Morgunblaðið - 22.03.2019, Qupperneq 13

DAGLEGT LÍF 13
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. MARS 2019
fragtflugfélagi sem var þá löngu lið-
ið undir lok. Ég spurði hann hvort
einhverjar minjar væru eftir af
þessu félagi og þá kom í ljós að hann
átti enn sitt starfsmannakort. Hann
gaf mér það og líka bréfsefni frá fé-
laginu. Í framhaldinu fór ég að velta
fyrir mér sögu annarra horfinna
flugfélaga hér á landi og athuga
hvort eitthvað væri til eftir þau. Ég
hafði samband við fólk út um allan
bæ og spurðist fyrir um einkennis-
merki eða hluti, og þá fór þetta að
vinda upp á sig.“
Eiríkur segir að fyrir honum sé
söfnunin fyrst og fremst tilbreyting
frá hans daglega starfi, en hann er
sálfræðingur.
„Mér finnst söfnun mjög
skemmtileg og ég safnaði frímerkj-
um og íslenskum eldspýtustokkum
þegar ég var krakki. En flugmuna-
safnið mitt snýst líka um að varð-
veita söguna, því ég skrái mjög
gaumgæfilega allt í mínu safni,
þannig legg ég mitt af mörkum í því
að koma í veg fyrir að saga þessara
flugfélaga hverfi. Í kringum þessa
söfnun hef ég lesið mikið af tengdu
efni, ævisögur, viðtöl og fræði-
greinar, svo þetta er heilmikil
heimildarvinna,“ segir Eiríkur, sem
ákvað að færa söfnunarsvæði sitt út
fyrir landsteinana og safnar nú einn-
ig norðurlandaflugfélögum.
„Þá stækkaði akurinn heldur
betur hjá mér. Nú eru í safni mínu
yfir þúsund einkennismerki, en flug-
félögin innan safnsins eru um þrjú
hundruð.“
Torsóttur flugfreyjuvængur
Eiríkur segir að elsta merkið í
safninu sé húfumerki frá Flugfélagi
Íslands sem stofnað var 1946. „Þetta
er eina eintakið sem ég veit að til er
af þessu merki. En einkennismerkin
eru tvenns konar, annars vegar tau-
merki sem voru saumuð í búninga og
húfur, og hins vegar þau sem eru
barmnælur. Öll hafa þau vængi og
reglan hefur verið að flugfreyjur og
flugþjónar hafa aðeins annan væng-
inn í sínu merki, en flugmenn hafa
báða vængi í sínu. Wow air braut
blað í þessari hefð, því hjá þeim ber
allt starfsfólk merki með báðum
vængjum,“ segir Eiríkur og bætir
við að Halldór Pétursson, hönnuður
vængjaða fáksins sem var í gamla
merki Flugfélags Íslands, hafi verið
verðlaunaður fyrir það á sínum tíma.
„Það er líka heilmikil hönn-
unarsaga í pappírshlutunum í safni
mínu sem geymir tímatöflur flug-
félaga og fleira, ég hef gaman af að
skoða breytingar í grafíkinni þar,
þetta er óskaplega fjölbreytt og
myndrænt. En vænst þykir mér um
elstu íslensku merkin í flugmuna-
safni mínu og líka þau sem hefur
verið snúnast að hafa upp á. Ég var
mjög ánægður þegar ég fékk elstu
merkin mín frá Flugfélagi Íslands,
en þau eru persónuleg gjöf frá
Magnúsi Guðmundssyni sem var
flugstjóri þar og margir muna eftir
úr Geysisslysinu á Vatnajökli árið
1950. Merkið sem tók mig lengstan
tíma að fá, er flugfreyjuvængur úr
taui frá Loftleiðum, og sama gildir
um slíkan væng frá Flugfélag Ís-
lands, sem ég fékk frá fyrrverandi
yfirflugfreyju,“ segir Eiríkur og
bætir við að stundum finnist merki í
töluboxum, þar hafi þau sem betur
fer stundum orðið eftir með
hnöppum.
Ljósmynd/Ólafur K. Magnússon
Flugstjóri Magnús Guðmundsson ásamt eiginkonu og dóttur við heimkom-
una eftir að hafa brotlent á Bárðarbungu 1950 á flugvélinni Geysi.
Dýrasti íslenski seðillinn sem sýndur verður á
sýningu Myntsafnarafélagsins er metinn á um
3-4 milljónir króna, en um er að ræða 50 krónu
seðil frá árinu 1886, og er hann sá eini sem vit-
að er um í einkaeign í heiminum. Fullyrt er að
ef slíkur seðill fyndist í fyrsta flokks ásigkomu-
lagi mætti áætla að hann seldist á um 10 millj-
ónir króna. Það er því til mikils að vinna ef fólk
fer að grúska í gömlum seðlaveskjum forfeðra
sinna.
Íslenskur seðill
metinn á 3-4 milljónir
SAFNARAR ÞURFA AÐ REIÐA FRAM MIKLAR UPPHÆÐIR EF ÞEIR VILJA EIGNAST FÁGÆTI
50 kr. Hér getur að líta seðilinn dýra, sem hefur aðeins látið á sjá.
W W W. S I G N . I S
Fornubúðir 12, 220 Hafnarfjörður │ S: 555 0800 │sign@sign.is
SMÁRALIND – KRINGLAN
Skóbakkar og mottur
Skóbakki
88x38cm:
9.890,-
Motta 60x90cm: 6.990,-
Skóbakki 48x38cm: 7.890,-