Morgunblaðið - Sunnudagur - 11.11.2018, Blaðsíða 12

Denis Law í búningi
Manchester City.
Hann lék í tvö tímabil
með liðinu – með
þrettán ára millibili.
Hann var mættur á sinn stað í miðjumvítateignum, fékk lága sendingu fráhægri og flikkaði knettinum í netið
framhjá bjargarlausum markverðinum – með
hælnum. Eins elegant og það gat orðið, svo sem
gömlu kempunnar var von og vísa. Alla jafna
hefði Leikhús draumanna sprungið í loft upp af
hrifningu og gleði en að þessu sinni mátti heyra
saumnál detta. Þetta eftirmiðdegi var Denis
Law, „kóngurinn á Old Trafford“, nefnilega
klæddur í heiðbláa treyju höfuðandstæðingsins,
Manchester City. Til að bíta höfuðið af skömm-
inni féll Manchester United í 2. deild, sem þá
hét, þennan dag eftir þrjátíu ár meðal þeirra
bestu – aðeins sex árum eftir að lærisveinar
Matts Busbys lyftu Evrópubikarnum á Wem-
bley.
Busby var að vísu sestur í helgan stein á þess-
um tíma og Tommy Docherty tekinn við Unit-
ed-liðinu. Það er kaldhæðni örlaganna að það
var einmitt Denis Law sem mælti með því að
Docherty yrði ráðinn en þeir höfðu kynnst með-
an sá síðarnefndi stýrði skoska landsliðinu.
Sjaldan í sparksögunni hefur markaskorari
fagnað með eins hófstilltum hætti; ugglaust
hefði aumingja Law helst kosið að jörðin gleypti
hann á þessu augnabliki. Honum leið augljós-
lega mjög illa, það var engin tilgerð, enda hafði
hann yfirgefið Manchester United sumarið áður
eftir ellefu farsæl ár sem höfðu lyft honum á
stall með goðsögnum.
Ruddust inn á völlinn
Skömmu eftir markið var Law skipt út af og
leikurinn rann út í sandinn þegar hörðustu
áhangendur United þustu inn á völlinn í þeirri
veiku von að úrslitunum yrði hnekkt og leik-
urinn leikinn að nýju. Þeim varð ekki kápan úr
því klæðinu; knattspyrnusambandið lét úrslitin
standa, enda aðeins örfáar mínútur óleiknar, og
þegar Birmingham City vann sinn leik skömmu
síðar, gegn Norwich City, sem þegar var fallið,
lá fyrir að United myndi leika í 2. deild veturinn
eftir.
Raunar skiptu úrslitin í leik United og City
ekki máli þegar upp var staðið; sigur hefði ekki
dugað „Rauðu djöflunum“ til að halda sæti sínu.
Það er því útbreiddur misskilningur að Law
hafi fellt sína gömlu félaga enda þótt hann hafi
vitað minnst um það sjálfur þegar hann horfði á
eftir knettinum í netið. Hælspyrna hans gerði
þó afskaplega lítið til að lyfta andrúmsloftinu á
Old Trafford þetta kalda eftirmiðdegi vorið
1974.
Ekki svo að skilja að Law hafi huggað sig við
þá staðreynd gegnum tíðina að hann hafi ekki
veitt sínu gamla félagi náðarhöggið. „Mér leið
bölvanlega, sem var mjög ólíkt mér,“ sagði hann
í samtali við dagblaðið Daily Mail árið 2012.
„Eftir að hafa rembst eins og rjúpan við staur-
inn að skora mörk í nítján ár hafði ég allt í einu
skorað mark sem ég vildi að ég hefði aldrei
skorað. Ég var óhuggandi; óskaði þess að þetta
hefði ekki átt sér stað.“
Synd og skömm
Spurður hversu lengi sú tilfinning hefði bærst
með honum svaraði Law: „Hvað er langt síðan
þessi leikur fór fram? Meira en þrjátíu ár. Þar
hefurðu svarið. Þetta mark ber alltaf annað veif-
ið á góma og mín verður alla tíð minnst vegna
þess. Sem er synd og skömm.“
Þegar annað breskt blað, The Independent,
náði í skottið á Law tveimur árum síðar, í tilefni
af Manchester-slagnum, kvaðst hann ekki muna
eftir markinu. Og dró augað í pung. „Stuðnings-
menn City minna mig þó endrum og sinnum á
það,“ var haft eftir honum. Blaðamaðurinn
skynjaði þó sterkt að Law þætti ekki auðvelt að
tala um þetta og gaf honum því tilfinningalegt
svigrúm.
Ekki er víst að allir muni eftir því en Denis
Law sneri þarna aftur til Manchester City en
hann lék fyrst með liðinu veturinn 1960-61, tví-
tugur að aldri. Kom þaðan fyrir metfé, 55.000
pund, frá Huddersfield Town. Law lenti í þeim
ósköpum þessa leiktíð að skora sex mörk í ein-
um og sama leiknum, gegn Luton Town í bik-
arnum – en tapa samt. Hvernig gat það gerst?
Jú, leiknum var hætt vegna bágra vallarskil-
yrða og leikinn á ný. Þá skoraði Law enn og aft-
ur en Luton vann eigi að síður, 3:1.
Fékk sömu íbúðina
Law hafði síðan viðkomu hjá Torino á Ítalíu áð-
ur en hann gekk í raðir Manchester United
sumarið 1962. Fékk meira að segja sömu íbúð-
ina á leigu og hann bjó í meðan hann var hjá
City. Seðlarnir komu ekki út úr eyrunum á
helstu sparkendum heims á þessum árum. Þeir
urðu að gera sér leigumarkaðinn að góðu.
Óhætt er að segja að Law hafi gert garðinn
frægan hjá United; hann skoraði 237 mörk í 404
leikjum og átti aðild að einu fræknasta sóknar-
þríeyki enskrar sparksögu ásamt Bobby Charl-
ton og George Best. Þeim var síðar reist stytta
fyrir utan Old Trafford. Hann lagði skóna á hill-
una sumarið 1974, 34 ára að aldri. Þannig að
hælspyrnan varð síðasta mark hans í deildar-
leik.
Að Law gengnum gekk Manchester United
afleitlega að skora mörk veturinn 1973-74; svo
illa raunar að markvörðurinn, Alex Stepney, var
markahæstur ásamt einum öðrum um jólin –
með tvö mörk. Til að setja málið í samhengi tók
Tommy Docherty, sem var þarna á sínu öðru
tímabili með liðið, þá óvenjulegu ákvörðun um
sumarið að gera markvörðinn að vítaskyttu.
Miðvellingurinn Sammy McIlroy
varð á endanum markakóngur, ef
svo má kalla, með sex mörk.
Framherjinn Lou Macari gerði
fimm. Slokknað var á Brian
Kidd og George Best var meira í
glasi en á grasi. Þetta varð
raunar síðasti vetur
undrabarnsins á Old
Trafford; það lék
tólf leiki og skor-
aði í þeim tvö
mörk. Flesta
leiki léku
miðvörðurinn Martin Buchan og fyrrnefndur
Alex Stepney (alla 42), útherjinn Willie Morgan
(41) og miðvörðurinn Brian Greenhoff (36).
Strax upp aftur
Þrátt fyrir fallið hélt stjórn United tryggð við
Docherty og það borgaði sig; liðið vann 2. deild-
ina vorið eftir með sannfærandi hætti. Það segir
sína sögu um Manchester United, að meðal-
aðsókn á leiki liðsins var 47.781 – sú mesta á
gjörvöllu landinu þann vetur.
Docherty tók slaginn með flestum leikmönn-
unum sem féllu með honum vorið 1974 en bætti
þó aðeins við hópinn. Mest munaði um miðherj-
ann Stuart Pearson sem skoraði sautján mörk í
2. deildinni. Macari var aftur drjúgur með ell-
efu, auk þess sem lifnaði yfir Gerry Daly,
sem setti líka ellefu. Stepney komst ekki á
blað að þessu sinni. Einnig munaði um
sprækan útherja sem kom frá Tran-
mere Rovers eftir áramótin – Steve
Coppell að nafni. Sá ágæti maður lét
sig ekki muna um að ljúka prófi í hag-
sögu frá háskólanum í Liverpool með
sparkinu.
Einnig er gaman að segja frá því
að Arnie nokkur Sidebottom
lék tólf leiki í vörninni á
þessari sparktíð. Hver
man ekki eftir honum?
Addi Hliðarbotn, upp á
hið ylhýra.
Botnið það!
Þegar Lawsöngurinn þagnaði
Law í kunnuglegri stellingu; að
fagna einu af 237 mörkum sín-
um fyrir Manchester United.
Denis Law sendir boltann með hælnum framhjá agndofa Alex Stepney í marki Manchester United á
Old Trafford vorið 1974. Markið sem Law langaði aldrei að skora og hefur séð eftir alla tíð.
’ Eftir að hafa rembst eins ogrjúpan við staurinn aðskora mörk í nítján ár hafði égallt í einu skorað mark sem ég
vildi að ég hefði aldrei skorað.
Ég var óhuggandi.
Stórleikur helgarinnar í ensku úrvalsdeildinni í knattspyrnu er viðureign Manchester-liðanna, City og United, á Etihad-vellinum
á sunnudag. Mikið má ganga á eigi leikurinn að verða dramatískari en þegar sömu lið leiddu saman hesta sína vorið 1974 – og
United féll í 2. deild. Sjaldan hefur knattspyrnumaður gert sigurmark með meira óbragð í munni en Denis Law það síðdegi.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
FÓTMENNTIR
12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 11.11. 2018