Stjarnan - 01.02.1943, Side 2

10
STJARNAN
Þegar Jesús kemur innan skams til að
dæma lifendur og dauða, þá verður of
seint að athuga afstöðu voru gagnvart
honum og orði hans, “því hann mun leiða
alla hluti fyrir dóminn yfir öllu sem hui-
ið er, hvort sem það er gott eða ilt.”
Préd. 12:14. Rannsökum því sjálfa oss í
ljósi Guðs orðs, og þegar vér finnum
eitthvað í fari voru, sem ekki er í sam-
ræmi við Guðs heilaga vilja þá játum
synd vora, biðjum um fyrirgefningu,
biðjum um náð og kraft Guðs heilaga anda
til að sigra þá synd eða freistingu, sem
áður hefir orðið oss yfirsterkari.
“í dag vér skulum skifta um skjótt, skal
synd á flótta rekin. Hver veit nema sé
nú í nótt náðin í burtu rekin.”
Dýrmæt eru þau fyrirheit, sem Jesús
gefur þjónum sínum. “Ef nokkur þjónar
mér sá fylgi mér, og hvar, sem eg er
þar mun og þjónn minn vera, og þann
sem mér þjónar mun faðirinn heiðra.”
Jóh. 12:26.
S. J.
Settu þér takmark til að keppa að
Guð hefir ákveðinn tilgang með líf vort.
Lesið Efes. 1:3.4. “Lofaður sé Guð og
faðir Drottins vors Jesú Krists, er oss
hefir fyrir Krists blessað með alskonar
andlegri og himneskri blessun. Eins og
hann einnig hefir útvalið oss í honum
áður en veröldin var grundvölluð, til þess
að vér skyldum vera heilagir og flekk-
lausir fyrir hans augliti, og af elsku fyrir-
hugað oss, eftir velþóknun vilja síns,
barnarétt hjá sér fyrir Jesúm Krist.”
Já, Guð hefir tilgang með líf vort. Að
eðlisfari erum vér allir syndarar, en fyr-
ir náð og kraft Guðs getum vér líkst
honum, öðlast guðlega náttúru, og orðið
synir og dætur lifanda Guðs. Ef vér er-
um fúsir að játa syndir vorar og snúa
frá þeim, þá er hann reiðubúinn að fyrir-
gefa og hreinsa oss af allri synd. Hann
vill skrýða oss skikkju síns réttlætis. Þá
mun hann fylla hjörtu vor þeim friði, sem
yfirgengur allan skilning. Þá mun kær-
leiki Guðs fylla hjörtu vor og vér vera
öðrum til blessunar um leið. Þá munum
vér segja öðrum frá hans frelsandi náð,
og daglega fagna í voninni um að fá bráð-
um að sjá augliti til auglitis hann sem
elskaði oss og frelsaði af vorum syndum
með blóði sínu. Þannig verðum vér erf-
ingjar Guðs og samarfar Krists að arfi
þeim, “sem oss er geymdur á himni, sem
óforgengilegur er, flekklaus og aldrei
fölnar.”
Þá höfum vér fengið nýja lífsstefnu. Ný
áhugamál fylla sál vora. Líf vort verður
þá ekki lengur tilgangslaust, heldur fylgir
einni fastri stefnu, sem er sú að þóknasí
og þjóna honum, sem vér höfum lært að
elska. Þá verður áhugamál vort aðeins eitt.
Takmarkið sem vér keppum að verður það
sama og hans, sem kallaði okkur frá
myrkrinu til síns aðdáanlega ljóss. Hans
áhugamál verða vor áhugamál. Þá verður
líf vort hér undirbúningsskóli fyrir hið
komandi líf. Jafnvel hinir dimmu sorgar-
dagar, sem geta orðið hlutskifti vort verða
þá upplýstir vonargeisla. Hin dýrðlega
von um að mæta ástvinum vorum aftui
mun lýsa upp líf vort eins og gullnir
geislar hnignandi sólar.
Hvílíkur munur er milli þess lífs„ sem
lifað er tilgangslaust án staðfastrar trúar
og vonar, og þess lífs, sem er örugt og
grundvallað á Guðs fyrirheitum. Það er
ekki ætíð létt og greiðfær sigling á lífs-
ins sjó, en Jesús er áreiðanlegur leið-
sögumaður og ekkert að óttast þegar hann
er með óss. Hann getur sagt við vind og
sjó: “Þegiðu, vertu kyr,” hvað sem bylgj-
urnar sýnast óttalegar. Bæði veður og
sjór hlýða honum. Hann leiðir oss far-
sællega í höfn.
Vér þurfum ekki að óttast að fara um
borð í skipið Síon, þar sem Jesús er inn-
anborðs. Hann hefir borgað fargjaldið
með sínu dýrmæta blóði. Treystið honum
fyrir oss á leiðinni til hins himneska föð-
urlands. Oss kemur til hugar reynsla
Ethan Allens, vantrúarmannsins í Nýja-
Englandi. Hann var kallaður inn til dóttur
sinnar, sem lá fyrir dauðanum. Hún sagði:
“Pabbi, eg fer að deyja. Mamma segir að
Jesús sé til og líf eftir dauðann. Eg er
deyjandi, eg verð að ákveða mig. Hverjum
á eg að trúa, Jesú, mömmu minnar eða
vantrú þinni?” Hinn hausti hermaður titr-