Stjarnan - 01.12.1932, Qupperneq 6

STJARNAN
182
um. En hvað þessu flökkufólki viðvíkur,
þá hefir það ekkert með spádóminn að
gjöra. Fyrst og fremst var það ekki kom-
ið upp á dögum Jesajasar, og annað hitt
að það ferðast alstaðar. Það hefir aldrei
lifað svo hundruðum ára skiftir meðal
rústa hinna fornu borga. Spádómarnir
nefna það fólk ekki á nafn. En spádóm-
urinn um Araba er svo einkennilegur í
öllu tilliti, og hver dagurinn, sem líður,
staðfestir hann enn betur.”
Nú stendur hr. Einarsson upp og seg-
ir: “Eg skal kannast við að þú hefir bent
á ýms atvik, sem mæla með spádómunum,
en þú getur ekki búist við að einstaka at-
burðir, sem hafa hitt svo á að vera í sam-
ræmi við spádómana eða ágizkanir spá-
mannanna, muni sannfæra oss um gildi
þeirra. Er nú ekki alt komið sem þú hefir
spádómunum til sönnunar frá Babýlon?”
“Það er öðru nær, eg hefi aðeins nefnt
fáein dæmi af þeim mörgu, sem mætti til-
færa. Það eru meira en hundrað atriði í
spádóminum, sem hvert fyrir sig gefur
skýra sönnun fyrir áreiðanlegleik þeirra.
Ef þau væru öll tekin fyrir þá mundu þau
verða nóg í heila bók. Eg skal aðeins
nefna tvö atvik ennþá, viðvíkjandi Babý-
lon og Kaldeum.
“I Jer.5i:58 lesum vér: “Hinn viði
Babelmúr skal rifinn verða til grunna.”
“Svo öldum skifti eftir að þessi spá-
dómur var gefinn stóðu hinir sterku múr
ar borgarinnar óhaggaðir, og voru álitnir
eitt af hinum 7 undraverkum heimsins.”
“Hvorki þessi spádómur né uppfylling
hans er neitt undravert. Það leiðir af
sjálfu sér að þessi spámaður, sem þú svo
nefnir, sem sagði fyrir eyðileggingu borg-
arinnar, að hann einnig segði fyrir eyði-
leggingu múrveggsins.”
“Þú gleymir því,” svaraði Djarfur “að
allar hinar fornu borgir höfðu múrveggi,
og aðrar borgir, sem ekki höfðu nær þvi
eins sterka múra, voru eyðilagðar, en
múrar þeirra haldast enn við, í furðanlega
góðu lagi. Alt, sem eg er að sýna fram á
hér er. að Jeremía hafði rétt fyrir sér.
Setjum nú svo að múrar Babýlonar stæðu
enn í dag, þá hefðir þú nokkuð til þins
máls. Kína-múrinn, sem ekki var nær því
eins rammgjör þó eldri væri, hann stend-
ur enn í dag. Ef þú, hr. Einarsson, gætir
sagt áheyrendunum hér, að þú hefðir séð
múra Babýlonar gnæfa við himin, eins og
pyramida Egyptalands, þá hefðir þú vitni
á móti spádómunum, en þú getur það
ekki, spámaðurinn hafði rétt fyrir sér hér
eins og endranær.”
“Að lokum lesum vér í Jer. 50:10:
“Og Kaldea skal verða að herfangi, allir,
sem ræna hana skulu fá nægju sína.”
“Komið að henni úr öllum áttum, ljúkið
upp hlöðum hennar .... Látið engar leif-
ar af henni eftir verSa” (26. vers).
“Sverð komi yfir fjársjóðu hennar, svo
þeim verði rænt.” (37. vers). “Auðug
að f jársjóðum, endadægur þitt er komið.”
Jer. 51--13.
“Það er tvent, sem eg skal sérstaklega
benda á hér. Fyrst, hve mikið er innifalið
í orðinu allir, það bendir á að Babýlon og
aðrar borgir Kaldea yrðu oft rændar.
Ekkert slíkt var sagt fyrir viðvikjandi
Týrus, Ninive, eða mörgum öðrum borg-
um, sem samkvæmt spádómunum voru
dæmdar til eySileggingar.
“Annað, hvernig vissi spámaðurinn að
nógur auður mundi verða eftir til að
fullnægja hverjum ræningjanum eftir
annan? Týrus var einhver ríkasta borg
heimsins', en eftir að Nebúkadnesar hafði
rænt hana einu sinni, þá var ekki eftir til
að freista annara til að ráðast á hana.”
“En auður Babýlonar og landsins um-
hverfis var svo mikill, að þótt ræningjar
kæmu hverjir eftir aðra, þá fengu þeir
allir mikið herfang. Þegar einn flokkur
hafði rænt landið, kom annar til að ná
undir sig herfanginu og ræna landið á ný.
“Cyrus fékk þar mikinn auð. Xerxes
og her hans tók 150 miljónir dollara í
gulli, auk annara fjármuna. Alexander
Mikli kom næst. Hann fann þar svo mik-
inn auð að sagt er að hann hafi gefið 50
dollara hverjum einasta hermanni í hin-