Stjarnan - 01.10.1946, Blaðsíða 1

ST JARNAN
... . , . -
OKT. 1946 LUNDAR, MAN.
Akkeri sálarinnar
Martin Lúther segir frá að einu sinni
hafi hann verið svo niðuhbeygður af sorg
yfir syndum sínum, guðleysi heimsins og
hættum þeim sem vofðu yfir kristninni,
að það var eins og svart ský hefði hulið
auglit Guðs fyrir honum. Einn morgun
sér til undrunar sá hann að kona hans
var í sorgarbúningi, svo hann spurði hana
hver væri dáinn.
“Veiztu það ekki?” svaraði hún, “Guð
á himnum er dáinn.”
“Hvernig getur þú talað svo heimsku-
lega, Kata?” sagði Lúther, “Hvernig getur
Guð dáið, hann er ódauðlegur og lifir
eilíflega.”
“Er það satt?” spurði hún. “Auðvitað
er það satt,” svaraði hann án þess að vita
yfir hverju hún bjó. “Hvernig getur þú
efast um það? Eins vissulega eins og Guð
er á himnum, eins víst er það að hann
getur ekki dáið.”
“Og þó þú ekki efist um það, þá ert
þá samt svo vonlaus og niðurbeygður,”
sagði hún. Lúter sá nú hve vitur kona
hans var og hann sigraðist á þunglyndi
sínu.
Hversu dimm sem nóttin er og storm-
urinn ákafur, þá festum vér von vora ekki
á mönnum, heldur á Guði. Vér höfum lof-
orð hans um að öll hans trúu börn muni
öðlast gleðiríka framtíð. “Svo að vér
vegna tveggja óbrigðulla hluta, sökum
hverra Guð ómögulega gat skrökvað, skyld-
um hafa örugt traust til hans sem til hans
flýjum til að höndla þá sæluvon sem oss
er geymd, sem vér höfum eins og akkeri
sálarinnar, óbifanlega og stöðuga, og sem
fer inn í hið allrahelgasta.” Heb. 6: 18, 19.
Þessi orð gleðja mig: “Sæluvon . . .
sem vér höfum eins og akkeri sálarinnar.”
Það eru því miður margir nú á dögum sem
hafa ekkert andlegt akkeri. Þegar menn
gleyma Guðs orði eða vanrækja það, svo
von fagnaðarerindisins hverfur, þá hefir
sálin ekkert akkeri og maðurinn hrekst
upp að dimmum og óþektum ströndum.
Vér þurfum þetta akkeri sálarinnar, þessa
guðdómlegu von fagnaðarerindisins.
Vér finnum hana aldrei í vantrú, efa, heim-
speki, manneðlisfræði eða siðalærdómum
einum. Vér finnum hana ekki í andlegri
eða líkamlegri starfsemi, stjómmálum eða
skemtunum. Vér finnum hana einungis
í Guði.
Sumar eldspítur eru þess efnis að það
kviknar ekki á þeim nema stroknar séu
yfir eitt sérstakt efni; það má strjúka þeim
yfir hvað annað sem er, án þess á þeim
kvikni. Þannig getur ljós vonarinnar
tendrast aðeins á einn hátt, á einum stað.
Hjarta mannsins verður að snerta Guð.
Hann verður að koma til Guðs.
Páll postuli segir: “Þakkir gjörum vér
Guði, föður Drottins vors Jesú Krists og
biðjum ávalt fyrir yður frá því vér heyrð-
um um trú yðar á Jesú Kristi og elsku til
allra heilagra. Vegna þeirrar vonar sem
yður er geymd á himni sem þér hafið áður
heyrt um í sannleiksorði náðarlærdóms-
ins.” Kor. 1: 3-5.
Þessi “von sem yður er geymd á himni,”
er bygð á “trú yðar á Jesú Kristi.” Sama
hugsun er látin í ljósi í 1 Tím. 1: 1. “Páll
postuli Jesú Krists, að boði Guðs frelsara
vors, og Jesú Krists vonar vorrar.”
Öll vor von bæði fyrir þetta og kom-
andi líf byggist á Drottni vorum Jesú
Kristi. “Af engum öðrum er hjálpræðis
að vænta, því meðal manna gefst ekki
nokkur annar undir himninum, íyrir hvers