Stjarnan - 01.09.1948, Síða 4

68
STJARNAN
í réttarsal himinsins og tala hin alvarlegu
orð: “það er skeð”. Þá hefir hvert einasta
mál í dóminum verið til lykta leitt, eilífð-
arkjör hvers einasta manns verið ákveðin,
og dyr náðarinnar lokaðar. Þá hljómar
ákvæðið: “Sá rangláti haldi áfram að gjöra
rangt, sá saurlifi haldi áfram saurlifnaðin-
um sá réttláti haldi áfram í réttlætinu, sá
heilagi haldi áfram í heilagleikanum.”
Op. 22:11.
Þetta eru alvarleg orð: “Sá rangláti haldi
áfram að gjöra rangt.” Þá er hinn iðrun-
arlausi útilokaður frá nokkurn tíma að
komast í Guðs ríki. Hann hefir mótstaðið
heilögum anda svo lengi. Hann getur að
vísu hrópað til Guðs en hann fær enga
áheyrn.
“Af því eg kallaði og þér dróguð yður
í hlé, eg útrétti mínar hendur en engiim
gaf því gaufn. Af því þér létuð alt mitt ráð
fara og vilduð ekki þola mína umvöndun,
þá vil eg líka hlæja í yðar óförum og gjöra
mér glatt þegar það kemur sem þér óttist.
Þegar það sem þér hræðist kemur sem
eyðilegging og yðar ogæfa kemur sem
strombylur, þegar angist og neyð dynur
yfir yður, þá munu þeir kalla til mín en
eg mun ekki ansa, þeir munu árla leita
mín en ekki finna mig. Af því þeir hötuðu
þekkingu og útvöldu ekki ótta Drottins,
af því þeir ekki féllust á mín ráð og
forsmáðu alla mína umvöndun, því skulu
þeir neyta af ávöxtum sinna vega og
mettast af sínum eigin ráðum.” Örðsk. 1:
24-31.
Á þeim tíma, segir Guðs orð, mun verða
hungur í landinu, slíkt hungur sem þessi
syndþjakaði heimur hefir aldrei haft áður.
Amos spámaður talar um það í Amos 8:
11.12. “Sjá þeir dagar koma segir Drottinn
alvaldur að eg mun senda hungun inn í
landið, ekki hungur eftir brauði eða þorsta
eftir vatni, heldur eftir því að heyra orð
Drottins. Þeir skulu reika frá einu hafinu
til annars, frá norðri til austurs, þeir skulu
renna hingað og þangað, að leita eftir
orði Drottins og þó ekki finna það.”
I megnustu sálarangist munu menn æpa
á þeim degi. “Uppskeran er á enda, sumarið
liðið og vér höfum ekki fengið hjálp.”
En hvað verður um þá réttlátu þegar
náðartíminn endar? Orðið heldur því skýrt
fram: “Sá réttláti haldi áfram í réttlætinu,
sá heilagi haldi áfram í heilagleikanum”.
Op. 22:11.
Dottinn mun halda hendi sinni yfir þjón-
um sínum. “Sá sem býr undir varðveislu
hins hæðsta sá hvílir óhult í skugga hins
almáttuga.” Sálm. 91:1. Páll postuli segir:
“Eg er þess fullviss að hann megnar að
gæta míns geymslufjár, til hins ákveðna
dags.” 2 Tím. 1:12. Hvílík blessuð fullvissa.
Vér munum ekki vita daginn né stundina
þegar náðartíminn endar. Ekkert sérstakt
mun eiga sér stað þegar náðardyrnar lok-
ast. þú ert ef til vill við vinnu þína þegar
þú stígur yfir takmarkalínuna. Vera má
þú sért úti að keyra í bílnum þínum, eða
að ganga á skóla, eða kaupa nauðsynjar í
búðinni. Þú getur unnið að hversdagsstörf-
um þínum án þess að vita að Guð hefir
lokað viðskiftabókunum við heiminn. Vér
þurfum að vera stöðugt viðbúnir. Aldrei
ætti sólin að ganga undir í vestri án þess
syndir vorar séu allar viðurkendar og fyrir-
gefnar, og alt leiðrétt sem rangt hefir verið.
Aldrei ætti nokkur dagur að líða svo inn
í eilífðina að skyldur vorar hefðu verið
vanræktar, eða skipanir Guðs lítilsvirtar.
"Nú er hin æskilega tíð”. “Andi minn
skal ekki eilíflega óvirðast í manninum”.
Gefur þú gaum að þegar andi Guðs talar
til hjarta þíns?
R. H. Pierson
í réttarsalnum
Þjófnaður hafði verið framinn og menn
sáu þjófinn hlaupa niður strætið. Lýsing
af honum var prentuð og menn voru hand-
teknir sem grunaðir voru. Einn ungur mað-
ur vakti mesta athygli, bæði að stærð og
klæða burði líktist hann þjófnum. Það
bætti heldur ekki úr fyrir honum að hann
var nýlega kominn til bæjarins, hafði enga
vinnu fengið ennþá og var félaus. Þetta
styrkti grun manna á sekt hans. En ungi
maðurinn kvaðst hafa verið uppi á litla
kalda herberginu sínu þann tíma sem ránið
var framið.
Dómarinn spurði: “Hvað varst þú að
gjöra uppi á herbergi þínu þessa áminstu
klukkustund?”
“Eg var að lesa Biblíuna mína.”
“Þvílíkur framburður er ótrúlegur nú
V