Skemmtiblaðið - 01.02.1921, Blaðsíða 7

SKE;MMTIBLAÐIÐ
7
þvf að það hefur orðið okkur hjónunum til meira
láns og gleði en orð fá lýst. Og geti jeg nú gert
eitthvað fyrir þig, þá segðu mjer það strax<.
>Miskunnsami herra 1 Gerið mig aítur að heiðar-
legum manniL sagði Claude.
>E>að skal jeg gera. Jeg skal taka þig í þjónustu
mína og veita þjer veiðimannsstöðu, ef þú vilt lofa
því að haga þjer vel framvegisc.
Claude Remy lofaði því. Og hann efndi orð síu.—
Með mikilli viðhöfn var honum >veitt æranc, og
böðulsstarfið veitt manni, er gaf sig fram.
Veiðiþjófurinn, böðullinn og ódæðismaðurinn, sem
áður hafði verið, varð nú skyldurækinn þjónn
þeirra hjóna.
Og tveim dögum sfðar fór Claude á fund skóar-
ans. Hann fjekk betri viðtökur en seinast. Fyrsta
barninu þeirra, sem var drengur, hjelt Blancha
greifafrú undir skírn í dómkirkjunni. Hún lifði í
mörg ár á höfðingjasetrinu í Beaujeu, elskuð og virt
af öllum, og í borginni var dagurinn fyrir Porláks-
messu haldinn hátíðlegur á hverju ári meðan
greifafrúin Iifði — til minningar um hið dásamlega
frelsi hennar. (Endir).
í fvrri dálki 6. síðu, 25. línu að neðan, stendur: marzmán-
aðarnótt, en á að vera Þorláksmessunótt. J'að er ekki víst
að staðanöfn sjeu rjett stafsett. þýðingin er gömul, og ritið,
sem hún er tekin úr, er tapað.
Skemmtun og fröðleikur víðsvegar að.
Ekkert barn I lögum.
Atvik þau, er hjer segir frá, fara
fram fyrir opnum dyrum i einni af
þingstofum lögregunnar í Lundúnahorg.
— Sökudólgurinn er blaðasöludrengur.
Hann hefur verið ákœrður fyrir það,
að selja dagblöð á stiætum úti á
sunnudegi, en við slíku liggur »bann«
í London. — Dómarinu heinir þeirri
spurningu til drengsins, hvers vegna
hann hafi framið helgidagsbrotiðj en
drengurinn tiílærir þá ástæðu í afsök-
unar-róm, að sjer hafi fundizt tæki-
færið svo æskilegt, þar sem um þann
dag var að tefla, er flugmaðurinn
Bleríot flaug í fyrsta sinni yfir sundið
(Ermarsund) trá Frakklandsströnd til
London. —
»Vegna mannfjöldans um allar triss-
ur var hagnðarvonin svo auðsæ«,
sagði drengurinn. — En þessi viðbára
hans var að sjálfsögðu ljettvæg fundin
og var þegar dæmdur í 10 shillinga
sekt. — Drengurinn hljóp til, sótti
poka-krýli og rjetti að dómaranum.
í því voru 10 shillings í koparpening-
um (Farthings) — en dómarinn brást
reiður við, og kvaðst hafa annað að
starfa en fást við stráka-pör í rjett-
arsalnum.
»Jeg læt þjer í tje tuttugu og fjögra
klukkustunda frest«, sagði dómarinn, »til
þess að skifta þessu rusli í heillega
mynnt. — Að öðrum kosti verður þú
að sitja 24 klukkustundir í fangelsi.
Drengurinn bliknaði hvorki nje
blánaði. — Hann dró upp úr vasa
sínum eitt eintak af gildandi lögum
um »Mynt, mál og vog«, og las hátt
eina grein þeirra, er hljððaði á þá leið,
að hver breskur þegn á Englandi væri
skyldugur til að taka á móti endur-
gjaldi í koparmynt þeirri, er viðurkend
væri.
Dómarinn gat varla varizt brosi og
sagði:
>Nú jæja, — kannske maður taki þá
við þessum koparsandi þínum«.
En nú lagði drengurinn pokann á
gólfið, og dró upp úr vasa sínum úr-
klippu úr hegningarlögunun og las
hátt og snjallt:
>Þegar dómstóll hefur einu sinni
neitað að taka við sektarfje, getur
hann ekki heimtað það aftur«. Þess »
vegna er jeg að lögum laus við þá
skyldu, að greiða sektarfje þetta«.
Þegar drengurinn hafði þetta mælt,
kváðu við fagnaðaróp frá áheyreudun-
um í salnum. — Fannst því dómaranum
ráðlegast að segja rjettarþinginu slitið.
— En drengurinn hjelt á burt hinn
hreyknasti og ljet nú hringla óspart í
koparpeningunum.
Kurteisis-ofstæki.
Hvcrgi í víðri veröld sýna karlmenn
konum meiri kurteisi en í Bandaríkjum
Ameríku. tar er hverri konu óhætt að
fara ferða sinna ein síns liðs nótt sem
dag. Allstaðar cr henni sýnd vinsemd
og stök groiðvikni. A öllum samkomum
fær kvennþjóðin beztu plássin og þess
vandlega gætt, að hún verði ekki fyrir
átroðningi. — Atvik, sem nýlega átti
sjer stað í einu leikhúsanna í New-York,
er skýr sönnun um þetta. — Meiri hátt-
ar Englendingur hafði keypt sjer sæti
í einni af heztu áhorfendastúkunum, og
komið sjer makindalega fyrir, er
Bandaríkjamann bar þar að, sem var
að lcita að sæti handa stúlku, og hað
hann Englendinginn áð þoka fyrir
henni. En hann færðist undan. Spannst
út af þessu nokkurt ys og orðahnypp-
ingar, er vakti athygli þeirra, er næst
sátu.
»Hvað er hjer um að vera?« sögðu
nokkrir menn, er nú komu að í skyndi.
Ameríkumaðurinn svaraði:
»Hjer er Englendingur, sem sýnir
þrjózku um það, að láta konu eftir sæti
sitt«.
•Mennirnir fóru eíðan orðalaust inn í
stúkuna, hófu Englendinginn á loft í
snarkasti og báru hann út á ganginn;
þar rjetti einn honum hattinn hans,
annar fjekk honum kíkinn, og sá þriðji
afhenti honum peningana, er hann hafði
látið fyrir aðgöngumiðann, — og loks
var dyrunum lokað við nefið á honum.
Það þætti líklega nokljuð ljelegt >rjett-
læti« þetta á skemmtistöðum hjer í borg.
Viðsjál vildarkjör.
Eins og kunnugt er, þá er „áfengis-
bann“ á íslandi. En samt langar ýmsa
þar að smakka hinn „forboðna drykk11.
Við og við skjótast upp sagnir umþað,
að vínfáist þar hjá stöku manni gegn háu
gjaldi. — Um eitt atvik þeirrar tegundar
er þeBsi saga sögð:
Vínhneigðum manni austur í bæ
harst til eyrna, að maður nokkur vest-
ur í bæ ætti 25 flöskur af áfengi. Sá
vínhneigði fór því á fund hans og fal-
aði af honum flöakurnar.
„Jæja — en hvað viltu borga?“ sagði
sá, er selja vildi.
r Jng skal greiða hæzta verð“, sagði
hinn, „og segðu bara til“:
„Gott og vel! — Ef þú kaupir allar
flöskurnar, 25 að tulu, skaltu fá fyrstu
flöskuna fyrir einn eyrir, aðra fyrir
tvo aura, þá þriðju fyrir 4 aura, þá
fjórðu fyrir 8 aura og svona koll afkplli.
Þetta þótti vínkaupanda regluleg
vildarkjör.
„Þetta er gjöf en ekki sala“, sagði
hann, raðaði flöskunum niður í kassa
og settist siðau við borðíð og tók að
reikna.
„Jæja! — Fjórar fyrstu flöskurnar
kosta 15 aura, næstu fjórar hljóta þá
að kosta 30 aura, næstu fjórar 60 aura,
næstu fjórar 1 kr og 20 au, og næstu
fjórar 2 kr og 40 au., og síðustu fimm
röskar 5 kr., eða eitthvað kringum 10
krónur allar“.
„Þetta er bandvitlaust11 sagði soljand-
inn. „Verð hverrar flösku'eykst alltaf
um helming — miðað við verð næstu
flösku á undan. Og reiknaðu betur“.
Vill nú ekki lesandinn hjálpa þeim
vínhneigða með útreikninginn og sann-
prófa sjálfur, hvað flöskurnar kostuðu
samtals samkvæmt þessum sölumáta.
Eftir útreikningi Skemmtiblaðsins
viðskiftin þannig út: 1 eyrir kostar 1. flaska.
2 aura — 2. —
4 — — 3. —
8 — — 4.
16 — — 5. —
32 — — 6.
64 — — 7.
128 — — 8.
256 — — 9. —
512 — — 10. —
1024 — — 11. —
2048 — — 12.
4096 — — 13
8192 — —. 14.
16384 — — 15.
32768 — 16.
65536 — — 17.
131072 — 18.
262144 — 19. __
524238 — 20.
1048576 — 21.
2097152 — 22.
4194304 .— 23.
8388608 — 24.
16777216 — — 25. —
83564431 aura kosta 26 flöskur, en
það verða samtals: i’rjú hundruð þrjátíu
og fimm þúsund fimmhundraðfjörutíu og
fjórar krónur 31 eyrir.