Morgunblaðið - 29.10.2018, Qupperneq 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 29. OKTÓBER 2018
✝ Eiríkur Briemfæddist í
Reykjavík 30. jan-
úar 1948. Hann lést
12. október 2018 á
krabbameinsdeild
Landspítalans.
Foreldrar hans
voru Eiríkur
Briem, verkfræð-
ingur og fram-
kvæmdastjóri
Landsvirkjunar, f.
3. nóvember 1915, d. 17. febrúar
1989, og Maja-Greta Briem, f.
21. mars 1918, d. 14. desember
2003. Bróðir Eiríks er Haraldur
Briem, f. 9. ágúst 1945, maki
Snjólaug Guðrún Ólafsdóttir, f.
21. ágúst 1945. Sonur þeirra er
Ólafur Andri Briem, f. 17. jan-
úar 1974.
Eiríkur kvæntist 1. júlí
1972Guðrúnu Ragnarsdóttur
Briem þjóðfélagsfræðingi, f. á
Akureyri 12. september 1950.
Foreldrar Guðrúnar voru Ragn-
ar Fjalar Lárusson prófastur, f.
15. júní 1927, d. 26. júní 2005, og
Herdís Helgadóttir hjúkr-
unarfræðingur, f. 10. júlí 1928,
d. 19. janúar 2017. Börn Eiríks
og Guðrúnar eru 1) Maj-Britt
Hjördís Briem lögfræðingur, f.
málasviðs RARIK 1987. Hann
tók við stöðu framkvæmdastjóra
fjármálasviðs 1996 og hlutverki
staðgengils rafmagnsveitu-
stjóra. Hann gegndi stöðu raf-
magnsveitustjóra um nokkurra
mánaða skeið veturinn 97/98 í
fjarveru Kristjáns Jónssonar.
Eiríkur sat í framkvæmdaráði
og gegndi fjölda trúnaðarstarfa.
Hann var fulltrúi RARIK í ýms-
um nefndum, m.a. hjá Sambandi
íslenskra rafveitna og síðar
Samorku. Eiríkur var ráðinn
fjármálastjóri flutningssviðs
Landsvirkjunar í október 2004.
Hann var fjármálastjóri Lands-
nets við stofnun fyrirtækisins
árið 2005. Hann varð síðan
framkvæmdastjóri fjár- og
eignasýslu Landsnets frá 2005
til 2008. Frá 2008 til starfsloka
var hann sérfræðingur á skrif-
stofu framkvæmdastjórnar.
Eiríkur var virkur í pólitísku
starfi og kom m.a. að stofnun
Bandalags jafnaðarmanna
snemma á níunda áratugi 20.
aldar, sinnti trúnaðarstörfum
fyrir Alþýðuflokkinn og kom að
stofnun Viðreisnar. Eiríkur tók
þátt í hinum ýmsu félagsstörfum
t.d. Round Table á Íslandi og sat
í sóknarnefnd Áskirkju.
Útför Eiríks verður gerð frá
Áskirkju í dag, 29. október
2018, og hefst athöfnin klukkan
13.
17. nóvember 1974,
maki Einar Þor-
valdur Eyjólfsson
viðskiptafræð-
ingur, f. 27. nóv-
ember 1975. Börn
þeirra eru Herdís
María, Þóra Guð-
rún og Valý Karen.
2) Eiríkur Briem,
doktor í líf- og
læknavísindum, f.
11. apríl 1979, maki
Hanna Kristín Briem Péturs-
dóttir sjúkraliði, f. 3. mars 1989.
Börn þeirra eru Eiríkur Tumi,
Haraldur Nökkvi, Sigurgeir Ax-
el og Álfdís Maja. 3) Katrín
Briem líffræðingur, f. 18. des-
ember 1984, maki Þorvaldur
Ólafsson stjórnmálafræðingur,
f. 13. apríl 1984. Börn þeirra eru
Elísabet Erla og Alexander Óli.
Eiríkur lauk prófi í rekstrar-
hagfræði frá háskólanum í Lin-
köping 1978. Hann vann við
línumælingar hjá RARIK í sum-
arvinnu frá 1965 til 1974 og var
ráðinn rekstrarhagfræðingur á
fjármáladeild 1979. Hann fór til
Rafmagnsveitu Reykjavíkur
1980 og starfaði þar sem fjár-
málastjóri til 1987. Eiríkur var
ráðinn sem forstöðumaður fjár-
Ferðalag
Þú heldur heim á leið
dagur fyrir bí
kvöldar á ný
Og þegar sólin sest
þú til hvílu leggst
Það gerðist allt svo fljótt
mitt um bjartan dag
kom sólarlag
En sólin rís á ný
þú færð loksins frí
Leggur upp í ferðalag
veist bara ekki hvenær
þú nærð endastað
Við sólarrás við hittumst þar
sitjum saman horfum á
öldur falla að
Og við kveðjumst nú
þinn tími runninn er
á enda hér
Nú ferðu á nýjan stað
finnur friðinn þar
Og þó það reynist sárt
að skilja við þig hér
ég þakka vil þér
ljúflingslundina
gleðistundirnar
Ég er kominn heim
orðinn einn af þeim
allir vita að
þeir enda á þessum stað
(Ásgeir Aðalsteinsson)
Elsku pabbi, sorgin er yfir-
þyrmandi, sársaukinn nístandi
og söknuðurinn sár. En þrátt
fyrir harm okkar er þakklæti
okkur efst í huga. Þakklæti fyrir
ást þína og uppeldi, áhuga og
vináttu, stuðning og góðar
stundir. Betri föður og fyrir-
mynd er ekki hægt að hugsa sér.
Þín elskandi börn
Maj-Britt, Eiríkur
og Katrín.
Elsku afi. Þú varst sterkasti,
gáfaðasti og flottasti maðurinn í
heimi. Við elskum þig mest af
öllum í heiminum, enginn elskar
þig eins mikið og við. Þetta er
svo rosalega erfitt fyrir okkur
öll, erfitt að sitja og geta ekkert
gert og erfitt að þú sért farinn.
Takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir okkur. Sumarið 2017
var besta sumar í heimi en þá
vorum við saman í sumarhúsinu
í Svíþjóð og fórum í Astrids
Lindgrens värld. Þú varst svo
sterkur, gast haldið á okkur öll-
um í einu. Við gleymum þér
aldrei og söknum þín svo sárt.
Við pössum ömmu fyrir þig.
Þínar afastelpur
Herdís María, Þóra Guðrún
og Valý Karen.
Elsku tengdapabbi, nú er
komið að erfiðri kveðjustund.
Ég fann strax og ég kom í
fjölskylduna hvað barnabörnin
þín skiptu þig miklu máli og
tókstu strákinn minn strax sem
þitt eigið barnabarn og er ég svo
þakklát fyrir það. Í öllu sem
gengið hefur á í lífi okkar hefur
þú verið kletturinn. Við höfum
alltaf getað leitað ráða hjá þér
og er ég sérstaklega þakklát fyr-
ir allan stuðninginn í sambandi
við gömlu vinnunna, það var
ómetanlegt.
Ég hreinlega get ekki trúað
því að það sé komið að þessu, þú
barðist svo hetjulega og lífsvilji
þinn var svo sterkur en krabb-
inn vann þessa ósanngjörnu bar-
áttu.
Strákarnir okkar voru alltaf
svo spenntir þegar það voru
landsleikir í fótbolta því þú varst
svo duglegur að bjóða þeim á
völlinn og ef uppselt var eða úti-
leikur var komið í Selvogsgrunn
og horft á leikinn með þér.
Alveg ómetanlegt og eigum við
og sérstaklega allir strákarnir
mínir eftir að sakna þessa mikið.
Um verslunarmannahelgina
var fastur liður að fara í bústað-
inn öll stórfjölskyldan. Þar varst
þú í fararbroddi og helgarnar
einkenndust af hlátri, sögum,
rökræðum og einstaklega góðum
mat. Við eyddum mörgum að-
fangadögum með ykkur og
hlakkaði ég alltaf til að koma og
borða jólamatinn því þú varst
svo laginn við að elda góðan
mat.
Það var svo falleg stund þeg-
ar ég sagði þér frá því að ég
hefði tekið upp Briem-nafnið,
hvað þú varst stoltur yfir því.
Stórt skarð er komið í fjöl-
skylduna sem ekki verður fyllt,
við minnumst allra góðu stund-
anna sem við höfum átt saman
með hlýju og kærleika. Elsku
tengdapabbi, þín er sárt saknað.
Þín tengdadóttir,
Hanna Kristín.
Ég kynntist Eiríki fyrir tólf
árum þegar ég og Maj-Britt
dóttir hans vorum að stíga okkar
fyrstu skref sem par. Við fyrstu
kynni varð mér ljóst að þar færi
einstakur maður með sterkan og
skemmtilegan karakter. Það fór
strax vel á með okkur enda var
Eiríkur opinn, greindur, áhuga-
samur og vel að sér um alla
heimsins hluti. Við Eiríkur gát-
um spjallað saman um allt en við
gátum einnig þagað saman og í
þögninni fólst gagnkvæm virð-
ing.
Margar minningar koma upp
er hugurinn leitar aftur. Dá-
semdarstundir átti fjölskyldan í
sumarbústaðnum á Þingvöllum,
einstökum sælureit Eiríks og
Guðrúnar. Þar kom fjölskyldan
saman og eldaði góðan mat, spil-
aði, skálaði og spjallaði. Uppi í
bústað fór það Eiríki ekki vel að
liggja uppi í sófa, með tærnar
upp í loft. Hann var alltaf að
dytta að og fegra umhverfið í
kringum bústaðinn. Ég man eitt
sinn þegar við vorum að hlaða
göngustíginn að bústaðnum og
gerðum okkur ferð í grjótnámu
að sækja steina í stíginn. Vorum
við komnir vel á veg með að fylla
vagninn þegar ég kom auga á
veglegan stein sem mig langaði
að taka með upp í bústað. Gerði
ég ítrekaðar tilraunir til að lyfta
steininum upp á vagninn en
hafði ekki erindi sem erfiði.
Gekk ég svekktur í burtu og
leitaði eftir öðrum viðráðanlegri
valkostum. Ég á enn erfitt með
að lýsa tilfinningunum sem
bærðust í brjósti mér þegar ég
sá Eirík vippa þessum sama
steini stuttu síðar upp á vagn-
inn, nánast „með einari“. Í bíln-
um, á heimleiðinni, endurspegl-
aði þögnin áðurnefnda virðingu.
Framtakssemin var einnig
mikil á fallegu heimili tengdafor-
eldra minna í Selvogsgrunni og
það var aðdáunarvert að fylgjast
með þeim hjónum, samvinnu
þeirra og gagnkvæmri ást. Mér
eru einnig minnisstæðar heim-
sóknir tengdaforeldra minna til
okkar í Borgarnes og til Svíþjóð-
ar þar sem þau komu með kær-
leik og gleði til okkar sem var
svo einkennandi fyrir þeirra fal-
lega samband. Vikudvöl fjöl-
skyldunnar með Eiríki og Guð-
rúnu í sænska sumarhúsinu í
fyrra var stórkostleg upplifun og
rifjum við Maj-Britt gjarnan
upp sögur úr þeirri ferð ásamt
dætrum okkar. Þar ber hæst
heimsóknina í Astrid Lindgrens
värld, ótakmarkaðar saunaferð-
ir, kvöldvökur og að sjálfsögðu
atvikið þegar afi kom á harða-
spretti niður grasbalann og
stökk út í ískalt vatnið.
Feðginasamband Eiríks og
Maj-Britt var einstakt. Þrátt
fyrir að þau byggju hvort í sín-
um landshlutanum eða jafnvel
hvort í sínu landinu leið varla sá
dagur sem þau heyrðu ekki
hvort í öðru. Ef Maj-Britt hafði
spurningar gat hún alltaf treyst
á að pabbi hennar hefði svör eða
góð ráð á reiðum höndum. Það
var einnig magnað að fylgjast
með þeim feðginum þegar sam-
ræður þeirra fóru á flug, þar
sem þeim tókst að ræða um allt
og ekki neitt löngum stundum.
Kæri Eiríkur, þú ert mér dýr-
mæt fyrirmynd og við kveðjum
þig með sorg í hjarta. Við fráfall
þitt hefur stórt skarð verið
höggvið í fallega fjölskyldutréð
sem ekki verður fyllt. Við sem
eftir stöndum munum halda
minningu þinni lifandi og varð-
veita þau gildi sem þú stóðst fyr-
ir og kenndir okkur. Hvíldu í
friði elsku tengdapabbi.
Einar Þorvaldur
Eyjólfsson.
Elskulegur tengdafaðir minn
kvaddi þennan heim umlukinn
ást. Í faðmi ástkærrar eiginkonu
og barna lauk stuttum en erf-
iðum veikindum.
Hans verður sárt saknað,
enda var hann þeim sem honum
stóðu nærri svo afskaplega kær.
Eiríkur lét sig fólk varða; var
alltaf reiðubúinn að veita góð
ráð og hlusta á hversdagsleg
vandamál sem og stærri vanga-
veltur. Tengdapabbi hafði alltaf
eitthvað gáfulegt til málanna að
leggja og þótti einstaklega gam-
an að rökræða um hin ýmsu
málefni. Ég er viss um að hann
hafi ekki síst haft gaman að því
að ögra dætrum sínum örlítið.
Fyrirmyndartengdasonurinn,
sem ég er, slóst oft í lið með
honum til að halda skemmtana-
gildinu uppi. Ef ekki tókst að
ögra dætrunum tókum við tveir
andstæðan pól, einfaldlega til að
geta viðhaldið rökræðunum.
Samband þeirra hjóna, Eiríks
og Guðrúnar, er í mínum huga
ein tærasta birtingarmynd ástar
og kærleiks sem ég hef augum
litið. Þau voru hvort öðru stoð
og stytta og voru nánast óað-
skiljanleg. Eins lagði Eiríkur
mikla rækt við samband sitt við
börnin sín. Í gegnum erfið veik-
indi var hann enn sem áður með
puttann á púlsinum og sýndi öllu
því sem var í gangi hjá börnum
sínum áhuga. Afi gamli á sauð-
skinnsskónum var ekki síður
mikil barnagæla og myndaði
sterk tengsl við barnabörnin sín.
Nafn yngsta barnabarnsins,
Alexanders Óla, birtist Eiríki
raunar í draumi, þó sjálfsagt
megi deila um orsök og afleið-
ingu í því samhengi. Sjálfur vildi
hann alltént gera sem minnst úr
því. Eitt er þó víst að þrátt fyrir
oft á tíðum gróft yfirborðið var
Eiríkur einstaklega næmur á
fólk og fyrirbæri. Auk þess að
dreyma fyrir nöfnum virtist
hann geta spáð fyrir um kyn
ófæddra barnabarna sinna. Með
hár af höfði móðurinnar að
vopni, giftingarhring, og leynd-
ardómsfullar aðfarir gat hann
með merkilega mikilli nákvæmni
spáð fyrir um rétt kyn. Sjálfur
hristi ég ævinlega hausinn í
vandlætingu yfir þessari vitleysu
en furða mig nú á því hvernig
honum tókst (næstum) alltaf að
spá rétt fyrir.
Lífið er svo sannarlega gert
til að njóta þess! Sá hugsunar-
háttur einkenndi þau hjón, það
sem fært gat gleði var sjaldan
sett á bið. Þeirra helsta áhuga-
mál var vissulega að sinna sum-
arhúsinu við Þingvallavatn og
njóta þar góðra stunda. Sumarið
2017 lét hluti fjölskyldunnar svo
verða af því að verja tíma saman
í draumahúsi í sveitum Svíþjóð-
ar. Þar nutum við ljúfra daga
með Eiríki og Gunnu í góðu yf-
irlæti. Í dag er ég svo sann-
arlega þakklátur fyrir þennan
tíma. Þessi ferð endurspeglar
ekki síður hve rausnarlegur Ei-
ríkur var. Að gera vel við ástvini
sína var honum eðlislægt.
Eiríks verður sárt saknað.
Hann skilur eftir sig stórt skarð
enda búinn að vera okkur ómet-
anlegur bandamaður; kærleiks-
ríkur faðir, afi og tengdafaðir.
Ein arfleifð Eiríks er sam-
heldni fjölskyldunnar. Með
þessa arfleifð að vopni mun fjöl-
skyldan komast í gegnum sorg-
ina. Með fallegar minningar í
farteskinu og hjörtu full af ást
munum við umlykja hvert annað
og halda áfram að njóta þess fal-
lega sem lífið hefur upp á að
bjóða.
Þorvaldur Ólafsson.
Elsku bróðir, mágur og
frændi. Sjötíu ára samfylgd okk-
ar er nú lokið eftir að þú féllst
frá af völdum illvígs krabba-
meins. Síðasta árið var á bratt-
ann að sækja og þú varst með
ískaldan næðing í fanginu, hlað-
inn óhagstæðri tölfræði um horf-
ur. Þú barðist hetjulega á þess-
ari leið og ýmsir lögðu hönd á
plóginn til liðsinnis, en allt kom
fyrir ekki.
Fyrsta minning mín af þér er
þegar við fórum til Svíþjóðar
sumarið 1948. Á leiðinni lást þú í
gulri körfu með bláa húfu á höfði
við fótskör móður okkar sex
mánaða gamall og ég þriggja
ára sat við hlið hennar. Við átt-
um síðar eftir að fara margar
yndislegar sumarferðir til Sví-
þjóðar til að heimsækja ömmu
okkar Maju, Anders móðurbróð-
ur og Maj-Britt konu hans sem
öll bjuggu í Örebro.
Fyrstu árin gætti ég sjálf-
sögðu bróður míns, en síðar
meir gættum við hvor annars.
Þú steigst mikið gæfuspor
þegar þið Guðrún Ragnarsdóttir
bundust böndum fyrir hálfri öld.
Þið fluttuð svo sumarið 1969 í
kjallarann í húsi foreldra okkar
um leið og ég flutti þaðan þegar
við Snjólaug giftum okkur. Síðar
fórum við, báðar litlu fjölskyld-
urnar, til Svíþjóðar til náms og
starfa. Þið Guðrún settust að í
Linköping og við Snjólaug í
Eskilstuna og síðar í Stokk-
hólmi. Þar myndaðist eins konar
þríhyrningur, þegar við fórum
fram og til baka á milli þessara
staða og Örebro með börnin
okkar, þið Guðrún með Maj-
Britt Hjördísi ykkar og við Snjó-
laug með Ólaf Andra okkar, en
þau eru bæði fædd árið 1974.
Síðar eignuðust þið Guðrún son-
inn Eirík og dótturina Katrínu.
Alla tíð hefur ríkt djúp vinátta
og umhyggja milli barnanna
allra og þú, elsku Eiríkur, áttir
sannarlega þinn þátt í að binda
þau bönd og hefur alla tíð reynst
Ólafi ómetanlega vel.
Fjölskyldur okkar hafa þann-
ig frá upphafi verið afar nánar.
Öll ár höfum við fagnað saman
jólum, áramótum og páskum og
átt saman óteljandi ógleyman-
legar stundir.
Kæri bróðir, Þú varst ríku-
lega gæddur því sem kallað er
góðar gáfur og heilbrigð skyn-
semi. Þú varst forkur duglegur,
tjáðir skoðanir sínar umbúða-
laust og kannski gat sumum
mislíkað það. Þú vildir hafa
stjórn á hlutum og þér fórst það
vel úr hendi, varst mikil hjálp-
arhella og þér var hægt að
treysta. Þið Guðrún áttuð fallegt
heimili og yndislegan sumarbú-
stað í Hestvík við Þingvallavatn
sem þið gerðuð upp líkt og með
töfrasprota.
Í dag erum við með sorg í
hjarta, en þegar fram líða stund-
ir munum við geta litið til baka,
brosað við minningu þinni og
sagt að þar fór lánsamur maður,
vinmargur og glaðsinna, hann
átti samhenta og yndislega fjöl-
skyldu og gat látið drauma sína
rætast.
Söknuður okkar Snjólaugar
og Ólafs Andra er sár og við
munum ávallt minnast þín. Sár-
astur er þó harmur Guðrúnar,
barna ykkar og fjölskyldna
þeirra,
Megi góður Guð veita þeim
líkn.
Haraldur, Snjólaug og
Ólafur Andri.
Eiríkur, einn nánasti vinur
okkar Elsu, er horfinn af braut
og við getum ekki lengur notið
þægilegrar nærveru hans og
vináttu. Það ríkir sorg í hugum
okkar, við erum harmi slegin.
Við söknum góðs vinar og minn-
ingar um góðar samverustundir
með Eiríki og Gunnu eru marg-
ar og ljúfar og þær milda sárs-
aukann þessa erfiðu daga.
Eiríkur mágur og Guðrún
systir mín kynntust fyrir 50 ár-
um og frá þeim tíma höfum við
Elsa verið þeim samferða meira
og minna. Við minnumst góðu
daganna í Auðarstræti þegar við
vorum um tvítugt og hittumst
hjá foreldrum okkar Gunnu og
föðurömmu. Á sunnudögum
klæddum við okkur upp og borð-
uðum saman, oft að lokinni
messu í Hallgrímskirkju. Ofar-
lega í huga okkar er fyrsta utan-
landsferðin okkar Elsu er við
fjögur fórum sumarið 1972 til
Danmerkur og Svíþjóðar og
heimsóttum m.a. móðurfólk Ei-
ríks í Örebro. Við Elsa og dætur
okkar eigum skemmtilegar
minningar frá þeim tíma þegar
fjölskyldurnar komu saman á
aðventu og skáru út laufabrauð.
Eftirminnileg eru þau ár er við
fórum saman í leikhús og borð-
uðum til skiptis heima hjá hvort
öðru eða á veitingahúsum. Eirík-
ur var matgæðingur hinn mesti
og í eldhúsinu lék allt í hönd-
unum á honum. Þau hjónin voru
gestrisin og það var gaman að
koma á þeirra fallega heimili á
Selvogsgrunni. Já, það er margs
að minnast, við hjónin áttum
margar góðar samverustundir
með þeim hjónum, hin seinni ár í
tengslum við sumarbústaði okk-
ar og sumarið 2016 fórum við
þrjú systkinin ásamt mökum
saman í skemmtilega ferð til
Ítalíu. Eiríkur skipulagði þá
ferð, sem var vel heppnuð og
minnisstæð.
Eiríkur var góður drengur,
hann var góður eiginmaður, fað-
ir og afi. Þessir kostir einkenndu
hann mest og þeir eru í raun
dýrmætastir þegar litið er til
baka. Honum var margt vel gef-
ið, hann hafði sérstakan áhuga
fyrir arkitektúr húsa innan sem
utan og umhverfi þeirra og sá
fyrir sér hvernig hlutum væri
best fyrir komið í því samhengi.
Hann átti ekki langt að sækja
þessa eiginleika. Móðir hans,
Maja-Greta frá Örebro, nam
kortagerð eftir stúdentspróf og
starfaði hjá Statens Vattenfall í
Svíþjóð þar sem hún kynntist
Eiríki Briem, manni sínum og
föður þess sem hér er kvaddur.
Maja-Greta og Eiríkur Briem
fluttu til Íslands og varð Eiríkur
síðar einn af brautryðjendum í
raforkumálum hér á landi sem
stjórnandi hjá Rafmagnsveitum
ríkisins og síðan sem fyrsti for-
stjóri Landsvirkjunar.
Eiríkur yngri var skarp-
greindur og kunni skil á marg-
víslegum málaflokkum og
áhugasvið hans var breitt. Hann
hafði góða stjórnunarhæfileika,
sem hann beitti fremur af
næmni en hvatvísi, og hafði
ákveðnar skoðanir í stjórnmál-
um og samfélagsmálum. Hann
starfaði sem hagfræðingur og
var einn af yfirmönnum Raf-
magnsveitu Reykjavíkur, hjá
RARIK og síðast hjá Landsneti.
Segja má að hann hafi fetað í
fótspor föður síns með starfi
sínu að raforkumálum.
Við Elsa biðjum guð að blessa
Guðrúnu systur mína, börn
þeirra, tengdabörn og barna-
börn. Við þökkum samfylgd vin-
ar okkar, Eiríks Briem. Guð
blessi hlýjar minningar um góð-
an vin.
Þórsteinn Ragnarsson.
Það er bjart yfir minningunni
um mág og svila, Eirík Briem.
Hann bar sterka persónu, var
fríður sýnum og íþróttamaður
góður sem sást best á því hvern-
ig hann lék sér að því að ganga á
höndum fram eftir öllum aldri.
Eiríkur var einkar skemmtileg-
ur félagi, traustur vinur og stolt-
ur fjölskyldufaðir.
Eiríkur var hugsjónamaður
en stóð þó föstum fótum í raun-
veruleikanum enda voru draum-
órar og sýndarmennska honum
víðs fjarri. Eðlislæg yfirvegun
kom honum vel við hvers konar
Eiríkur Briem