Morgunblaðið - 10.12.2018, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. DESEMBER 2018
✝ SæmundurÖrn Sveinsson
fæddist í Reykjavík
3. júlí 1932. Hann
lést á hjartadeild
Landspítalans 29.
nóvember 2018.
Foreldrar hans
voru Sveinn Sæ-
mundsson yfirlög-
regluþjónn frá
Lágafelli í Austur-
Landeyjum, f. 12.
ágúst 1900, d. 19. apríl 1979, og
Elín Geira Óladóttir húsmóðir
frá Höfða á Völlum, f. 5 ágúst
1905, d. 17. september 1988.
Systkini Sæmundar eru Óli
Haukur, f. 16. maí 1931, d. 24.
júní 2006, og Valborg, f. 13.
júní 1934.
Eftirlifandi eiginkona Sæ-
mundar er Vígdögg Björgvins-
dóttir hjúkrunarfræðingur frá
Ketilsstöðum í Jökulsárhlíð, f.
20. febrúar 1933. Dóttir
hjónanna Björgvins Vigfús-
sonar frá Fjarðarseli í Seyðis-
firði, f. 16. október 1896, d. 3.
ágúst 1961, og Stefaníu
Stefánsdóttur frá Hallgeirs-
stöðum í Jökulsárhlíð, f. 15.
febrúar 1897, d. 26. janúar
f. 3. júní 1990. Hún giftist
Magnúsi Daníel Michelsen, þau
skildu. Þeirra synir eru Snorri
Steinn og Brynjar Hrafn. Unn-
usti Örnu Vígdaggar er Ingi
Þór Hjálmarsson og sonur
þeirra Ýmir Þór. Harpa, and-
vana fædd 19. maí 1997, og
Óskar Örn, f. 14. september
1999.
Sæmundur var fæddur og
uppalinn í Reykjavík og bjó þar
allan sinn aldur. Lauk gagn-
fræðaprófi 1949. Farmanna-
prófi frá Stýrimannaskólanum í
Reykjavík 1954 og síðar prófi
frá Lögregluskóla ríkisins
1958.
Hann var mörg sumur í sveit
á Lágafelli. Hann hóf ungur
sjónmennsku. Fyrst á síldar-
bátum.
Hann var háseti á skipum
Eimskipafélags Íslands frá
1949-1957. Lögregluþjónn í
Reykjavík 1958-1964. Hann hóf
aftur störf við sjómennsku 1965
og þá sem stýrimaður hjá Haf-
skip. Skipstjóri hjá Hafskip frá
1975 þar til starfsemi skipafyr-
irtækisins var hætt í lok árs
1985.
Hann hóf störf árið 1986 sem
yfiröryggisvörður hjá Seðla-
banka Íslands og vann þar út
sína starfsævi.
Útför Sæmundar fer fram
frá Guðríðarkirkju í dag, 10.
desember 2018, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
1965. Sæmundur
og Vígdögg gengu
í hjónaband 20.
febrúar 1958 og
eiga þrjú börn.
1) Sveinn, f. 30.
júlí 1956. Hann
kvæntist Örnu
Jónu Backman,
þau skildu. Þeirra
synir eru Sæmund-
ur Örn, f. 27. maí
1979. Hans kona er
Arnþrúður María Felixdóttir og
eiga þau börnin Svein Rúnar
og Guðrúnu Dögg. Hennig
Sævar, f. 20. mars 1983. Hans
kona er Linda Björk Hafsteins-
dóttir. Þeirra synir eru Arnar
Logi og Garðar Elías. Rúnar
Þór, f. 24. september 1986. 2)
Arna, f. 29. júlí 1960. Hennar
eiginmaður var Sigurgeir Guð-
jónsson, f. 11. maí 1953, d. 13.
október 2002. Þeirra börn eru
Jóhanna Margrét, f. 25. októ-
ber 1986, og Sigurgeir Örn, f.
21. júlí 1992. Unnusta Sigur-
geirs er Sara Rut Huldudóttir.
Maður Örnu er Trausti Braga-
son. 3) Stefanía, f. 28. apríl
1967. Gift Einari Ásbjörnssyni.
Þeirra barn er Arna Vígdögg,
Elsku besti pabbi minn. Það
er komið að kveðjustundinni
okkar og mikið þykir mér það
erfitt.
Það eru svo margar góðar
minningar sem ég á um okkur
tvö. Sérstaklega ferðirnar okk-
ar saman til hinna ýmsu landa.
Ferðirnar voru margar, 13 túr-
ar. Við vorum saman til sjós og
sigldum á ms. Skaftá, ms. Laxá
og ms. Rangá. Alltaf var nóg að
gera og nóg um að vera um
borð. Skipsfélagar þínir allir
voru afskaplega góðir við mig.
Alltaf eitthvað skemmtilegt
gert í hverri höfn. Eftir-
væntingin og tilhlökkunin að
hitta þig eftir langa túra eru
mér í fersku minni og tilhlökk-
unin og spenningurinn ekki
minni þegar ég fór með þér í
siglingu. Þar áttum við okkar
gæðastundir. Gæðastundir sem
voru nýttar til að efla okkar
tengsl enn frekar. Tengslin
voru sterk og kærleiksrík allt
þar til yfir lauk. Þú varst ein-
staklega bóngóður. Það var ým-
islegt sem mann vantaði, óskaði
sér frá útlöndum og það stóð
ekki á þér að uppfylla þær ósk-
ir. Þjóðbúningadúkkur, barbí-
dót, hljómplötur og tískufatn-
aður. Þú varst snillingur í
þessu. Ferðalög um landið svo
og samverustundirnar okkar í
sumarbústaðnum þar sem
mamma stóð alltaf vaktina í
eldamennskunni enda engri
hægt að treysta betur í það.
Allt eru þetta ljúfar minningar
sem ég geymi í hjarta mínu.
Þú hvattir mig áfram í öllu
því sem ég tók mér fyrir hend-
ur. Svo eignaðist ég börnin mín
og betri afa var ekki hægt að
hugsa sér. Einn ástarengill, og
Ogga, eins og þú kallaðir Óskar
minn svo oft. Þau sóttu mikið í
félagsskap ömmu og afa enda
hvergi betra að vera. Þér var
annt um alla sem mér eru kærir
og fylgdist vel með gleði og
sorgum í vinkvennahópnum
mínum og þekktir þær vel og
spurðir oft frétta af þeim.
Elsku pabbi, hlutverkin sner-
ust við hin síðari ár, þá var ég,
litla stelpan þín, orðin hjúkr-
unarfræðingur. Þú þurftir að-
stoð og fyrir það þakkaðir þú á
þinn ljúfa elskulega máta.
Kvaddir alltaf með þessum orð-
um: „Bless, ástin mín, og takk
fyrir allt.“
Þú varst orðinn þreyttur,
pabbi minn, og lasburða. Þú
varst sáttur við þitt lífshlaup og
tilbúinn að kveðja. Góða ferð,
elsku pabbi minn.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Stefanía.
Elsku besti afi minn.
Nú komið er að kveðjustund
og er ég þakklát fyrir að hafa
fengið að hafa þig hjá mér í 28
ár. Þú ert og verður besti afi í
heiminum.
Við áttum góðar stundir sam-
an þar sem mikið var hlegið.
Það sem er mér efst í huga er
sagan sem þú hlóst að í 20 ár og
alltaf jafn innilega. Sagan um
kríuna í Álftafirðinum, þegar
við vorum í einu af okkar ferða-
lögum hringinn um landið og ég
þurfti svo mikið að pissa að ég
gat ekki haldið í mér. Þú stopp-
aðir úti í kanti á þjóðvegi eitt
og sagðir mér að pissa við bíl-
inn enda langt í næsta bæ. Ég
harðneitaði að pissa úti í kanti
því einhver gæti keyrt framhjá
og þess vegna skundaði ég upp
í fjallshlíðina og fór á bak við
stóran stein. Ég áttaði mig
hinsvegar ekki á því að ég hafði
gengið inn í kríuvarp en var
fljót að átta mig á því þegar ein
þeirra stefndi beint á hausinn á
mér. Þú sagðist aldrei hafa
heyrt eins mikil öskur og þegar
ég kom hlaupandi niður fjall-
hlíðina með buxurnar á hæl-
unum og kríuna á eftir mér. Ég
man hvað ég var fúl út í þig því
þú gast varla staðið í fæturna,
þú hlóst svo mikið. Næstu 20
árin rifjaðirðu þetta reglulega
upp og amma hafði gaman af
því að kaupa ýmislegan varning
með kríumyndum og gefa mér.
Þegar ég fæddist fékk ég
ekki bara nafnið Arna Vígdögg
heldur gafst þú mér titilinn
Ástarengill og bar ég þann titil
ein. Ég var afskaplega montin
af þeim titli. Þegar ástarengil-
inn kom í heimsókn bauðstu
mér alltaf upp á „einn“, en það
þýddi að ég mætti velja mér
konfektmola úr Nóakonfekt-
kassanum. Þau forréttindi
fylgdu hinsvegar ástarengilstitl-
inum að ég mátti alltaf fá tvo.
Ég man eftir síðasta „einum“
sem við fengum okkur saman
og ekki grunaði mig að það yrði
sá allra síðasti. Engar áhyggj-
ur, afi, ég mun halda hefðinni
okkar við enda fæ ég aldrei nóg
af konfekti.
Þegar ég var yngri sagðirðu
mér allskonar sögur af sjó-
mannslífinu og sumar voru
sannar en aðrar góðlátlegt grín,
sagðar til að virkja ímyndunar-
afl barns. Þar efst í huga eru
sögurnar um það þegar þú
varst loftfimleikamaður í sirkus
og ballettdansari í Konunglega
danska ballettnum. Til að
leggja áherslu á orð þín
stökkstu um stofugólfið á öðr-
Sæmundur Örn
Sveinsson
✝ Kristín Jóns-dóttir fæddist í
Reykjavík 27. jan-
úar 1949. Hún lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans 29.
nóvember 2018.
Foreldrar hennar
voru þau Guðrún
Elsa Helgadóttir, f.
24.1. 1931, d. 6.2.
1973, og Jón Eiríks-
son, f. 28.8. 1927, d.
15.9. 2014. Kristín var elst systk-
ina sinna en þau eru Eiríkur, f.
6.2. 1952, og Sigurdís, f. 28.5.
1960.
Kristín giftist árið 1973 Grími
Friðgeirssyni, f. 8.3. 1948, þau
skildu. Börn þeirra eru: 1) Elsa, f.
30.9. 1974, sambýlismaður Þor-
valdur H. Gissurarson, börn
hennar eru Kara Kristín Áka-
dóttir, f. 2002, Alex Rúnar Áka-
son, f. 2003, og Emma Kristín
Ákadóttir, f. 2004. 2) Friðgeir, f.
13.4. 1976, kvæntur Elvu Gríms-
son, dóttir þeirra er Selma
Grímsson, f. 2014.
Kristín giftist árið
1983 Jóni Má Hall-
dórssyni, f. 24.12.
1952. Börn þeirra
eru: 1) Sandra, f. 7.2.
1986, sambýlis-
maður Sigurjón M.
Kevinsson, börn
þeirra eru Kristófer
Leví, f. 2013, Róbert
Leó, f. 2015, og Nat-
alía Lív, f. 2017. 2)
Halldór Ingi, f. 23. október 1990.
Eftir gagnfræðapróf fór Krist-
ín til Noregs í lýðháskóla. Seinna
stundaði hún nám við Banka-
mannaskólann, þar sem hún
vann til verðlauna fyrir fram-
úrskarandi námsárangur. Hún
starfaði meðal annars hjá Bræðr-
unum Ormsson, Útvegsbank-
anum, Gjaldeyrisdeild bankanna
og í Landsbanka Íslands.
Útför Kristínar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 10. desem-
ber 2018, og hefst athöfnin
klukkan 15.
Elsku mamma. Mér finnst svo
óraunverulegt að þú sért farin.
Það er stutt síðan ég lá í rúminu
hjá þér á spítalanum og við vorum
að plana jólin. Við töluðum um
hvort við ættum að hafa tví- eða
þríréttað og hver ætti að fá möndl-
una þetta árið. Því þú vildir ekki
að sami aðili fengi möndluna tvö
ár í röð og þú vildir leyfa barna-
börnunum að njóta gleðinnar. Þú
naust þín vel um jólin. Húsið vel
skreytt, stórt og glæsilegt jólatré
og jólagjafir á víð og dreif um stof-
una en þú byrjaðir að kaupa þær í
febrúar. Þú varst stór hluti af jól-
unum okkar og börnin mín elsk-
uðu að koma til ömmu Kiddýjar
um jólin.
Þau elskuðu reyndar alltaf að
koma til þín, sama hvaða tími árs-
ins var. Þú tókst ávallt á móti þeim
með útbreiddan faðminn. Þeim
fannst æðislegt að fara með þér
upp í bústað í Skorradalnum. Þú
nenntir með þeim í heita pottinn
þegar það var komið kolniðamyrk-
ur og horfa á stjörnurnar. Það
fannst þér æðislegt, þú elskaðir
bústaðinn. Þegar maður mætti
þangað var fullt af mat í ísskápn-
um því þú sást til þess að það væri
alltaf til nóg og maður þyrfti lítið
að taka með sér. Nú síðustu ár
þegar þú varst hætt að fara í
gönguferðir beiðstu alltaf með ný-
bakaðar vöfflur þegar litlir göngu-
garpar komu til baka úr sínum
ferðum. Ef það var ekki gott veður
þá lumaðirðu alltaf á einhverju
skemmtilegu að gera inni. Börnin
mín unnu svo sannarlega í ömmu-
lottóinu.
Ég man eftir ótal ferðum þar
sem ég var lítil í bakpoka á bakinu
á þér og þú gekkst með mig um
fjöll og firnindi og þá aðallega í
Þórsmörk en þangað fórum við oft
í gamla daga. Einnig hjólaðirðu
mikið með mig aftan á hjólinu þínu
og man ég eftir ófáum nestisferð-
um um Seljahverfið þar sem við
stoppuðum við tjörnina eða á öðr-
um vel völdum stöðum. Þú tókst
ekki bílpróf fyrr en á seinni árum
og fórst með mig fimm daga vik-
unnar í strætó úr Seljahverfi alla
leið í Ísaksskóla. Við fjölskyldan
vorum dugleg að fara til útlanda.
Þú pantaðir ferðirnar með góðum
fyrirvara svo við hlökkuðum til í
marga mánuði. Þegar ég átti af-
mæli bakaðirðu og skreyttir kök-
ur sem voru það flottar að maður
tímdi varla að borða þær. Þú gerð-
ir afmælin mín alltaf afar eftir-
minnileg. Þegar ég fór sjálf að
halda afmæli fyrir mín börn varst
þú aldrei langt undan og galdraðir
fram dýrindis rétti á stuttum tíma.
Þú varst æðislegur kokkur og
uppáhaldskokkurinn hans Didda.
Allt sem þú gerðir í höndunum var
fullkomið að mínu mati.
Vinkonur mínar sem kynntust
þér hafa haft orð á því við mig
hvað mamma mín var indæl kona.
Þú varst góð við alla og sást alltaf
það góða í fólki. Það var ómetan-
legt að hafa þig til staðar í fæðing-
arorlofunum mínum. Þú varst
dugleg að bjóða mér út í hádeg-
ismat og þar gat ég rætt við þig
um hvað sem var og þú nenntir
alltaf að hlusta á röflið í mér. Þú
studdir mig í öllu sem ég tók mér
fyrir hendur og dæmdir mig aldr-
ei. Þú varst besta vinkona mín. Ég
á eftir að sakna þín svo mikið en
ætla að vera sterk fyrir börnin, því
það hefðir þú gert. Þú kenndir
mér að vera góð mamma.
Ég elska þig.
Þín dóttir,
Sandra.
Tilfinningin er óraunveruleg.
Er ekki að trúa þessu. Mamma er
dáin. Tómarúm í brjóstinu sem er
við að falla saman. Hugsanir og
minningar flæða fram og til baka.
Á sama tíma og við erum að skipu-
leggja útför mömmu tek ég upp
símann til að hringja í hana og
spyrja hvað henni finnst. Á erfitt
með að sætta mig við þessi enda-
lok. Að horfa upp á góðhjartaða
konu veikjast með þessum hætti
og þá ósanngjörnu baráttu sem
hún háði er sálarkvöl. Sérstaklega
þar sem það er lítið eða ekkert sem
maður getur gert, nema leitast við
að gefa frá sér jákvæða strauma
og segja hvatningarorð um bata og
væntumþykju. Það hentaði
mömmu illa að vera veik. Hún var
vön því að hugsa um aðra og helg-
aði stóran hluta lífs síns því að
huga að og hlúa að öðrum. Meðan
á veikindum hennar stóð var hún
enn að hjálpa öllum í kringum sig
og passa að öllum liði vel og vildi
gera allt sem hún gat til að auð-
velda ástvinum sínum lífið. Hún
var ófeimin við að kvarta ef ég var
ekki nógu duglegur að senda skila-
boð og myndir af Selmu. Hún elsk-
aði mig og Elvu eiginkonu mína,
sem og Selmu dóttur okkar. Hún
var dugleg að tjá okkur ást sína og
var alltaf að segja hvað hún elskaði
okkur mikið og hvað hún hlakkaði
til að fá okkur í heimsókn á sumr-
in. Ég kom sérstaklega til Íslands
fyrir nokkrum vikum til að verja
tíma með mömmu. Var hjá henni
frá morgni til kvölds í eina viku.
Þar fékk ég að hlúa að henni, færa
henni mat og drykk, og aðstoða
með allt tilfallandi hjá fárveikri
mömmu minni. Það veitti mér mik-
ið, að geta gefið, þó ekki væri nema
þetta litla, til baka eftir allt sem
hún hefur gert fyrir mig og ástvini
okkar. Við áttum þá okkar stundir
saman þar sem við ræddum fortíð-
ina, nútíðina og framtíðina. Síð-
ustu stund okkar saman lá hún á
bráðamóttöku Landspítalans.
Hún bað mig fyrir ástarkveðjur og
kossa til Elvu og Selmu. Við föðm-
uðumst og kysstumst og sögðumst
elska hvort annað.
Friðgeir Grímsson.
Elsku Kristín, ég er svo þakk-
látur fyrir að börnin mín hafi feng-
ið þig sem ömmu en á sama tíma
er ég svo sorgmæddur að þau hafi
ekki fengið að hafa þig lengur.
Líf þitt var ekki einungis líf
þitt, líf þitt var líf þeirra. Þú gafst
þeim þig að fullu og lifðir fyrir
þau, allar þínar ákvarðanir voru
teknar út frá þeirra bestu hags-
munum og þau fundu svo sannar-
lega fyrir því og elskuðu þig meira
en allt fyrir það. Ég dáðist að
þessu fallega sambandi sem þið
áttuð og hafði unun af því að fylgj-
ast með því vaxa dag frá degi.
Þessi fallega ást þín til barna
þinna og barnabarna skapaði svo
enn meiri ást því þú náðir að smita
þessa ást í dóttur þína sem hefur
tekið upp þína vegleið og lætur ást
sína á börnunum okkar leiða sig
áfram í lífinu. Þú kenndir okkur
Söndru hversu mikilvægt er að
hugsa um fjölskylduna sína og fyr-
ir það er ég ævinlega þakklátur.
Þín verður sárt saknað en við
munum halda gildum þínum á
lofti. Takk, Kristín, fyrir allt sem
þú gafst okkur.
Sigurjón, Kristófer, Róbert,
Natalía.
Elsku yndislega amma okkar
er dáin. Amma hefur haft svo mik-
il og góð áhrif á líf okkar að það er
varla hægt að lýsa því. Við værum
ekki þær manneskjur sem við er-
um í dag ef við hefðum ekki
kynnst hinu góða og fallega hjarta
ömmu sem hugsaði svo vel um allt
og alla.
Amma var fyrirmynd okkar í
svo mörgu og kenndi okkur svo
margt. Alveg síðan við munum
eftir okkur hefur amma alltaf
passað upp á það að okkur líði vel.
Hún var alltaf að hringja í okkur
og spyrja hvort okkur vantaði eitt-
hvað og hvort hún gæti gert eitt-
hvað fyrir okkur.
Alltaf þegar við hittum ömmu
spurði hún líka hvernig vinum
okkar liði, hvernig væri í skólan-
um og hvað væri nýtt að frétta, já
það var amma, alltaf að vera viss
um að allir hefðu það gott. Amma
var ótrúlega dugleg að hrósa okk-
ur og öðru fólki. Hún sagði alltaf
við okkur hvað hún elskaði okkur
mikið og hvað hún væri stolt af
okkur og við fengum mikla hvatn-
ingu og stuðning frá henni í öllu
því sem við tókum okkur fyrir
hendur.
Þegar við vorum yngri hittum
við ömmu á hverjum einasta degi
og það var alltaf jafn gaman. Þeg-
ar við vorum að æfa dans kom hún
alltaf að horfa á okkur, amma var
einhvern veginn alltaf hjá okkur
og með okkur í öllu sem við gerð-
um. Ef eitthvað spennandi og
skemmtilegt gerðist í lífi okkar var
það amma sem við hringdum fyrst
í. Amma var alltaf til í að gera eitt-
hvað skemmtilegt með okkur og
þegar við urðum unglingar bauð
hún okkur reglulega í „lunch“ eftir
skóla þar sem við spjölluðum um
allt sem var að gerast í lífi okkar.
Við erum svo þakklát fyrir að
hafa átt þessa yndislegu ömmu
sem hafði svona góð áhrif á líf okk-
ar og eflaust allra sem umgengust
hana. Minning ömmu mun lifa
með okkur um ókomna tíð. Við
elskuðum hana svo mikið, söknum
hennar ólýsanlega mikið og mun-
um aldrei gleyma henni.
Kara, Alex og Emma.
Elsku amma.
Nú þarf ég að hlýja mér einn af
því þú varst alltaf að hlýja mér því
þú varst svo hlý. Þú varst alltaf
svo blíð og góð. Þú varst góð að
fara með mér í þvottahúsið að
sækja mat fyrir Jasmín, hundinn
okkar. Mér fannst þú rosa góð að
búa til góðan mat.
Ég veit að þú fylgist með mér
og passar mig.
Þinn
Kristófer Leví.
Elsku systir mín, ég kveð þig
með þessum fáu línum og þakka
þér fyrir samveruna gegnum lífið.
Í gegnum árin varstu mér sem
móðir, systir og besta vinkona. Þú
varst alltaf til staðar, tilbúin að
hjálpa. Þú gerðir allt sem þú gast
fyrir börnin þín og barnabörnin al-
veg fram á síðustu stundu og
söknuðurinn hjá okkur er mikill.
Þar sem við vorum báðar með
krabbamein og heilsan misjöfn
var oft erfitt að plana eitthvað
fram í tímann. Þá sögðum við allt-
af: Við tökum hálfan í einu.
Bless elsku systir.
Kveðja,
Sigurdís.
Mikið er erfitt að skrifa þessi
orð. Ekki hvarflaði að mér að þú
færir svona snemma elsku Krist-
ín. Ég var sannfærð um að þú
hefðir það af allavega fram yfir jól
eins og þig langaði svo til. Þú elsk-
aðir jólin og allt í kringum þau en
þig grunaði að þú færir snemma
og því varstu búin að undirbúa
jólagjafir handa öllum barnabörn-
unum. Þú gast ekki hugsað til þess
að þau fengju ekki jólagjöf frá
ömmu Kiddý. Í vikunni áður en þú
fórst þá sagðirðu mér að þig lang-
aði svo í hangikjöt og laufabrauð,
en það náðist ekki.
Síðasta laugardag hugsaði ég
með mér að best væri að kíkja til
Kristínar í kaffi en svo fattaði ég
að þú varst farin í sumarlandið.
Kristín Jónsdóttir