Stjarnan - 01.08.1944, Blaðsíða 2

58
STJARNAN
vér önduðum inn. Guð segir hjá Ez. 18:4,
“Sú sál, sem syndgar hún skal deyja.” Allir
* hafa syndgað og eru því að náttúrunni til
dauðanum undirorpnir. “En Guð elskaði
svo heiminn að hann gaf sinn eingetinn
son, til þess að hver, sem á hann trúir ekki
glatist heldur hafi eilíft líf.” Jóh. :16.
Jesús leiddi í ljós lífið og ódauðleikann
með fagnaðarerindinu. 2. Tím. 1:10. Jesús
segir: Alt sem faðirinn gefur mér mun
koma til mín, og þann sem til mín kemur
mun eg alls ekki burt reka . . . Þetta er
vilji hans er sendi mig að af öllu því ,sem
hann hefir gefið mér, skuli eg ekki láta
neitt glatast, heldur uppvekja það á efsla
degi. Þetta er vilji föður míns að hver sem
sér soninn og trúir á hann, hafi eilíft líf,
og eg mun uppvekja hann á efsta degi."
Jóh. 6:37-40.
Alstaðar er það endurkoma Krists og
upprisan á efsta degi, er haldið er fram
sem von Guðs barna. En hvar eru menn
þá og hvert er ástand þeirra milli dauðans
og upprisunnar á efsta degi?
Guðs orð segir oss: “Þeir, sem lifa, vita
að þeir eiga að deyja, en þeir dauðu vita
ekki neitt, og hljóta engin laun framar.
Bæði elska þeirra og hatur og öfund er
fyrir löngu farið, og þeir eiga aldrei framar
hlutdeild í neinu því, sem við ber undir
sólunni.” “Alt, sem hönd þín megnar að
gjöra með kröftum þínum, gjör þú það, því
að í dánarheimum þangað sem þú fer, er
hvorki starfsemi né hyggindi, né þekking
né vizka.” Préd. 9:5.6.10. Eftir þessu þá
hefir maðurinn enga meðvitund eftir að
hann er dáinn.
“Treystið eigi tignarmennum, manni,
sem engahijálp getur veitt, andi hans líður
burt, hann verður aftur að jörðu, á þeim
degi verða áform hans að engu.” Sálm.
146:3.4.
Höggormurinn sagði Evu: “Engan veg-
inn munuð þér deyja.” Því miður virðist
fjöldi afkomenda hennar taka þessi orð
freistarans fram yfir Guðs orð, þess vegna
hefir honum lánast að byggja tvær háska-
legar villukenningar á grundvelli þessarar
fyrstu lýgi. Önnur þeirra er hreinsunar-
elds kenningin. Ef menn tryðu því, sem
Guðs orð segir um ástand mannsins milli
dauðans og upprisunnar, þá væri ómögu-
legt fyrir ágjarna menn að sjúga út pen-
inga til að biðja fyrir sálum, sem þeir telja
mönnum trú um að kveljist í hreinsunar-
eldinum.
Hin villan, sem bygð er á sömu lýgi
djöfulsins er andatrúin. Orðið segir að hin-
ir framliðnu eigi enga hlutdeild framar í
neinu, sem við ber undir sólunni, þá er
ekki hægt að fá fréttir, upplýsingar, ráð-
leggingar eða leiðbeiningar hjá þeim. Nú
verður mönnum náttúrlega fyrir að spyrja:
Hvernig stendur þá á að menn á andatrúar-
fundum hafa fengið vitneskju um það, sem
ekki var hægt að fá annarsstaðar, og sann-
orðar manneskjur hafa vitnað að andarnir
hafi sagt sér það'sem enginn vissi nema
þær sjálfar og sá ástvinur, hvers andi þótt-
ist koma fram? Vér þurfum hér að minn-
ast þess að djöfullinn er ósýnilegur, svo
hann getur hafa heyrt það, sem talað var
undir fjögur augu. Hann hefir líka sex
þúsund ára æfingu í að ljúga, svíkja og
draga á tálar þá, sem vilja ljá honum eyra.
Það eru djöfla andar sem koma fram og
stæla útlit og málróm látinna ástvina
vorra.
í 2. Kor. 11:13.14. er oss gefin þessi að-
vörun: “Satan sjálfur tekur á sig ljósengils
mynd, það er því ekki mikið þó þjónar
hans og taki á sig mynd réttlætiáþjóna.”
Guð hefir stranglega bannað mönnum,
að leita frétta af framliðnum, og kveður
svo að orði að, “Hver sem slíkt aðhefst er
Guði andstyggilegur.” 5. Mós. 18:11.12. Fyr-
ir slíkar “svívirðingar” var það að Guð
rak burt þjóðirnar úr Canaanslandi og gaf
ísraelsbörnum landið.
Aðeins þeir, sem trúa Guðs orði, öllu
Guðs orði, og engu sem er gagnstætt Guðs
orði, munu geta staðist blekkingar hinna
síðustu tíma, þegar framkvæmd Satans
birtist “í alskonar krafti, táknum og undr-
um lýginnar og í alskyns vélum ranglæt-
isins.”
Vér þurfum að “íklæðast Guðs alvæpni
svo vér staðist getum djöfulsins véla-
brögð.” Efes. 6:11.
Vér verðum að “lifa af sérhverju orði,
sem fram gengur af Guðs munni.” Þá get-
um vér öruggir heimfært til vor öll Guðs
dýrmætu fyrirheit um varðveitslu á tíma
freistinganna.
S. J.