Skemmtiblaðið - 01.02.1921, Blaðsíða 1

SKEMMTIBLAÐIÐ
Útgefandi, ábyrgðarmaður og ritstjóri: Hallgrímur Benediktsson. Bergstaðastræti 19. Rvík.
1. BLAÐ.
REYKJAVÍK - FEBRÚAR 1921.
3. BLAÐ.
Allstaðar t löndum þykja sJcemmtiblöð fagnaðarfengur. Peim er tekið opnum örmum af fóllci á öllum
aldri. — Hjer í Reykjavík er ehlcert blað fyrir, er talizt getur skemmtiblað í orðsins rjettu merkingu. Fyrir
f)ví hef jeg ákveðið, að leita fyrir mjer um það, hvernig slíkri blaðstofnun yrði tékið. — Blaðið mun alltaf
birta ágœtar skemmtisögur, íslenzkar og útlendar. Einnig vísur, skrítlur, leiki, gátur o. m. fi Hvert ein-
stakt tölublað (fjórar síðnr) kostar 25 aura. — Vegna örðugleika um pappírsföng o. fi. koma 4 blöð á mán*
uði nú fyrst um sinn. Samsvarar það lesmál 4 — 5 arka bók í svipuðu broti og Iðunn, og mundi ekki Jcosta
minna en 3 kr. í bókabúðum. Skemmtiblaðið verður því fullum hélmingi ódýrara en bókalesmál. — Peir,
sem vilja gerast fastir áskrifendur, með fyrirframgreiðslu fyrir hálft ár í senn, fá blaðið lieimsent jafnóðum.
Afgreiðsla þess er í prentsmiðju minni á Bergstaðastrœti 19, og er liún opin allan daginn.
Virðingarfyllst. HALLORÍHTJB BENEDIKTSSON. Bergstaðastrœti 19.
MYRTUR BRÚÐGUMI.
(Glæpamálssaga
Aðfaranótt hins 12. ágústs 1870 var einhver hin
hræðilegasta, sem íbúar bæjarins S. mundu eftir.
Voðalegt fárviðri íór um bæinn og grenndina svo
að þaksteinar fuku af húsum eins og fys, girðingar
og rúður brotnuðu, reykháfar hrundu allvíða og
jafnvel trje rifnuðu frá rótum, og að lokum kom
steypihryðja, sem ruddi niður hnotustóru hagli og
sundraði ýmsu, er fárviðrið ljet í friði.
Mest tjón biðu þau húsin, er stóðu ein sjer.
Meðal þeirra var hinn skrautlegi bústaður Bergers
víxlara við Nýju járnbrautina. — Oveðrið hafði
rifið upp nokkurn hluta sinkþaksins af einum armi
byggingarinnar og þeytt honum af heljarafli inn um
glervegg gróðurhússins, svo að járnstytturnar, sem
settar höfðu verið hjer og þar undir samskeyti
glerþaksins, stóðu nú kengbognar undir byrði sinni,
en glerþakið lá um alt mjelbrotið milli fegurstu
pálmaviða og allskonar skrautjurta, í stað þess að
verja gróðurinn fýrir óveðrinu.
Snemma um morguninn tók fólk að safnast
saman fyrir utan girðinguna hjá Berger, í því skyni
að forvitnast um allan þann usla og skaða, sem
orðið hafði, og gera allskonar athugásemdir út af
tjóninu, er allar báru vott um rótgróna illgirni í
eigandans garð. Það var á fólkinu að heyra, að
það blátt áfram gleddist hjartanlega yfir því mikla
tjóni, er >blóðsugan og brúðarræninginn<, hafði
orðið fyrir, — en þessum nöfnum nefndi hinn
aðkomni lýður Berger víxlabankaeiganda.
>Maður liggur eins og maður hreiðrar sig<,
sagði einn.
>Gler og gæfa eru brothættir munir<, sagði annar.
>Það á sízt við hjer, það sem þar stendur, að
drottinn agi þann, sem hann elskar<, sagði sá
þriðji háðslega.
>Ógeðslegur undanfari sjálfs brúðkaupsdagsins«,
sagði sá fjórði. >Bára að hjónabands-ánægjan verði
honum staðbetri en þetta skrauthýsi! !<.
Öllum þessum athugasemdum var ýmist tekið með
lófaklappi eða margrödduðu flissi — því hlutaðeig-
andi var talinn einhver hinn óvinsælasti maður í
bænum. Og það var tæplega unnt að neita því,
að menn hefðu að öllu rángt fyrir sjer. Faðir
Bergers hafði prangað með gömul föt og gengið
eftir M, BARRACK).
fyrir hvers manns dyr með þá vöru, til þess að
koma henni sem fljótast í peniuga. Og það var á
allra vitorði, að þegar hann byrjaði, var hann
bláfátækur, en smámsaman graddist honum svo
mikið fje, að Berger sonur hans hlaut stóra fjárhæð
við lát hans, er hann svo jók á örskömmum tíma,
en þó ekki með sem heiðarlegastri starfsemi.
Fólgst hún í því, að hann lánaði ungum, gjálífum
mönnum, er áttu efnaða foreldra, stærri og smærri
fjárhæðir, gegn háum okurvöxtum og tryggingum,
— auk þess sem hann gerðist verzlunarmiðill ýmsra
viðsjálla brask-viðskifta. Þetta hafði þau áhrit á
Berger, að hann varð æ ónærgætnari og hlífðar-
lausari við viðskiftamenn sína því lengur sem leið.
Og þegár hjer var komið, var hann talinn einhver
hinn viðsjárverðasti og miskunnarlausasti okrari, er
menn minntust að hafa kynnst. — Hann fjekkst
við kauphallargróðabrall í stórum stýl, tók að sjer
framlög til hersins meðan á stríðinu stóð, og þá
er þvf lauk, var hann orðinn stórríkur maður. Og
nú, þegar brúðkaup hans stóð fyrir dyrum, var hann
margra miljóna eigandi. — Enginn maður í bæn-
um gat unnt honum gengis nje gæíu. Og þá er að
því kom að menn fengu pata af því, að hann væri
farinn að draga sig eftir Láru Smith, einhverri
hinni allra atgerfismestu fríðleikskonu bæjarins —
einkadóttur Smith’s ríkisgjaldkera — gladdist fólk
yfir því, að hjá henni mundi hann þó fá ærlegt
hryggbrot. Enda fór það svo. Því um sömu mundir
trúlofaðist Lára ungum lækni, dr. Róbert HofFmann
að nafni, er naut mikillar hylli hjá almenningi. En
einmitt þá' er að því var koríiið' að þau skyldu
gifta sig, Lára og læknirinn, skeðu þau undur, að
Lára breytti stefnu í skyndi og sagði skilið við
unnusta sinn, dr. Hoffmann, en trúlofaðist sam-
stundis Berger víxlara.
Alla bæjarbúa rak í rogastans. — Lækninum var
auðsýnd almenn samúð og vorkunnsemi, en hatrið
til víxlarans óx að sama skapi, — og varð jafnvel
æsingarkennt. Menn gengu að því sem gefnu, að
Berger hefði ginnt stúlkuna á dularfullan háttmeð
auði sínum til þess að játast sjer og svíkja læknirinn.
Það var af þessum ástæðum, að Berger var á
síðkastið kallaður >brúðárræninginn<- — Hugarþel
Efnilegan dreng (fermdan), til að læra prentverk, vantar prentsmiðjuna á Bergstaðastræti 19.