.”
ÞaS eru þessi kröftugu, lífgefandi orð,
sem ummynda líf og framferði þessara
skógarbúa.
/. T. Thompson.
Smávegis
Ó, hve tíminn líður fljótt, hann skund-
ar áfrarn. Dagar vorir líða í skyndi eins
og draumur. Davíð hefir rétt fyrir sér
er hann segir: “Æfidagar vorir eru sjö-
tíu ár og þegar best lætur áttatíu ár, og
dýrasta hnossið er mæða og hégómi, því
þeir líða í skyndi og vér fljúgum burtu.”
Sálm. 90:10.
Já. tíminn flýgur og vér með honum,
fyrir stuttu síðan vorum vér smábörn
heima hjá pabba og mömmu. Nú höfum
vér flogið yfir margra ára tímabil, og
vér höldum áfram að fljúga með tíman-
um. Minnumst þess hve lífstíminn er
stuttur og notum hann eins og Guð hefir
til ætlast honum til dýrðar og meðbræðr-
um vorum til blessunar.
E. S.
Stærðu þig ekki þegar starf þitt hepn-
ast vel og þér veitist heiður; og láttu ekki
hugfallast þó heiðarlegt starf þitt mis-
hepnist, eða gjört sé gys að því.
Eát ekki hið vonda yfirbuga þig, held-
ur sigra þú hið vonda með því góða.