Morgunblaðið - 22.11.2018, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. NÓVEMBER 2018
✝ Jytte IngeÁrnason fædd-
ist 22. maí 1923 í
Hróarskeldu í Dan-
mörku. Hún lést á
Hjúkrunarheimil-
inu Hrafnistu 21.
október 2018 í
Reykjavík.
Foreldrar henn-
ar voru Jens Peter
Thorvald Ander-
sen, f. 4. sept. 1896,
d. 1941, og Marie Magdalene
Katrine Andrea Andersen, f. 15.
jan. 1900, d. mars 1973.
Hinn 11. apríl 1943 giftist hún
Árna Hreiðari Árnasyni, f. 30.
nóv. 1920, d. 3. júlí 2012. Börn:
1) Guðrún, f. 20. feb. 1944. Maki:
Gísli Grétar Sólonsson, f. 6.
mars 1942. Börn: a) Sólon Árni,
f. 1964. Maki: María Þórarins-
dóttir, f. 1966. Börn: Gísli Grét-
ar, f. 1989. Maki: Katrín Rós
Ragnarsdóttir, f. 1992, barn:
Andri Snær, f. 2014. Karen
Þóra, f. 1992, Theodór Ísak, f.
1999. b) Óskar, f. 1968. Maki:
Þórgunnur Óttarsdóttir, f. 1970.
Börn: Teitur Símon, f. 1990,
Hrönn, f. 1995. c) Sigurbjörn, f.
1972. Börn: Þórunn Inga, f.
1996, Þorgeir, f. 2001. 4) Anna
Arndís, f. 31. maí 1955. Maki:
Leifur Jónsson, f. 27. nóv. 1952.
Börn: a) Ingiríður Helga, f.
1976. Maki: Jón Hallur Haralds-
son, f. 1978. Börn: Rebekka Rós,
f. 2000, Hreiðar Snær, f. 2004,
Anton Már, f. 2010. b) Andvana
fæddur drengur 1982. c) Hreið-
ar Pétur, f. 1983, d. 1984. d)
Leifur, f. 1984.
Jytte fæddist í Hróarskeldu
en flutti ung með foreldrum sín-
um til Kaupmannahafnar á Ís-
landsbryggju. Þar bjó hún þar
til hún flutti að heiman. Hún
kynntist Árna í Kaupmannahöfn
þar sem hann var að læra hús-
gagnasmíði. Þau eignast sitt
fyrsta barn 1944 í Danmörku.
Árið 1945 sigla þau heim til Ís-
lands með fyrsta skipinu eftir
stríð í júlí 1945. Þau byrjuðu bú-
skap sinn hér í Reykjavík á
Bergstaðastræti en seinna fluttu
þau á Laugaveg þar sem þau ólu
upp dætur sínar fjórar. Þar
bjuggu þau til ársins 1975 en þá
fluttu þau í Árbæinn.
Jytte vann í u.þ.b. 10 ár fyrir
þvottahús spítalanna eftir að
hún flutti í Árbæinn. Árið 2002
flytja Jytte og Árni í þjónustu-
íbúð fyrir aldraða. 2016 flytur
Jytte á hjúkrunarheimilið
Hrafnistu þar sem hún lést.
Útför hennar hefur farið
fram í kyrrþey.
1974. Maki: Katina
Theresa Gíslason, f.
1972. Börn: Mark
Francis, f. 2002,
Sóley Guðrún, f.
2008. 2) Rannveig,
f. 22. mars 1946.
Maki: Eiríkur Jón
Ingólfsson, f. 3.
apríl 1944. Börn: a)
Ingólfur Jón, f.
1966. b) Anna Mar-
grét, f. 1968. Maki:
Hafsteinn Helgi Grétarsson, f.
1966. Börn: Hörður, f. 1988.
Maki: Linda Bergdís Jónsdóttir,
f. 1992, barn: Alexíus Þór, f.
2008. Linda Björg, f. 1990, d.
2006, Jón Grétar, f. 1996. c)
Hjalti Ragnar, f. 1975. Maki:
Sigurbjörg Stefánsdóttir, f.
1981. Börn: Guðfinna Björg, f.
2009, Stefanía Björg, f. 2012. 3)
Inga Magdalena, f. 13. jan. 1948.
Maki: Þórður Þorgeirsson, f. 28.
okt. 1945, d. 17. des. 2006. Börn:
a) Árni, f. 1966. Börn: Birgitta
Svava, f. 1989, barn: Arieahna
Magdalena, f. 2011. Steinar Þór,
f. 1993. b) Þorgeir, f. 1971, d.
1982. c) Inga Jytte, f. 1973.
Maki: Ólafur Már Ólafsson, f.
Jytte Inge, tengdamömmu,
hitti ég 1964 þegar við Ranna
fórum að vera saman. Ég lærði
fljótt að kaffi- og matartímar
voru á ákveðnum tímum sem
var nýtt fyrir mig. Árni kynnt-
ist Jytte þegar hann var að læra
húsgagnasmíði í Kaupmanna-
höfn 1936 til 1941. Þau komu til
Íslands með Esju, sem var
fyrsta sjóferð eftir að stríðinu
lauk 1945, í för með þeim var
frumburður þeirra, Guðrún.
Dæturnar urðu fjórar: Gunna,
Ranna, Inga og Anna Dísa.
Jytte kom inn í stóra fjölskyldu
Árna en á þessum árum var
danska meira töluð en er í dag.
Jytte varð fljótt íslensk og mjög
vel talandi miðað við sumar vin-
konur hennar sem töluðu hvorki
dönsku né íslensku en eitt var
alveg á hreinu, hún átti danska
konungsfjölskyldu en Árni hafði
bara forseta sem kom og fór.
Eftir að við Ranna fluttum í
Borgarnes 1969 komu þau mik-
ið til okkar. Við Árni fórum í
bíltúra aðallega upp að Hreða-
vatni en þar var Árni í sveit
þegar hann var yngri. Við
Ranna ferðuðumst með þeim
um Ísland og kom þá vel í ljós
hvað Jytte var mikill Íslending-
ur þar sem hún vissi mikið um
Ísland. Eftir að Árni og Jytte
voru bæði hætt að vinna þá voru
þau mikið að hekla og prjóna.
Afkomendur og tengdabörn eru
um fimmtíu og prjónaði Jytte á
öll ömmu-, langömmu- og langa-
langömmubörn sokka, vettlinga
og húfur og passaði vel upp á
afmæli hjá sínu fólki.
Langri ævi er nú lokið, hafðu
þökk fyrir vinskapinn og
huggulegheitin, allar góðu veisl-
urnar og dökku kökurnar með
rjóma.
Ég man ennþá hvenær mat-
ar- og kaffitímar eiga að vera,
þó það stæðist ekki alltaf þá var
gott að eiga þig að. Stundum
þegar þú kvaddir mig sagðir þú:
„Verið góð við hvort annað.“
Þessi orð eru kærkomin í
amstri dagsins, hafðu þökk fyr-
ir.
Þinn tengdasonur,
Eiríkur.
Hún amma mín, Jytte Inge
Árnason, er fallin frá. Amma
lagði mikinn metnað í að halda
fallegt heimili og var mikil hús-
móðir í sér. Líklega var það
vegna þess að hún ólst upp við
bág kjör, þó að hún vildi nú ekki
meina það. Hún sagði að þau
hefðu alltaf átt til mat og það
var greinilega nóg. Hún fæddist
í Danmörku og ólst upp í Kaup-
mannahöfn við Íslandsbryggju.
Hún fór snemma að vinna við
saumaskap til að koma með
pening heim. Hún kynnist afa í
seinni heimsstyrjöldinni, þar
sem hann kom frá Íslandi til að
læra húsgagnasmíði, þau gifta
sig og hefja búskap saman í
Hróarskeldu. Þegar stríðinu
lauk þá flytja þau til Íslands.
Þar þurfti hún að læra íslensku
á staðnum, engin íslenskunám-
skeið í boði og hún þurfti bara
að læra þetta sjálf. Sem hún
gerði og bara nokkuð vel.
Amma talaði samt alltaf með
smá hreim sem mér þykir svo
vænt um. Ég spurði hana ein-
hvern tíma að því hvernig henni
hefði fundist Ísland vera þegar
hún kom hingað í fyrsta sinn.
Hún sagði að sér hefði brugðið
smá því það voru engin tré og
allt svo grátt. Eflaust hefur
þetta verið erfiður tími fyrir
hana, ung kona með lítið barn,
skrýtið tungumál sem hún
skildi ekki og engir vinir.
Þegar ég hugsa um þetta þá
dáist ég að því hvað hún stóð sig
vel, því ekki gat hún hringt
heim til Danmerkur á hverjum
degi. Hún eignaðist samt
danskar vinkonur hér á Íslandi
sem hún hitti reglulega og þær
spiluðu og hlógu saman.
Hún amma hafði mikinn
húmor og það var alltaf hægt að
grínast með henni. Amma elsk-
aði að eiga fallega hluti sem og
skó og fatnað. Ég man hvað
mér fannst gaman að skoða og
máta alla fallegu háhæluðu
skóna hennar ömmu þegar ég
var í heimsókn eða í pössun hjá
ömmu og afa. Þó að hún væri
rúmliggjandi undir það síðasta
þá vildi hún samt vera fín, með
fallegt skart og með fínt hár.
Ég kveð þig með söknuði, elsku
amma. Þín verður saknað og
alls hins góða sem kom frá þér.
Góðu stundanna mun ég minn-
ast með gleði í hjarta og með
þakklæti fyrir þann tíma sem
við áttum saman.
Takk fyrir alla ullarsokkana
og vettlingana sem þú prjónaðir
á mig og börnin mín og allt sem
þú gerðir fyrir okkur. Ég kveð
þig með þessu ljóði
Í dagsins önnum dreymdi mig
þinn djúpa frið, og svo varð nótt.
Ég sagði í hljóði: Sofðu rótt,
þeim svefni enginn rænir þig.
En samt var nafn þitt nálægt mér
og nóttin full af söngvaklið
svo oft, og þetta auða svið
bar ætíð svip af þér.
Og þungur gnýr sem hrynji höf
mitt hjarta lýstur enn eitt sinn:
Mín hljóða sorg og hlátur þinn,
sem hlutu sömu gröf.
(Steinn Steinarr)
Megir þú hvíla í friði.
Helga Leifsdóttir.
Jytte Inge
Árnason
Fyrsti mark-
vörður knatt-
spyrnufélagsins
Þróttar – og einn
af stofnendum félagsins – er
fallinn frá, níutíu og tveggja
ára að aldri.
Þessi maður var náfrændi
minn, Ögmundur H. Stephen-
sen, sonur elsta bróður móður
minnar, Hans Ögmundssonar
Stephensen. Ögmundur var
elsta barnabarn ömmu okkar
og afa í Hólabrekku á Gríms-
staðaholti í Reykjavík og því
nefni ég Þrótt – sem fyrir
löngu er fluttur í annan hluta
Reykjavíkur – að ég vil minna á
hvílíkum breytingum Reykjavík
hefur tekið frá því um miðja
öldina sem leið þegar Ögmund-
ur frændi minn var að vaxa úr
grasi.
Þróttur var stofnaður í her-
mannabragga upp af Gríms-
staðavörinni við Ægisíðuna árið
1949.
Á því ári varð ég eins árs en
frændi minn hins vegar orðinn
tuttugu og þriggja ára gamall.
Þannig að þótt við værum syst-
kinasynir verður varla sagt að
við höfum verið af sömu kyn-
slóð.
Frá fyrrnefndri Grímsstaða-
vör var á þessum tíma enn róið
til fiskjar af krafti, en við
Sundskálavörina litlu austar
var sennilega hætt að kenna
unglingum að synda í sjónum
þegar hér var komið sögu.
Á flötunum í grennd við Þor-
móðsstaði var hins vegar fiskur
enn þurrkaður í miklum breið-
um og í þessari hálfgildings-
sveit, þar sem enn voru nokkr-
ar kýr og kindur, komst fólk
nokkuð nærri sjálfbærni með
kartöflu- og rófurækt, rabar-
Ögmundur H.
Stephensen
✝ Ögmundur H.Stephensen
fæddist 13. desem-
ber 1926. Hann lést
30. október 2018.
Útför Ögmundar
fór fram 9. nóvem-
ber 2018.
bara í görðum og
berjum á runna-
gróðri. Í vaskahús-
um var saltfiskur í
útvötnun.
Ögmundur, afi
okkar Ögmund-
anna, var einn af
fyrstu atvinnuöku-
mönnum Reykja-
víkur, fljótur að
skipta út hestvagni
fyrir vörubíl þegar
þess var kostur. Þar fylgdu
honum fast eftir í ökumennsk-
unni sonur hans, Einar, sem
varð stéttarfélagsformaður
vörubílstjóra og áhrifamaður í
ASÍ í áratugi, og síðan þeir
bræður Ögmundur og Gunnar
H. Stephensen.
Ögmundur vann lengstum
hjá Strætisvögnum Reykjavík-
ur, vinsæll maður, sem með
hógværð og lunknum húmor
hafði lag á því að láta öllum líða
vel nærri sér.
Þannig man ég eftir frænda
mínum þegar leiðir okkar lágu
saman í Hólabrekku og síðar
hjá BSRB á níunda og tíunda
áratugnum. Mér þótti alltaf
styrkur að því að eiga hann að
frænda og vini.
Mannkostir Ögmundar komu
þó best fram í þeirri ræktar-
semi og hlýju sem hann sýndi
Sigríði föðursystur sinni, en í
nær hundrað ár bjó hún í Hóla-
brekku. Hafði hún nánast kom-
ið þeim bræðrum, Ögmundi og
Gunnari, í móðurstað þegar
þeir misstu móður sína í
bernsku.
Þeir bræður, að ógleymdum
eiginkonunum, Rúnu og Höddu,
urðu Sigríði sú stoð í elli henn-
ar sem erfitt er að ímynda sér
styrkari.
Ef hjálpsemi og óeigingirni
er sú stika sem best mælir góð-
mennsku fólks, þá standa fáir
þeim bræðrum og konum
þeirra framar.
Rúnu, dætrum og fjölskyld-
um þeirra sendum við Vala
hugheilar samúðarkveðjur.
Ögmundur Jónasson.
Látinn er nú
vinur minn Sigur-
páll frá Lundi. Ef-
laust hefur honum
verið hvíldin kær, enda aldur-
inn orðinn hár.
Ég minnist þess þegar ég
var að læra sund í Varmahlíð
fyrir fullnaðarpróf, þá var Sig-
urpáll ungur bóndi í Varmahlíð
og rak litla garðyrkjustöð við
jarðhitann.
Seinna meir urðu kynni okk-
ar mikil og góð, einkum á sviði
fjallskilamála á Eyvindarstaða-
heiði. Sigurpáll rak um langt
skeið verslun í Lundi, jafnhliða
var hann með sauðfjárbúskap á
jörðinni Íbishóli.
Mjög margir Húnvetningar
áttu viðskipti við Sigurpál.
Hann var einstaklega hjálp-
samur og sanngjarn í öllum við-
skiptum, var ekki eftirgangs-
samur þó að menn skulduðu
eitthvað ef illa stóð á. En það
er samstarf okkar Sigurpáls á
sviði fjallskilamála, sem mér er
efst í huga er ég kveð þennan
aldna vin minn. Hann var ein-
staklega ljúfur í öllu samstarfi,
enda bráðvel gefinn og mjög
reikningsglöggur.
Þetta var á þeim árum þegar
nýi tíminn var að taka völdin.
Uppbygging gangnaskála var
að hefjast á Eyvindarstaða-
heiði, og fleiri nýjungar að
koma fram. Öll framfaramál
studdi Sigurpáll með ráðum og
dáð, og það munaði virkilega
um hans framlag.
Sigurpáll hafði brennandi
áhuga á öllu er við kom heið-
inni, enda var hann fjallamaður
af lífi og sál.
Ég minnist þess skömmu eft-
ir fjárskiptin, þá rak Sigurpáll
gemlinga sína við annan mann
Sigurpáll
Árnason
✝ SigurpállÁrnason fædd-
ist 25. maí 1917.
Hann lést 12. nóv-
ember 2018.
Útför Sigurpáls
fór fram 19. nóv-
ember 2018.
fram í Guðlaug-
stungur snemma
vors. Menn höfðu
mikinn hug á að
venja nýja féð á
framheiðina, þ.e.
Guðlaugstungur og
Svörtu tungur og
þar var Sigurpáll
fremstur í flokki. Í
öllum heiðarferð-
um var Sigurpáll
hrókur alls fagnað-
ar, og eftir að synir hans báðir
komust á legg, Kristján og
Árni, var þetta orðið verulega
sterkt teymi, eins og nú er
komist að orði. Sigurpáll var
mjög lengi fjallskilastjóri
Seyluhrepps.
Hann ásamt frænda sínum
Sigurði frá Brúnastöðum er var
fjallskilastjóri Lýtingsstaða-
hrepps, og ég er var fjallskila-
stjóri Bólstaðarhlíðarhrepps.
Saman stóðum við að endur-
byggingu Stafnsréttar á árun-
um 1977-8.
Það var mikið verk og krefj-
andi. Okkar samstarf var með
miklum ágætum og átti Sig-
urpáll sinn þátt í því. Fyrir sína
sveit var Sigurpáll ötull fram-
faramaður. Var t.d. forgöngu-
maður að byggingu Miðgarðs
og formaður byggingarnefndar.
Þau hjónin Hildur og hann áttu
gott heimili í Lundi, og þar ólu
þau upp börnin, þrjár dætur og
tvo syni. Eftir að Sigurpáll
hætti verslun sjálfur, en Krist-
ján sonur hans tók við henni,
byggði hann sér hús uppundir
brekkunni, sem er nú umlukið
skógi á alla vegu. Eftir að Hild-
ur dó dvaldi hann þar einn þar
til hann flutti suður í Gullsmár-
ann í Kópavogi. Þar átti hann
rólegt ævikvöld, ásamt spila-
félögum sínum, sem hann bauð
með sér norður á sumrin.
Og nú, kæri vinur, er þinni
jarðvist lokið. Ég kveð þig með
þakklæti fyrir öll árin.
Börnum þínum og afkomend-
um færi ég samúðarkveðjur.
Sigurjón Guðmundsson
frá Fossum.
Elsku amma mín,
þín verður sárt
saknað. Þú varst
alltaf svo góð við
mig og við eigum við svo mikið af
góðum minningum saman. Mér
leið svo vel hjá þér og ég fann
alltaf fyrir góðri hlýju frá þér.
Það var svo notalegt að koma til
þín eftir skóla, ég fór oftast í bak-
aríið og keypti eitthvað að borða
fyrir okkur og svo lögðum við
okkur eftir matinn. Þú hugsaðir
alltaf svo vel um mig og mér
fannst alveg sérstaklega gaman
að þegar ég var að labba heim þá
veifaðir þú mér alltaf úr gluggan-
um.
Þú varst mjög trúuð og hafðir
gaman af því að kenna okkur
bænirnar. Mér leið alltaf svo vel
þegar þú fórst með Faðir vorið
fyrir mig. Þegar þú varst orðin
veik þá kom ég til þín og fór með
Faðir vorið fyrir þig og þá sá ég
að þér leið vel.
Guð geymi þig, elsku amma
mín.
Þinn
Hafþór Hafsteinsson.
Í ár vakti afmælisdagur minn
blendnar tilfinningar því hún
Bára Helgadóttir
✝ Bára Helga-dóttir fæddist
17. september 1938.
Hún lést 7. nóv-
ember 2018.
Bára var jarð-
sungin 15. nóv-
ember 2018.
elsku, besta amma
Bára mín kvaddi
þennan heim á af-
mælisdaginn minn
7. nóvember sl.
Lífið er svo óút-
reiknanlegt, en
samt eins og æðri
máttur viti hvað
hann ætli sér.
Mér og ömmu er
ætlað að eiga þenn-
an dag saman héð-
an í frá. Ég veit að hún mun vaka
yfir mér, Elvari og börnunum
okkar.
Ó elsku amma Bára,
ég finn sorgina sára,
hún liðast um mig alla,
ég heyri þig kalla:
„Sælir eru þeir sem heyra Guðs orð og
varðveita það.“
Sterkur og breiður faðmur bíður þín,
fullvissan er mín,
þeir eru fleiri en tveir og fleiri en þrír,
og þig umlykur faðmurinn hlýr:
„Sælir eru hjartahreinir því þeir munu
Guð sjá.“
Bænin var þitt haldreipi,
nú ég henni inn hleypi,
sem smyrsl á sorgina sára,
Ó elsku amma Bára:
„Drottinn blessi þig og varðveiti þig.
Drottinn láti sína ásjónu lýsa yfir þig og
sé þér náðugur. Drottinn upplyfti sínu
augliti yfir þig og gefi þér frið. Amen.“
(J.H.)
Hvíl í friði, elsku amma okkar.
Þín
Jóhanna, Elvar,
Ólafur Helgi, Guðrún
Helga og Elva María.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar