Stjarnan - 01.02.1941, Side 1

STJARNAN
FEBRÚAR, 1941 LUNDAR, MAN.
Mœlikvarði kœrleikans
Eg var staddur á járnbrautarstöð og
athygli mín var leidd að konu, sem var
að handfara kápulöfin á ungum manni,
sem stóð fyrir framan hana. Hún horfði
stöðugt í andlit honum og eg sá hún var
að tala við hann þó eg heyrði ekki hvað
hún sag'ði, en af öllu mátti ráða að þetta
var sonur hennar. Þegar eg gætti ná-
kvæmar að sá eg að ungi maðurinn var
með handjárnum festur við þann, sem
átti að taka hann í fangelsi fyrir einhvern
glæp, sem hann hafði framið. Vesalings
móðirin gaf engu gaum sem fram fór um-
hverfis meðan hún stóð þarna til að kveðja
son sinn. Tárin runnu niður kinnar henn-
ar er hún talaði við sakfelda drenginn
sinn. Það var auðsjáanlegt, að kærleik-
ur hennar breiddi yfir glæp hans, og hún
skammaðist sin ekki að sýna að hún elsk-
aði hann.
Kona ein með tveimur ungum sonum
sínum fór inn í strætisvagninn um þann
tíma dags, sem umferðin var mest. Yngri
drengurinn sem var ósköp lítill sat við hlið
móður sinnar, en sá fjögra ára gamli sat í
sætinu á móti henni. Hann horfði mest
af tímanum út um gluggann, en af og til
leit hann á móður sína. Þegar strætis-
vagninn stöðvaðist lil að taka á móti
fleiri farþegum j)á hvíslaði hann svo hátt
að vel mátti heyra: “Mamma, mamma,”
svo þegar hún leit yfir til hans sagði hann:
“Mamma, mér þykir ósköp vænt um þiig.”
Gleðibros lék um varir móðurinnar, en
farþegarnir þögnuðu allir og litu á litla
drenginn, sem talað hafði.
Kærleikurinn er hið sterkasta afl
heimsins. Kærleikur til Guðs í hjörtum
^ai'na hans, kærleikur foreldranna til
barna sinna, kærleikur barna til foreldr-
anna og heimilisins, kærleikur til föður-
lands og vina, kærleikur til náungans,
þetta er það, sem heimurinn þarfnast nú á
dögum fremur öllu öðru. Það mundi
gjöra hamingjusamari bæði þá sem elsk-
uðu og hina, sem nytu kærleikans.
Vöntun á kærleika leiðir til vonleysis
og örvæntingar. Hvað getur verið gleði-
snauðara líf heldur en þess manns, sem
hvorki elskar ástvini sína, heimili né land
sitt. En framar öllu þessu er það þó kær-
leikurinn til Guðs, sem fullnægir .hjarta
mannsins. Vér vitum það er Guð, sem
veitir oss öll þægindi lífsins, hann sem er
skapari og viðhaldari allra hluta. Jó-
hannes postuli segir: “Eg bið þess minn
elskaði, að þér vegni vel í öllum hlutum
og að þú sért heill heilsu eins og sálu
þinni vegnar vel.” 3. Jóh. 3:2. Vér vilj-
um gjarnan sjá aðra auðsýna kærleika,
g'óðvild og umburðarlyndi. Það vekur
löngun hjá sjálfum oss til að láta orð vor
og gjörðir stjórnast af kærleika.
Þráir þá kærleika Guðs í hjarta þitt,
vinur minn? Þráir þú að láta leiðast af
hans heilaga anda, svo að ávöxtur andans
megi koma fram í lífi þínu? “Iværleiki,
gleði, friður, langlundargeð, góðlyndi, góð-
vild, trúmensku, hógværð, bindindi.” Gal.
5:22. Þetta eru ávextir andans og sá, sem
lifir slíku lífi er sann-hamingjusamur.
Það er mögulegt að njóta þessa ham-
ingjusama lífs í þessum heimi þó spiltur
sé. Jesús lifði slíku lífi, og fleiri hafa
gjört það hér á jörðunni. Jesús segir oss
hvernig þetta er mögulegt: “Ef þér elskið
mig, þá haldið þér mín boðorð.” Jóh.
14:15.
Það er ánægjulegt að búa á því beim-
ili þar sem kærleikur og hlýðni haldast í
hendur, þar sem kærleikurinn stjórnar
framkvæmdum allra á heimilinu, bæði í
orðum og verkum.