Stjarnan - 01.12.1956, Blaðsíða 4

92
STJARNAN
mig? „Þess vegna getur hann líka ætíð
frelsað þá sem koma til Guðs fyrir hann,
þar hann æ lifir til að tala þeirra máli.“
Vill hann frelsa þá? „Jesús Kristur er
kominn í heiminn til að frelsa synduga
menn.“ 1. Tím. 1:15.
Hvernig get ég öðlast eilíft líf? „Sá,
sem trúir á soninn hefir eilíft líf.“
Jóh. 3:36.
Get ég nú strax orðið frelsaður? „Sjá,
nú er sú æskilega tíð, sjá, nú er dagur
hjálpræðisins.“ 2. Kor. 6:2.
Má ég koma til Jesú eins og ég er?
„Þann sem til mín kemur mun ég ekki
burt reka.“ Jóh. 6:37.’
Er ekki hætt við að ég falli frá? „Honum
sem megnar að varðveita yður frá hrösun
.... honum sé dýrð og heiður, kraftur og
veldi.“ Júd. .24.
Þegar ég er frelsaður hvernig á ég þá
að breyta? Jesús „dó fyrir alla, til þess að
þeir sem lifa, ekki framar lifi sér, heldur
honum sem fyrir þá er dáinn og upp-
risinn. “2. Kor. 5:15.
Hvaða von höfum vér gegnum dauðann
og eilífðina? Jesús segir: „Ég fer að tilbúa
yður stað .... svo að þér séuð þar sem
eg er.“ Jóh. 14:2.—3. —X. X.
------------☆-------------
Hvöt til trúboðsstarfs
Austurlanda þjóðirnar eru vaknaðar.
Þær eru að hætta við handvefnaðinn, en
eru að koma sér upp ullarverksmiðjum. í
stað örfa og boga eru þær farnar að nota
nýtízku hernaðartæki með það eina tak-
mark fyrir augum að hrinda af sér yfir-
ráðum vesturlandaþjóðanna. Þeim miðar
vel áfram í þessa átt.
Þjóðernistilfinningin brennur í hjörtum
fólksins. Það minnist þess hvernig vestur-
landaþjóðirnar hafa komið fram meðal
þeirra. Það rifjar upp ágirnd og eftirsókn
Austur-indverska félagsins eftir gulli og
verzlunarviðskiptum og hvílíka fyrirlitn-
ing það sýndi hinum innfæddu, hvernig
það setti sig upp á móti mentun og trúboði
meðal þeirra.
Kína segir að landganga og verzlunar-
'leyfi hafi verið heimtað af sér fyrir opnum
fallbyssukjöftum. Afríka minnist þræla-
verzlunar Vesturlandaþjóða til að afla sér
fjár og útvega sér ódýran vinnukraft, og
hvernig þær hefðu grætt á þrælaverzlun-
inni. •
Þetta þurfum við að athuga þegar vér
lítum á starfssvið vort og flutning fagnað-
arerindisins í þessum löndum.
Trúboðsfélögin hafa unnið göfugt starf
meðal Austurlandaþjóðanna, sent þangað
syni sína og dætur og fórnað fé sínu til að
bjóða fólkinu mentun, lækningar og benda
þeim á nýja lífsstefnu gegnum fagnaðar-
erindi Krists. Þetta sjálfsfórnandi fólk,
menn og konur gáfu líf sitt, krafta sína og
alt sitt til að flytja gleðiboðskapinn. Hugs-
ið yður Adoniram Judson og konu hans
Ann, sem fóru til Burma, William Carey
til India, Livingstone til Afríku, og svo
brautryðjendur endurkomu boðskaparins,
sem fórnuðu lífi sínu fyrir málefni Krists.
Þeir lifðu og störfuðu einungis fyrir vel-
ferð fólksins, bæði andlega og tímanlega.
Austurlandaþjóðirnar minnast með
þakklæti á starf þeirra, svo trúboðinn hefir
gott tækifæri, ef til vill hið síðasta tæki-
færi til að vinna fyrir þá innfæddu. Það
er því brýnasta nauðsyn að vér marg-
földum starfskrafta vora fyrir þessar þjóð-
ir og aðra íbúa heimsins áður en það
verður of seint.
Vér þurfum að senda út miklu fleiri
starfsmenn.*Til þess það sé mögulegt þurfa
allir meðlimir safnaðanna að gjöra sitt
ýtrasta til að hrinda starfinu áfram. Vér
þurfum að undirbúa fleiri innlenda starfs-
meiín meðal þessara þjóða, svo þeir geti
unnið fyrir sína eigin þjóð. Til að gjöra
þetta mögulegt þurfum vér í heimalönd-
unum að leggja fram meira fé en nokkru
sinni fyr. Ef vér drögum oss í hlé nú,
þegar mest á ríður, og tækifærin gefast,
þá mun Guð kalla oss til reikningsskapar
fyrir vanrækslu vora. Spurningin sem vér
þurfum að leggja fram fyrir sjálfa oss er:
„Trúi ég því að vér eigum að flytja fagn-
aðarerindið út til allra þjóða? Hvað mikið
er ég fús og fær um að leggja til þess?“
Fagnaðarernidið um bráða endurkomu
Krists verður að prédikast meðal allra
þjóða, kynkvísla, tungumála og fólks, og
um leið þarf að kenna þeim, hvernig menn
verða að undirbúa sig, svo þeir finnist þess