Morgunblaðið - 22.11.2018, Qupperneq 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. NÓVEMBER 2018
✝ Anna Borgfæddist á Ísa-
firði 20. október
1933. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Boðaþingi, Hrafn-
istu 11. nóvember
2018.
Hún var dóttir
hjónanna Óskars Jó-
hanns Borg lög-
manns, f. 10. desem-
ber 1896 í Reykja-
vík, d. 6. apríl 1978, og Elísabetar
Flygenring tungumálakennara, f.
15. nóvember 1901 í Hafnarfirði,
d. 13. júní 1983. Bróðir Önnu var
Ragnar Borg viðskiptafræðingur,
f. 4. apríl 1931, d. 15. júní 1911.
Maki hans Ingigerður Þóranna
Melsteð Borg hjúkrunarfræð-
fræðingur, f. 14. desember 1975.
Anna fluttist níu ára gömul
með fjölskyldu sinni frá Ísafirði
að Laufásvegi 5 í Reykjavík og
tók verslunarpróf frá Verslunar-
skólanum. Hún starfaði um hríð
sem flugfreyja hjá Loftleiðum.
Anna giftist Stefáni Kristjánssyni,
byggingameistara, f. 27. arpíl
1927, d. 22. maí 1970, og var hún
húsmóðir á Selfossi. Síðar var hún
verslunarstjóri hjá tískuverslun-
inni Guðrúnu, framkvæmdastjóri
hjá Hvöt, félagi sjálfstæðis-
kvenna, og fulltrúi hjá heilbrigðis-
ráðuneytinu. Anna lagði stund á
frönsku og franskar bókmenntir
við Háskólann í Nice í Frakklandi.
Sambýlismaður Önnu var Halldór
Birgir Olgeirsson, f. 21. október
1931, d. 29. apríl 2005.
Útför Önnu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 22. nóvember
2018, og hefst athöfnin klukkan
13.
ingur, f. 27. nóvem-
ber 1933, d. 22. júní
2012. Þeirra börn
eru: 1) Anna Elísa-
bet Borg, leikkona
og kennari í Svíþjóð,
f. 26. júní 1957, maki
Rein Norberg, rit-
höfundur og listmál-
ari. 2) Elín Borg,
hjúkrunarfræðingur
og húsmóðir í
Reykjavík, f. 22. maí
1959, maki Benedikt Hjartarson
bakarameistari, f. 9. júlí 1957. 3)
Óskar Borg forstöðumaður, f. 31.
ágúst 1963, maki Berglind
Hilmarsdóttir flugfreyja, f. 10.
mars 1964. 4) Páll Borg forstöðu-
maður, f. 30. mars 1971, maki Ing-
unn Ingimarsdóttir tölvunar-
Anna Borg var oftast kölluð
Annalí og sennilegasta skýringin
á Annalí er stytting á Anna „lille“
til aðgreiningar frá Önnu Borg,
leikkonu föðursystur hennar og
stórleikkonu í Kaupmannahöfn.
Ég held að mín fyrsta barnsminn-
ing sé tengd Önnulí, ég var alla-
vega á Selfossi þar sem hún bjó
með eiginmanni sínum Stefáni.
Ég var veikur uppi í rúmi, hund-
veikur, eins og bara karlmenn í
Borgarættinni geta verið veikir,
það voru forsetakosningar og
mikið undir því Gunnar Thor var í
framboði og Annalí að berjast fyr-
ir sínum manni enda eðalblá inn í
kjarnann. En þrátt fyrir þetta
sinnti Annalí mér sjúkum af kost-
gæfni og ég man að þarna í fyrsta
sinn fékk ég sopa af lítilli kók í
gleri, eitthvað sem var aldrei
fjarri henni. Ég hreinlega næstum
læknaðist við þetta. Stefán dó
1970 öllum harmdauði.
Annalí var alltaf náin stórfjöl-
skyldunni og alltaf höfum við
systkin litið á hana sem okkar og
hún okkur sem sín. Okkar stór-
fjölskylda var enda ekki ýkja stór,
þau tvö systkinin og hún barnlaus.
Þannig var hún alltaf með okkur
við helstu tilefni og á hátíðum og
alltaf var hún glæsileg, brosandi
og glöð þannig að einhvern veginn
fóru allir í gott skap í námunda við
hana því áran hennar var svo gef-
andi. Jóladagsboðin hennar
ömmu fluttu með henni til Önnulí
og eftir að amma dó héldu þau
áfram hjá Önnulí. Til að peppa
upp partíið var bætt við smá dassi
af Flygenringum og Gröndal því í
þann rann sótti hún mikla vináttu.
Áföll marka fólk og Annalí fékk
svo sannarlega sinn skerf. Öllum
tók hún þeim af miklu æðruleysi.
Að fá heilablóðfall 29 ára er alltaf
grafalvarlegt en á þeim tíma sem
hún fékk það svakalegt. Annalí
bar þessa merki fyrir lífstíð en lét
það aldrei stoppa sig.
Seinna á lífsleiðinni tóku þau
saman Annalí og Halldór Birgir.
Hamingjan ljómaði af þeim báð-
um og Annalí tók til hvað hún naut
þess að vera í bústað Halldórs og
úti í náttúrunni og ferska loftinu.
Þeirra tími saman var kannski
ekki ýkja langur en mikill að gæð-
um en Halldór kvaddi þessa jarð-
vist 2005.
Það er svo margt sem ég á eftir
að sakna við Önnulí. Það var gam-
an að tala við hana um lífið og til-
veruna, mikill húmor og oftast gall
við: hættu nú alveg, Óskar! og oft-
ar en ekki var skellt upp úr fyrir
allan peninginn. Svo auðvitað var
skrafað um pólitík og þar var hún
algerlega með á nótunum alveg
fram á síðasta dag. Eðalsjálf-
stæðiskona með ríka réttlætis-
kennd og flokkurinn var henni
mikilvægur. Hún þekkti mjög
marga innan flokksins í gegnum
starf sitt þar og á nýlegu 85 ára af-
mæli mat hún það mikils að for-
maðurinn sendi henni nótu.
Þegar maður rifjar upp þá leið
sem við áttum saman í lífinu þá
sáldrast yfir mig tilfinningin um
hana: glæsileikann, lífsgleðina og
einlæga væntumþykju. Annalí var
trúuð og trúði að hennar biði
betra en ég sakna frábærrar
konu, örlátrar glæsikonu.
Ég orna mér við þær skemmti-
legu minningar sem við náðum að
skapa á lífsleiðinni því ég veit að
nákvæmlega þannig myndi hún
vilja hafa það.
Óskar Borg.
Við systkinin geymum dýr-
mætar minningar frá Laufásvegi
5, æskuheimili Önnulí frænku
okkar, þar sem Borgarfjölskyldan
kom jafnan saman við hin ýmsu
tækifæri.
Anna og Ragnar bróðir hennar
héldu uppi fjörinu þegar það átti
við, hvort með sínum hætti.
Anna var okkur hin besta fyrir-
mynd í einu sem öllu, lífsglöð,
skemmtileg, hjálpleg og mikill
dugnaðarforkur.
Þegar Anna var á þrítugsaldri
dró ský fyrir sólu í lífi hennar og
ástvina hennar þegar hún skyndi-
lega veiktist af heilablóðfalli og
var vart hugað líf.
Eina lífsvonin var að koma
henni undir læknishendur erlend-
is hið bráðasta. Var allt reynt til
að svo mætti verða en engar flug-
samgöngur á dagskrá úr landi
fyrr en sólarhring síðar. Þá leit-
uðu pabbi okkar og Ragnar til
bandaríska hersins á Keflavíkur-
flugvelli um aðstoð. Herinn brást
strax vel við og innan fárra
klukkustunda var Anna komin
með herflugvél á spítala í Kaup-
mannahöfn í bráðaaðgerð. Þegar
gera átti upp kostnaðinn sem
þessu fylgdi fyrir herinn komu
boð frá yfirmönnum hans um að
það væri þeim mikill heiður að
hafa fengið tækifæri til að taka
þátt í að bjarga mannslífi og þáðu
því enga greiðslu.
Anna tókst á við mörg erfið
verkefni í lífinu en hún bugaðist
aldrei og sjálfsvorkunn var ekki til
í hennar orðaforða.
Ef við værum spurð hvað hefði
einkennt líf Önnu, þá væri það
æðruleysi í sinni bestu mynd. Hún
var jafnframt einstaklega
skemmtileg, víðsýn og fróð.
Seinasta hluta ævi sinnar
dvaldi Anna á Hrafnistu í Boða-
þingi. Þar leið henni vel og þar
fékk hún bestu umönnun sem
hugsast getur.
Anna átti marga trausta og
góða vini og viljum við sérstaklega
nefna frænkur hennar í móðurætt
sem reyndust henni sem bestu
systur.
Ragnarsbörn, þau Anna Beta,
Óskar, Ella og Palli reyndust
henni mikil stoð í lífinu og er vart
hægt að hugsa sér fallegra sam-
band en það sem ríkti á milli
þeirra allra, byggt á gagnkvæmu
trausti og væntumþykju.
Nú þegar elskuleg Anna
frænka okkar er kvödd minnumst
við hennar með kærleika og hlýju
og biðjum Guð að blessa hana.
Kjartan og Stefanía
Svala Borg.
Nú hverfur sól í haf
og húmið kemur skjótt.
Ég lofa góðan Guð,
sem gefur dag og nótt,
minn vökudag, minn draum og nótt.
Kom, nótt, með náð og frið,
kom nær, minn faðir hár,
og legðu lyfstein þinn
við lífsins mein og sár,
allt mannsins böl, hvert brot og sár.
(Sigurbjörn Einarsson)
Nú hefur dillandi hláturinn
hennar Önnu okkar þagnað. Við
kynntumst fyrir margt löngu, þar
sem við unnum saman á skrifstofu
Sjálfstæðisflokksins.
Við stofnuðum klúbb þegar við
hættum þar og nefndum hann La
Boheme og hittumst reglulega í
áratugi.
Hún Anna okkar fór ekki var-
hluta í lífinu, þessi elska. Áföllin
dundu yfir á langri ævi, en alltaf
hélt hún reisn sinni.
Hún var ótrúlega skemmtileg
kona og skarpgreind. Mikill pólit-
íkus, royalisti og fór létt með allar
krossgáturnar í dönsku blöðun-
um. Að koma til hennar í heim-
sókn í Boðaþingið var unaðslegt.
Hún sat í stólnum sínum, fallega
tilhöfð og okkar beið kaffi og
kræsingar. Mikið var hlegið og
málin rædd til hlítar. Alltaf fórum
við frá henni örlítið betri mann-
eskjur.
Alúðarþakkir færum við því
starfsfólki sem annaðist hana síð-
ustu árin.
Með söknuði, virðingu og þakk-
læti kveðjum við einstaka vinkonu
og biðjum Guð að blessa minningu
hennar.
Við hittumst í landinu
þangað sem fuglasöngurinn fer,
þegar hann hljóðnar.
(Jökull Jakobsson)
Kolbrún, Ásta, Guðrún,
Hanna, Sigrún og Þóra.
Anna Borg
✝ Hörður Þor-steinsson fædd-
ist í Holti í Mýrdal
8. október 1920.
Hann lést á Hjalla-
túni í Vík í Mýrdal
6. október 2018.
Foreldrar Harð-
ar voru Jóhanna
Margrét Sæmunds-
dóttir, f. 1895, d.
1982, og Þorsteinn
Einarsson, f. 1880,
d. 1943. Systkini Harðar voru
Sæmundur Þorsteinsson, f. 24.
ágúst 1918, dáinn 22. apríl 2016,
Elín Þorsteinsdóttir, f. 24. ágúst
1918, dáin 11. júlí 2012, Vil-
hjálmur Þorsteinsson, f. 15.
mars 1923, d. 16. nóvember
1987, og Einar Þorsteinsson, f.
31. ágúst 1928.
Hörður var kvæntur Ósk
Guðjónsdóttur, f. 5. janúar 1931,
d. 17. apríl 2013. Börn þeirra
eru: 1) Guðjón, f. 30. október
1958, kvæntur Jóhönnu Sólrúnu
Jónsdóttur. Börn þeirra eru
Kolbrún Ósk, f. 1979, Jóhann
Fannar, f. 1982, og Atli Már, f.
1984. 2) Jóhanna Þórunn, f. 13.
ágúst 1959, gift
Guðmundi Odd-
geirssyni. Börn
þeirra eru Hlynur,
f. 1977, Ingibjörg
Ósk, f. 1978, Odd-
geir, f. 1981, Hörð-
ur, f. 1983, og Vil-
hjálmur, f. 1994. 3)
Guðbjörg Klara, f.
22. júní 1960, sam-
býlismaður hennar
er Hlynur Björns-
son. Börn þeirra eru Ívar Örn, f.
1985, og Jóhanna Margrét, f.
1989, d. 2004. 4) Sigurlaug
Linda, f. 1962, sambýlismaður
hennar er Gunnar Vignir
Sveinsson. 5) Steina Guðrún, f.
9. maí 1965, sambýlismaður
hennar er Jóhannes Gissurar-
son, f. 1962. Barn þeirra er
Harpa Ósk, f. 1992. Barn Steinu
Guðrúnar og Kolbeins Inga
Birgissonar er Örvar Egill, f.
1986. Langafabörnin eru 24, þar
af er eitt látið, og eitt langa-
langafabarn.
Hörður var jarðsunginn frá
Skeiðflatarkirkju 13. október
2018.
Vorið 1953 kom ég fyrst að Nyk-
hóli í Mýrdal, ókunnugur bæði
staðnum og fólkinu. Þar bjó þá
ekkjan, Jóhanna Sæmundsdóttir,
og sonur hennar Hörður Þorsteins-
son. Móttökurnar voru hlýlegar og
sjaldan hef ég fundið fyrir meiri
væntumþykju en hjá þeim mæðg-
inum. Jóhanna gekk undir nafninu
amma og hún hafði þann vana að
gauka matarkexi og spenvolgri ný-
mjólk að krökkunum fyrir háttinn.
Hörður var góður húsbóndi og
skipti aldrei skapi. Hann var þrek-
mikill og sístarfandi. Bústofninn
var kýr, hestar og kindur. Honum
var sérstaklega umhugað um
kindurnar. Iðulega fór hann upp í
eyðibýlið Holt til að líta eftir þeim.
Holtið var honum einkar kært,
þar höfðu foreldrar hans búið
forðum.
Í Nykhóli dvaldi ég tvö sumur og
leið afar vel. Það kom af sjálfu sér
að vináttan við heimilisfólkið varði
alla tíð. Tæknin hafði gert innreið
sína. Hörður var búinn að útvega
sér tvær dráttarvélar og tilheyr-
andi heyvinnuvélar. Seinna sumar-
ið mitt kynnist Hörður verðandi
eiginkonu sinni, ungri konu úr
Vestmannaeyjum, Ósk Guðjóns-
dóttur.
Þau eignuðust fimm mannvæn-
leg börn, sem ég kynntist þó ekki
fyrr en þau voru orðin fullorðin.
Fjallið Pétursey gnæfir yfir bæinn
Nykhól og þar setur fýllinn svip
sinn á umhverfið. Síðari hluta
ágústmánaðar var ungfuglinn
veiddur á söndunum norðan við
Pétursey. Hann var reyttur en ekki
hamflettur. Það var mikil vinna
sem konurnar sáu aðallega um.
Fýllinn var saltaður í tunnur og
nýttur allt árið. Fitulagið utan á
fuglinum var kallað fylla og þótti
hið mesta lostæti. Einhvern tímann
á efri árum Harðar spurði Erla,
konan mín, Hörð hvort honum
þætti fýllinn ennþá svona góður,
svaraði hann glaðhlakkalega, að
hann gæti borðað hann bæði í há-
degismat og kvöldmat og með
kaffinu líka!
Dóttir okkar, Guðrún, dvaldi
sem unglingur að sumarlagi hjá
þeim Herði og Ósk. Tengdist hún
þeim hjónum og Steinu, dóttur
þeirra, einlægum vináttuböndum.
Guðrún og Guðjón, maðurinn
hennar, fóru árlega í heimsókn
austur í Nykhól og eftir það á
Dvalarheimilið Hjallatún. Það
gladdi okkur öll að þau skyldu
kveðja Hörð í sumar. Að endingu
sendum við Erla, Guðrún og Guð-
jón innilegar samúðarkveðjur til
barna Harðar og fjölskyldna. Megi
algóður Guð geyma góðmennið
Hörð Þorsteinsson.
Ingvar Pálsson.
Hörður
Þorsteinsson
Hugheilar þakkir fyrir hlýhug og samúð við
andlát og útför
ARNDÍSAR MARKÚSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunar-
heimilinu Skjóli fyrir góða umönnun.
Kristjana E. Kristjánsdóttir Ingi Gunnar Ingason
Sesselja H. Kristjánsdóttir
Reynir Markússon Steinunn B. Ólafsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Bróðir okkar og mágur,
MAGNÚS BERGSSON
rafvirki,
Hilmisgötu 4, Vestmannaeyjum,
lést á Sjúkrahúsinu í Vestmannaeyjum
fimmtudaginn 15. nóvember.
Útför hans fer fram frá Landakirkju í Vestmannaeyjum
laugardaginn 24. nóvember klukkan 14. Þeir sem vilja minnast
hans láti líknarfélög njóta þess.
Þórey Bergsdóttir Jón G. Tómasson
Karl Bergsson Erna Sigurjónsdóttir
Innilegustu þakkir færum við öllum sem
sýndu okkur samúð, vináttu og hlýhug
vegna fráfalls ástkærrar eiginkonu, móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
HULDU PÁLMADÓTTUR,
fyrrverandi læknaritara,
Engjavegi 14, Ísafirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á
hjúkrunarheimilinu Eyri fyrir aðdáunarverða umhyggju og
hlýhug.
Jón Páll Halldórsson
Halldór Jónsson jr. María Guðnadóttir
Guðfinna Jónsdóttir Halldór Jakob Árnason
Pálmi Kristinn Jónsson Jóhanna Jóhannesdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Yndisleg móðir mín, dóttir, systir og
frænka,
RAGNHEIÐUR BJÖRK
GUÐJÓNSDÓTTIR,
Ranny,
Stigahlíð 32, Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans 6. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildarinnar fyrir einstaka
umönnun sem og til allra vina og vandamanna sem hugguðu
hana og gáfu styrk á erfiðum tíma.
Anna Líf Ómarsdóttir
Guðjón Jónsson
Bergþóra Berta Guðjónsdóttir
Borgar Guðjónsson
Anita Hafdís Björnsdóttir
og fjölskylda
Elskuleg systir okkar,
EYBJÖRG ÁSTA GUÐNADÓTTIR,
Silfurbraut 2, Höfn, Hornafirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði,
Hornafirði, föstudaginn 16. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Hafnarkirkju
mánudaginn 26. nóvember klukkan 13.
Systkini hinnar látnu
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÓNAS JÓNASSON
frá Neðra-Hól,
andaðist laugardaginn 17. nóvember.
Útför hans fer fram frá Borgarneskirkju
miðvikudaginn 28. nóvember klukkan 14.
Guðmundur Kjartan Jónass. Sigríður Helga Skúladóttir
Guðjón Jónasson Friðrika Ásmundsdóttir
Elísabet Jónasdóttir Andrew Kevin Session
afa- og langafabörn