Stjarnan - 01.03.1942, Qupperneq 6

22
STJARNAN
Gjöf föðursins
Grein með þessari yfirskrift var í tíma-
ritinu “Sunshine Magazine” i desember
mánuði.
“Hinu nafnkunni rithöfundur Leigh
Mitchell Hodges lenti í isamræðum við
ríkan kaupmann á aðfangadag jóla. “Hefð-
ir þú gaman af að vita hvað eg ætla að
gefa syni mínum í jólagjöf?” spurði kaup-
maðurinn.
“Já,” svaraði Hodges, senr irjóst við að
þessi maður mundi gefa syni sínum ein-
hvei'ja verðmæta gjöf.
Kaupmaðurinn tók nú samanbrotið
pappírsblað upp úr peningaveski sínu og
rétti að Hodges. Á blaðið var ritað:
“Til sonar míns: Eg gef þér einn
kilukkutíma virka daga og tvo klukkutíma
af tíma mínum á isunnudögum, til að nota
eins og þú óskar eftir, án þess að láta
nokkrar hindranir koma í veginn.”—Faðir
þinn.
“Hodges brosti, hann var alveg hissa.
Hann undraðist yfir hvað drengurinn
mundi hugsa, og hvernig honum mundi
geðjast að gjöfinni, þegar hann læsi þenn-
an miða. Ef hann líktist flestum öðrum
drengjum þá mundu þetta vera vonbrigði
og hann yrði rnjög óánægður yfir gjöfinni.
Ef hann var framúrskarandi barn mundi
hann skilja að þetta var gjöf, sem hann
aldrei gæti endurgoldið, og aldrei rnetið
eins og hún var verð.
“Segðu mér,” mælti Hodges, “hvernig
þú hittir á svo óvenjulega gjöf.” Kaup-
maðurinn svaraði: “Nýlega mætti eg
ungum manni, sem eg hafði ekki séð síðan
hann var á aldur við drenginn minn.
Hann kom inn á skrifstofuna til að heilsa
upp á mig Andlit ihans bar vott um slark
og iðjuleysi “Róbert,” sagði eg, “ert þetta
þú, sem áttir svo góðan og myndarlegan
föður?”
“Pilturinn svaraði: “Eg hefi altaf
heyrt að faðir minn hafi verið ágætismað-
ur Allir vinir hans hafa sagt mér það.
Eg kyntist honum aldrei. Hann var svo
upp tekinn við verzlun sína og ýmsan fé-
lagsskap að eg sá hann aldrei nema um
máltíðir. Eg varð eiginlega aldrei neitt
kunnugur honum.”
“Þetta kom mér til að hugsa, og hugsa
alvarlega. Bg get sagt þér það, að hér eftir
skal eg sjá um að sonur minn fái tækifæri
til að kynnast mér, hvort sem það verður
til ills eða góðs.”
“Þetta var dýrmætasta gjöfin, sem
hann gat fengið, en það er gjöf, sem hver
einasti faðir er skyldur að gefa syni sín-
um,” sagði Hodges. Sá faðir, sem hefir
félagsskap við son sinn, hefir að líkindum
orðið að haga tíma sinum og störfum
þannig að hann fengi tíma til þess.
“Ef börnin alast upp við kærleiksríkan,
leiðandi félagsskap heima hjá sér, þá hafa
þau síður löngun til að leita sér skemtana
og félagsskapar annarstaðar. Þau laðast þá
ekki að því sem ilt er. Andi sá, sem rikir
á heimilinu mun byggja upp göfugt inn-
ræti, svo drengirnir eða börnin temja sér
siði og fylgja grundvallarreglum, sem
verða þeim til varnar móti freistingum,
þegar þau þurfa að yfirgefa heimili for-
eldranna og fara út í heiminn.
“Áhyggjurnar fyrir þessu lífi hafa
sigrað hjörtu of margra foreldra; það hefir
áhrif á börnin þegar foreldrarnir eru burtu
frá heimilinu mikið af tímanum til að
vinna eða skemta sér. Það lítur oft út
eins og heimilið sé dvalarstaður, þegar
ekki er hægt að fara neitt annað. Leit-
umst við að gjöra heimilið heimkynni
friðar og hamingju bæði fyrir börnin og
foreldrana.
“Heimilið á að vera gróðrarstía kær-
leika, kurteisi og gleði, þar sem þessar
dygðir ríkja, þar er stöðugur friður og
hamingja. Það væri óskandi að feður
vildn taka þá ákvörðun, að gefa sonum
sínum framveg'is nokkuð af tíma sínum.”
R. H.
Frá Helsingfors fréttist nýlega að 1200
finsk börn hafi verið send til Danmerkur
síðan í nóvember og það á að senda 1000
fleiri. Orsökin er slkortur á matvælum á
Finnlandi. Það eru líkindi til að börnin
verði i Danmörku þangað til stríðinu er
lokið.
♦ ♦ +
Það þarf 3 fet af sykurreyr til að búa
til einn mola af hvítasykri.