Fréttabréf Félags íslenskra sjúkraþjálfara - 20.11.1996, Blaðsíða 4

PistiH formanns frh.
Vörn ritstjórans
næsta Fréttabréfi.
Heilbrigðiskerfi á vegamótum?
Nýlega var haldin ráðstefna á vegum
Samtaka Heilbrigðisstétta sem bar yfirskrift-
ina “Er heilbrigðiskerfið á vegamótum?”
í máli flestra framsögumanna á ráðstefn-
unni kom fram að heilbrigðiskerfið væri í
raun alltaf á vegamótum þvf að sífellt komi
fram þættir sem hafi áhrif á heibrigðiskerfið
og ráði framfarir í vísindum og tækni miklu
um þróun heilbrigðiskerfisins.
Sighvatur Björgvinsson alþingismaður taldi
að heilbrigðisstéttimar sjálfár ráði meiru en
nokkur annar um þróun heilbrigðisþjón-
ustunnar. Hann velti einnig upp spuming-
um í sínu erindi um hvort árangurinn
réttlæti alltaf útgjöldin og hvort við væmm
hugsaniega að stunda oflækningar.
Davíð Á Gunnarsson ráðuneytisstjóri
vitnaði í Cochrane stofnunina í erindi sínu
en þar er lögð mikii áhersla á nauösyn þess
að sanna árangur þjónustunnar og að ein-
ungis eigi að greiða fyrir þjónustu sem
sannanlega geri gagn.
Á ráðstefnunni kom einnig fram mikilvægi
þess að leita leiða til að nýta betur það fjár-
magn sem er til ráðstöfunar og einnig mikil-
vægi raunhæfra áætlana og nauðsyn þess að
fjármagn sé þá tryggt til að fylgja slíkum
áætlunum eftir.
Ýmsir jaættir geta haft áhrif á heilbrigðis-
þjónustuna, t.d. breytt aldurssamsetning
þjóðarinnar, hagræðing, skipulagsbreyt-
ingar, tæknivæðing eða foigangsröðun. Skýr
stefna í heilbrigðismálum er nauðsynleg til
að mögulegt sé að gera raunhæfar áætlanir
og þannig að breytingar á heilbrigðisþjónus-
tunni verði ekki samkvæmt einhverri hentis-
tefnu eða stefnuleysi.
Umræða um heilbrigðismál.
Að undanfömu hafa þó nokkrar umræður
átt sér stað um skipulag og þróun heilbrigð-
ismála og hverjir séu best fallnir til að
stjóma heilbrigðisstofnunum og að móta
stefnu í heilbrigðismálum. Umræðumar
hafa einungis farið fram á milli lækna og
hjúkrunarfræðinga en aðrar heilbrigðis-
stéttir hafa komið lítið við sögu.
Ljóst er að allar heilbrigðisstéttir þurfa að
taka virkan þátt í umræðunni um þróun
heilbrigðismála og er hér ekki um einkamál
lækna og hjúkrunarftæðinga að ræða.
Ég tel nauðsynlegt að sjúkraþjálfarar taki
virkan þátt í umræðunni um skipulag og
þróun heilbrigðisþjónustu, ekki síst
varðandi stjómskipulag og mótun heildar-
stefnu endurhæfingarþjónustunnar.
Okkur er því nauðsynlegt að hetja umræður
innan félagsins um þróun heilbrigðisþjón-
ustunnar og stefnumótun félagsins í heil-
brigðismálum, ekki síst í endurhæfingar-
þjónustu og er hér um stórt verkefni að
ræða.
Sigrún Knútsdóttir.
Enn af nýjum nöfnum
Löggiltur
Það er álit margra að brýnt sé að breyta
starfsheiti okkar því núverandi heiti lýsi
enganveginn því fjölmarga sem við gerum
og tengist heilbrigðum.
í síðasta fréttabréfi kom fram hugmyndin
Hreyftffæðingur. „Fræðingurf er alltaf
dálítið upphafin ending á starfeheiti og í
okkar tilvfld dálítið ópersónulegt þvt við
erum í mikilli nánd við skjólstæðingana.
Málið er enn opið og um að gera að fa
fleiri hugmyndir. Ofangreind hugmynd er
frá Nönnu Hauksdóttur og Lárusi Jóni
hreyfiþjálfi
sjúkraþjálfúmm og felur í sér tvennt.
Hreyfmgu og þjálfún. Hreyfing er sá rauði
þráður sem liggur um öll okkar starfesvið og
við emm alltaf að þjálfa skjólstæðinga okkar.
Sú þjálfún felst í kennslu, leiðbeiningum,
hreyfikennslu, endurhæfingu og eiginlegri
þjáliún líkamans.
Hreyfiþjálfi er þjált orð, stutt og laggott og á
sér samsvömn við t.d. þroskaþjálfa og
iðjuþjálfá.
Hvemig líst. ykkur á ?
lirus Jón.
Sko
Ritstjóri viðurkennir fúslega þá ónákvæmni í
orðalagi sem hann viðhafði í síðasta frétta-
bréfi (10-96, bls. 2) þegar hann skrifaði að
„núgildandi samningur rennur út 1. mars
1997 og eftir það úrskurðar Tryggingaráð
um kaup og kjör sjálfstætt starfandi sjúkra-
þjálfara."
Eins og okkar ágæti formaður bendir á
rennur samningurinn alls ekki út 1. mars
1997, hann rennur raunar ekki neitt nema
annar hvor aðilinn helli honum með sex
mánaða fyrirvara.
Það sem ritstjórinn var í raun að segja (og
hann vill nú raunar meina að flestir hafi lagt
þann skilning í málið) er að eftir 1. mars
1997 er samningurinn orðinn einhliða að
því leytinu tfl að annar aðilinn, þ.e. Trygg-
ingaráð, fær nokkurskonar sjálfdæmi um
endurgreiðslur fyrir sjúkraþjálfún (grein 4.6.
í samningi). Hinn aðilinn, FÍSÞ, lesist FSSS,
hefur samkvæmt samningi ekkert um
ákvörðun TR að segja og
því er augljóst að eftir
1. mars verður
aðbyrja
samningavið-
ræður að nýju
með einum eða
öðrum hætti
nema allir séu
sáttirviðaðTR
ákveði endur-
greiðslumar með reglugerð.
Þannig að „praktískt"
Sko, það sem talað breytist starfs-
ég meinti var umhverfi sjálfstætt starf-
” andi sjúkraþjálfara úr
þekktum stærðum í dag í
óþekktar stærðir þann 1. mars 1997 þegar
TR setur sfna reglugerð skv. grein 4.6.
Er þá ekki núgildandi samningur/þekktu
stærðimarrunnarút?
Þetta em kannski útúrsnúningar örvinglaðs
ritstjóra sem hvorki má vamm sitt vita né
nokkuð aumt sjá en eftir stendur að þann
1. mars 1997 verða sjálfstætt starfandi
sjúkraþjálfarar að hafa einhverjar hugmynd-
ir í pokahominu um hverjar óþekktu stærð-
imareigiað vera. Þetta em stærðir sem
mega ekki verða okkur tfl minnkunar...
Amen.
LJG.
4
Fréttabréf Félags íslenskra sjúkraþjálfara - áttundi árgangur