Stjarnan - 01.10.1936, Síða 7

STJARNAN
8 7
*

*
>
Endurgjald hlýðninnar
Nokkrar samkomur voru haldnar í Mont-
rose, Colorado, og fáeinir menn og konur tóku
á móti sannleikanum, þar á meðal ungur giftur
maÖur, sem vann í búÖ hjá föður sínum. Faðir
hans reyndi að hindra hann frá að halda hvíld-
ardaginn heilagan. Þegar það lánaðist ekki
fékk hann kunningja sína til að reyna við hann,
að láta hann hætta )>ví, en þegar það alt reynd-
ist árangurslaust, þá sagði 'hann syni sínum að
hann gæti ekki lengur látið hann vinna hjá sér
Upp á ákveðið kaup, ef hann vildi ekki vinna
lengur á laugardögum, en bauðst til að gefa
honum vissar prócentur af því sem hann seldi.
Þegar ungi maðurinn seinna sagði frá þessu
bætti hann við: “Eg sagði pabba og vinum
.hans, að eg gæti ekki svarað öllum spurningum
þeirra og mótmælum, en eitt væri eg viss um,
og það var það, að eg hefði lært sannleika Guðs
orðs og fundið frelsara minn, og þegar eg kynt-
ist orðinu betur múndi eg geta svarað öllum
spurningum þeirra.”
Ungi maðurinn og kona hans lögðu þetta
mál fram fyrir Guð í bæn. Prócenturnar, sem
hann fékk af sölunni fyrsta mánuðinn voru
rúmir 400 dalir, en kaup hans áður hafði verið
125 dalir á mánuði.
Faðir hans varð nú svo grarnur að hann
sagði honum upp vinnunni. Ungi maðurinn
tók því mjög rólega. Hann leig-ði sér litla búð
og fór að verzla fyrir sjálfan sig. Honum
hefir gengið mjög vel.
Hann setur stórt auglýsingarblað fyrir
gluggann á hvíldardögunum og á því stendur:
“Þessi búð er lokuð til sólarlags á laugardög-
um.”
Tveimur mánuðum eftir að hann byrjaði
verzlun sína hafði hann þrjá menn í þjónustu
sinni.
Sumir af safnaðarfólkinu hvöttu hann til að
reynast Guði trúr, þótt faðir hans væri svo
harður og ósanngjarn, þeir sögðu honum að
maður mætti búast við að mæta mótspyrnu og
erfiðleikum. Ungi maðurinn svaraði: “Eg hefi
ekki mætt neinu þessháttar ennþá. Eg er ham.
ingjusamari en nokkru sinni fyr, mér gengur
betur að verzla, og framtíðin hefir aldrei verið
bjartari útlits en hún er nú.”
Legg hönd þína
í Guðs hönd
Eg ætlaði að fara yfir götuna, en á stétt-
inni stóð lítil stúlka og grét. Eg spurði hvað
að henni gengi, en hún svaraði snöktandi:
“Eg þori ekki að fara yfir götuna, eg er
hrædd við stóra hundinn þarna.” Hún benti á
stóran hund, sem stóð skamt í burtu.
“Eg skal halda utan um hendina á þér og
svo getum við fylgst yfir götuna, svo þú þarft
ekki að vera hrædd,” sagði eg við hana. Hún
tók því vel og gekk óhrædd yfir.
Legðu hönd þína, legðu sjálfan þig í hönd
frelsara þíns alveg tregðulaust, þá hefir þú
ekkert að óttast. í stað hræðslu mun sál þín
þá fyllast fögnuði og þakklæti.
B. S.
Skynsamur hestur
Fyrir nokkru síðan þegar tveir menn voru
að flytja ýmsar vörur upp að Leklemsvatni í
Verdal í Noregi, þá kom fyrir eftirtektarvert
atvik.
Vegur þeirra lá í gegnum eyðiengi, sem not-
að var til beitar fyrir hesta. Hvert skifti sem
þeir keyrðu fram hjá einum vissum stað, kom
hneggjandi hestur til þeirra. Til að byrja með
gáfu þeir lítinn gaurn að þessu. En síðasta
skiftið sem þeir komu upp með flutning, stóð
hesturinn í vegi fyrir þeim og þeir gátu ekki
komist fram hjá honum. Þeir hugsuðu þá að
eitthvað mundi valda þessu og fóru að rann-
saka hvað umhverfis væri.
Nú fór hesturinn strax inn á stíg, sem lá
niður skóginn; þeir fóru á eftir honum, og
fundu þeir þá brátt ungan hest, sem hafði fallið
ofan i mýri, sem hann komst ekki upp úr sjálf-
ur. Þeir fengu sér ínannhjálp og náðu hestin-
um upp eftir mikla fyrirhöfn. Hann hefir að
Hkindum dottið ofan í daginn áður og var, sem
vænta mátti mjög þjakaður.
Hesturinn, sem á þennan hátt útvegaði fé-
laga sínum hjálp, var gömul hryssa. Hún stóð
hjá meðan verið var að bjarga hestinum og
horfði á hvað fram fór.
R. H.
E. S.