Stjarnan - 01.08.1939, Síða 3

STJARNAN
leita að flóttamnnunum, sem sváfu í hellinum
bak vfó kóngulóarvefinn.
Þegar hermennirnir kolmU að hellismunn-
anum héldu þeir sig hafa fundið felustað
Þeirra, sem þeir voru að leita að. Alt í einu
staðnæmdist leiðtogi þeirra og þeir, sem inni
yoru he^rrðu hann segja: “Það þýðir ekkert
eyða tíma til að leita hér, því kóngulóar-
vefur hylur hellismunnann, og þeir hefðu ekki
komist inn án þess að eyðileggja hann,” svo
herniennirnir héldu leiðar sinnar og yfirgáfu
þá, sem hvíldu í skugga hins almáttuga. Hefðu
stórir steinar verið fyrir innganginum, hefði
þeim verið velt í burtu, veggir hefðu verið
67
klfraðir, en kóngulóarvefur var nóg varnar-
virki fyrir þá, selmi voru undir Guðs varð-
veislu.
Það er sjálfsagt að viðhafa allan vara,
og gjöra alt sem hægt er til að verjast sjúk-
dórni og hættu, og velja hinn rétta veg til að
forðast alt syndsamlegt. En það er nauðsyn-
legast fyrst af öllu að leggja oss í Guðs hönd,
því þó alt annað bregðist, þá getum vér þó
verið rólegir og notið Guðs friðar í sálu
vorri, af því vér höfum valið hinn hæsta
fyrir vort athvarf. Hann er vort hæli á tíma
neyðarinnar
E. L.
Það snerti hann sjálfan
Ameríkumaður, sem -fór til Dundee á
Skotlandi hafði heyrt svo mikið um Robert
Murray MacChayne að hann langaði til að
hitta einhvern, sem hefði verið persónulega
kunnugur hinum taikla prédikara. í þessum
erindum heimsótti hann gamlan mann, sem
þar bjó.
“Getur þú sagt mér 'hvaða tex-ta Mac-
Chayne notaði fyrir hinar nafnikunnu ræður
sínar?” spurði hann.
“Eg -man engan þeirra,” sagði gam-li mað-
urinn og hristi höfuðið.
“Þú getur þá sagt mér einhverjar kraft-
miklar setningar eða áhrifamikil orð, sem
hann sagði.”
“Eg er búinn að gley-ma því ö-llu,” svaraði
gamli maðurinn.
Þetta voru mikil von-brigði fyrir Ameríku-
manninn. S-vo spurði -hann með óþolinmæðis
hreim í röddinni: “Manstu þá hreint -ekkert
ef-tir honum ?”
“Ó, það er annað mál,” svaraði galmh
maðurinn, og -glaðnaði mi-kið yfir honum.
“Einn dag þegar eg var líti-11 var eg að leika
mér á götubakkanum, þá ikom Robert Murray
MacChayne, lagð hönd sína á höfuð mitt og
sagði: “Jamie, -eg var að heimsækja litlu
systur þína sem er veik, eg er altaf glaður
að sjá hana og hjálpa henni eitthvað ef eg
get.” Svo beið hann nok-kur augnablik, leit
beint í augu mér og sagði: “Jamie, velferð
þinnar eigin sálar er Imér mikið áhugamál.”
Eg hef gleymt öllum textu-m, og hinurn á-
hrifamiiklu ræðum hans, en eg get ennþá fund-
ið titrandi hönd hans á höfði mér, og séð tár-
in í augum hans.” -
Þannig er það með Jesúm, það er hans
persónulega áhugamál um frelsun vora sem
snertir ihjörtu vor. Það eru mörg viturleg mál-
tæ-ki og -mikilsverðar s-etningar, sem vér höfum
í heiminum, en ekkert af þessu ke-mst til jafn-
aðar við það, sem Jesús ihefir gefið oss. Vér
getum gl-eymit orðum sannleikans, sem hann
talaði, og lífsreglum þeim, sdm hann gaf. Má
vera að vér getu-m -e'kki skilið breidd, lengd,
hæð og fullkomna fegurð han-s andlega ríkis.
En ef vér höfum einu sinni tekið á mó-ti
fagnaðarerindi hians, þá getum vér aldrei
gleymt áhuga -hans fyrir sálu-hjálp vorri. Vér
erum ávalt hri-fnir af honum, s-em svo hjart-
anlega þráir að ihinn tapaði sonur snúi heim
aftur, 'honum, selm! yfirgaf alt til að leita uppi
sinn týnda sauð, og dó svo á -krossinum til að
innsigla kærleika sinn til vor. Síðan Jesús
leit á oss og vakti -hjörtu vor, svo vér fynd-
um til kærleika hans til vor og umhyggj-u
hans fyrir oss, þá erum vér aðrir menn, og
verðu-m aldrei -þeir sömu aftur. Vér eruim
endurfæddir -af hans anda. A. U.
Eofaður sé Guð og faðir Drottins vors
Jesú Krists, sem -eftir mikilli miskunn sinni
hefr endurfætt oss -til lifandi Vonar fyrir upp-
risu Jesú Krists 'frá dauðum til óforgengile-grar
og flekklausrar og ófölnandi arfleifðar, sem
yður -er geymd á ihimnum, yður se-m með
krafti Guðs eruð fyrir trúna varðveittir til
þess að þér getið öðlast hjálpræðið, sem er
þess albúið að o-pinberast á síðasta tí-ma.”
I. Pét, 1:3-5.