Stjarnan - 01.08.1939, Qupperneq 6

STJARNAN
70
þjóðir, nær til allra, sem taka á móti fagnaðar-
erindinu. Skipun Krists til allra trúaÖra er:
“Vinn þú í dag í víngarði mínulmt” Þessi
var skipun hans þegar hann var með oss hér í
holdinu, og hann talar til vor frá himni í síð-
ustu orðum Opinberunarbókarinnar: “Eg,
Jesús, hefi sent engil minn til að votta fyrir
yður þessa hiuti í söfnuðinum. Eg er rótar-
kvistur og kyn Davíðs, stjarnan skínandi,
morgunstjarnan. Og andinn og brúðurin
segja, kom þú. O'g sá, sem heyrir segir, kom
þú. Og sá sem þyrstur er hann komi. Hver
sem vill hann taki ókeypis lífsvatnið.
Eg Votta fyrir hverjulmi þeim manni, sem
heyrir spádómsorð þessarar bókar, að leggi
nokkur við þau, mun Guð á hann leggja þær
plágur, sem um er ritað í þessari bók. Og
taki nokkur burt nokkuð af orðum spádóms-
bókar þessarar, þá mun Guð burt taka hlut
hans í tré lífsins og í borginni helgu, sem um
er ritað í þessari bók.
Sá, sem þetta vottar, segir: Já, eg kem
skjótt. Amen. Kom þú, Drottinn Jesús.”
Ó, að allir, seim lesa þessi orð vildu af
einlægu hjarta svara með orðum postulans:
“Amen. Kom þú, Dúottinn Jesú.”
Sandurinn í tímaglasi voru er nær því
útrunninn. Vér lifum á tíma dómsins. Hve-
nær mun þitt nafn og mitt nafn koma upp,
kæri lesari? Eruml vér reiðubúnir? Það eru
sönn alvarlegu orðin sem stundulmi eru sungin:
“Áköf ihætta í undandrætti.” Það er ekki nóg
að þekkja sannleikann, vér verðum að fylgja
honum í voru daglega lífi, helga sjálfa oss
Drotni og með guðraökilegu lífi í þjónustu
frelsarans leiða sálir til -hans. Herra uppsker-
unnar væntir þess af oss, að .vér komum með
“Bindini með oss.” C. P. B.
“Akalla mig í neyðinni, eg mun
frelsa þig”
Guðs börn í Czechoslovakíu hafa oft reynt
þetta loforð og fengið það uppfylt.
Ung kona ein átti ársgamalt barn. Máður
hennar var kærulaus og hugsaði lítið um
þarfir heimilisins. Mikið af því sem hann
vann sér inn fór hann með á vei-tingahúsin
og eyddi því þar. Oft var það svo lítið, sem
hann gaf konu sinni að það var ekki einu
sinni nóg fyrir helztu nauðsynjar lífsins.
Einn dag' bar svo til að þessi unga kona
hafði ekki brauðbita í húsinu og enga mjólk
handa barninu Engir peningar voru til og
barníð grét af sulti. Móðirin féll á kné og
bað Guð að senda sér hjálp í þessurn vand-
ræðum.
Litlu seinna var þunglega barið að dyrum,
Konan hélt að það væru strákar að glettast
við hana en fór þó til dyranna. Eyrir dyrulm
úti stóð þá bóndi einn, sem ávarpaði hana og
sagði: “Eg bið þig afsökunar. Eg keypti
þessar tvær kýr á markaðinum, en þær hafa
ekki verið mjólkaðar síðan í gær. Viltu
gjöra svo vel að lána mér tvær fötur til að
mjóika þær í, svo getur þú fengið mjólkina.”
Auðvitað lánaði hún manninum föturnar, því
alt var tórnt hjá henni, og hafði verið það um
tíma. Að stuttri stundu liðinni kom bóndinn
tnleð mjólkurföturnar og hún hafði nóg handa
sér og barninu.
Þetta styrkti trú móðurinnar, því nú vissi
hún af eigin reynslu :að hinn lifandi Guð
heyrir bænir barna sinna.
♦ + ♦
Það var eftir stríðið mikla. Ejölskyldufað-
irinn var tekinn í herinn, eins og svo margir
aðrir. En móðirin með þrjú lítil börn sín
var ein eftir heima. Hún átti erfitt með að
vinna sér nóg inn til að fæða sig og þau.
Þrátt fyrir allar tilraunir hennar bar svo
til eitt kvöld að hún hafði engan matarbita
í hiisinu. Bæði hún og börnin báðu nú Guð
að senda sér hjálp. Nálægt miðnætti heyrðu
þau einhvern berja á götudyrahliðið en hún
þorði varla að fara út í myrkrið til að vita
hver það væri. Það var haldið áfram að
berja svo konan fór út í 'húsdyrnar og kallaði
hver þar væri svo seint.
Henni var svarað: “Eg er hermaður kom-
inn heilm úr hernum. Eg -hefi hér bréf og
sendingu til þin frá manni þínum.”
Þegar konan opnaði pakkann voru þar
þrjú brauð og sultutau í flösku. Hún kall-
aði strax á börnin, og þau öll þökkuðu Guði
fyrir bænheyrsluna. Þau höfðu ákallað Guð
í neyðinni og hann svaraði þeim.
J. Doubravsky.