Stjarnan - 01.12.1951, Page 6

94
STJARNAN
2. „Maðurinn lifir ekki á brauði einu
saman, heldur af sérhverju orði,
sem fram gengur af Guðs munni“.
Matt. 4:4.
3. Guðs orð er aflgjafi.
a. Það framleiðir ljós. „Þitt orð er
lampi fóta minna og ljós á vegi
míhum“. Sálm. 119:105.
b. Það er kraftmikið. „Orð Guðs er
lifandi og kröftugt, beittara hverju
tvíeggjuðu sverði“. Hebr. 4:12.
c. Það framleiðir hita. „Er ekki orð
'mitt eins og eldur, segir Drottinn,
og eins og hamar sem sundurmol-
ar klettana“. Jer. 23:29.
„Og ef ég hugsaði. Ég skal . . . .
eigi tala framar í hans nafni, þá
var sem eldur brynni í hjarta
mínu, er byrgður væri inni í bein-
um mínum“. Jer. 20:9.
4. Guðs orð er „sverð andans“.
Efes. 6:17.
VI. Bið iil Guðs í irú og ireysiu fyrir-
bæn Krisis.
1. „En hann biðji í trú án þess að
efast“. Jak. 1:6.
2. „Þeir sem vona á Drottinn fá nýjan
kraft“. Jes. 40:31.
3. Jesús lifir eilíflega til að biðja fyrir
oss. Hebr. 7:25.
VII. Sýn irú þína með því að vera saxn-
verkamaður Krisis.
1. „En . sem samverkamenn hans á-
minnum vér“. 2Kor. 6:1.
2. „Farið út um allan heim og prédikið
gleðiboðskapinn allri s k e p n u“.
Mark. 16:15.
3. „í samfélaginu við Krist Jesúm er
ekki komið undir umskurn né yfir-
húð, heldur undir trú sem starfar í
kærleika“. Gal. 5:6.
4. „Trúin er ónýt án verkanna“. Jak.
2:20.
5. „Vel gjöri góði trúi þjónn“. Matt.
25:21.
VIII. Haliu þér við félagsskap Guðs barna
og vitna um frelsara þinn.
1. „Uppörfum hver annan“. Hebr.
10:25.
2. „Hvar sem tveir eða þrír eru saman
komnir í mínu nafni, þar er ég mitt
á meðal þeirra“. Matt. 18:20.
3. „Með hjartanu er trúað til réttlætis,
en með munninum játað til hjálp-
ræðis“. Róm. 10:10.
4. „Hver sem kannast við mig fyrir
mönnum, við hann mun ég einnig
kannast fyrir Föður mínum á
himnum“. Matt. 10:32.
5. „Þeir hafa sigrað hann fyrir blóð
lambsins og fyrir orð vitnisburðar
síns“. Op. 21:11.
6. „Drottinn gefur gætur og heyrir
það, og frammi fyrir augliti hans er
rituð minnisbók fyrir þá, sem óttast
Drottinn og virða nafn hans“.
Mal. 3:16.
---------☆----------
Bezta lækning við efasemdum
í trúarefnum
Lífið er of stutt og óvisst til að hafa
nokkurn efa viðvíkjandi afstöðu vorri til
Guðs. Hið hamingjusamasta og heilsusam-
legasta hugarfar er að trúa á Guð, trúa á
hans guðdómlega kraft, sem stjórnar öllu,
bæði í hinum náttúrlega og andlega heimi.
Sá sem ekki hefir þá trú hrekst eins og
maður sem er á stýrislausum og áralaus-
um bát út á regin hafi. Það er trú, en ekki
efi sem styrkir hina andlegu krafta og
göfgar sálina. Hinn efasami og vantrúar-
maðurinn hrekjast fram og aftur á bylgj-
unum. Það er guðdómlegur sannleikur í
þessum orðum Ritningarinnar: „Ef þér
trúið eigi munuð þér eigi fá staðist“.
Merle D’Aubign’e, höfundur að „Sögu
siðabótarinnar“, segir frá hvernig hann
fullvissaðist um sannleika guðlegrar opin-
berunar. Hér er útdráttur af frásögn hans:
Eftir að D’Aubign’e sneri sér til Guðs
var hann truflaður yfir kenningum efnis-
hyggjunnar, 'n&nn varð svo órólegur yfir
þessu að hann misti svefn nótt eftir nótt.
Hann ákallaði Guð mjög alvarlega og
reyndi að sigra árásir óvinarins með rök-
semdafærslu.
í vandræðum sínum heimsótti hann
Kleuker, guðrækinn prest í Kiel, sem í
40 ár hafði barist fyrir kristindóminum
móti árásum vantrúaðra guðfræðinga og
heimspekinga. D’Aubigné sagði þessum
ágætismanni frá vandræðum sínum og
efasemdum. í stað þess að gjöra tilraun til