Stjarnan - 01.02.1936, Blaðsíða 7

STJARNAN
15
verð ánægÖari og kemst betur áfram í þessari
grein.”
“Svo þú vilt heldur vera búSarmaÖur held-
ur en yfirskoðari reikninga.”
“Alls ekki. Eg skal segja þér í trúnaÖi, eg
ætla mér að verða verzlunarstjóri. Eg er viss
um að eg mun geta sint því starfi.”
Hér er annar ungur maður, R. B. Bilkorsky.
Hann á heima i sólbjörtu Californíu. Eftir
ítrekaðar, árangurslausar tilraunir til að fá
vinnu, kom hann heim aftur og piægði fáeinar
ekrur af óræktuðu landi, sem faðir hans átti,
og fór að.ala upp ánamaðka. Viðskiftamenn
hans voru fiskimenn, hænsnaræktendur, og
mienn, sem ræktuðu ávaxtatré. Hinir síðast-
nefndu setja ormana í jörðina kringum trén,
svo þeir haldi moldinni lausri kringum ræturn-
ar. Nú upp á síðkastið hefir hann grætt mikið
á maðkaræktinni, þvi vísindamenn hafa fundið
upp ráð til að ná olíu úr möðkunum, sem er
eins góð til áburðar eins og hin annálaða högg-
orma olía.
“Já, tvær leiðir standa þér opnar, önnur
til sjálfstæðis og velmiegunar, hin til eymdar
og niðurlægingar. Hverja velur þú ?
Y. I.
Þiggðu það sem þér er
boðið
Kona nokkur hafði. svo mánuðum skifti
verið áhyggjufull út af velferð sálar sinnar.
Einu sinni mætti hún presti sínum og hann
spurði hana hvort hún hefði öðlast fullvissu
um fyrirgefning synda sinna. “Ekki ennþá,”
svaraði hún. “Eg hefi lesið mikið í Biblíunni
og beðið til Guðs, en eg hefi enga huggun öðl-
ast.” Presturinn reyirdi að sýna henni að frels-
un og fyrirgefning syndanna var gjöf, sem
Guð bauð henni, og alt sem hún þyrfti að
gjöra væri að þiggja g.jöfina og þakka Guði
fyrir. Konan aðeins hristi höfuðið og kvaðst
ekki geta skilið það.
Nú var klukkan að verða 5, svo konan bauð
prestinum að koma heim með sér og hafa
kvöldmat. Hann þáði boðið, í von um að geta
talað betur við hana um Guðs náð í Jesú Kristi.
Þjónninn var sendur út, svo var borðbæn lesin
og konan fór að hella cocoa í bolla og rétti hann
að prestinum. í stað þess að taka við bollanum
sagði hann:
“Viltu gjöra svo vel að gefa mér bolla af
cocoa ?”
“Gjörðu svo vel,” sagði konan og rétti hon-
um bollann.
“Eg vildi þér þóknaðist að gefa mér bolla
af cocoa,” svaraði hann.
“Eg helti þessu í bollann handa þér,” svar-
aði konan.
Presturinn féll á kné og sagði: “Eg grát-
bæni þig um að gefa mér bolla af cocoa.”
Konunni varð bilt við er hún sá hvernig
presturinn hagaði sér. Hún stóð upp lafhrædd.
Hún hélt hann hefði mist vitið. Hún hefði ef_
laust hringt bjöllunni til að kalla á þjóninn,
hefði ekki presturinn hughreyst hana með því
að segja: “Það er ekkert að, eg ætlaði einungis
að reyna að kenna þér Íexíu. Þér þótti ein-
kennilegt að eg skyldi ekki taka við bollanum
af þér, heldur halda áfram að biðja þig um
hann, en einmitt á þennan hátt hefir þú hagað
þér gagnvart Guði. Þú hefir beðið og grátbænt
hann um frelsun og fyrirgefning syndanna,
þótt hann stöðugt í sínu orði hafi boðið þér
gjöf eilífs lífs segjandi: “Hve'r sem vill hann
taki gefins lífsins vatn.”
Guðs andi opnaði nú skilning konunnar, svo
hún trúði Guðs orði og tók á móti Jesú. Hún
féll á kné og þakkaði Guði fyrir hans frelsandi
náð.
Ó, að allir, sem lesa línur þessar vildu þiggja
Guðs náð í Jesú Kristi og taka undir með
sálmaskáldinu: “Frelsisins bikar vil eg upplyfta
og ákalla nafnið Drottins.”
Drottinn Jesús segir sjálfur: “Sannlega,
sannlega segi eg yður: Hver sem á mig trúir
hefir eilíft líf.” Jóh. 6:47.
Z.
Eftir marga daga
“Saga mín byrjar fyrir 32 árum síðan, það
var áður en eg fæddist,” sagði ungur maður
oss á tjaldbúarsamkomu í Washington ríkinu.
Svo endurtók hann nokkrar setningar eftir E.
G. White, sem hafa orðið svo mörgum til hjálp-
ar og hughreystingar í starfi þeirra:
“Það er satt að sumir, sem kaupa bækur
vorar leggja þær á hylluna . . . En Guð vakir
yfir orði sínu, og sá tími kemur að menn taka
niður bækurnar til að lesa þær.”
“Fyrir 32 árum síðan,” hélt ungi maðurinn
áfram, “kom bókasölumaður og seldi ömmu