Skagablaðið - 12.03.1986, Side 5
,,Ekki hægt aft segja aft vanti aftstöftu
á meftan kjallarinn er ekki fullnýttur11
- segir Jón Gunnlaugsson, forstööumaöur íþróttahússins við Vesturgötu
Við sögðum frá því fyrir stuttu
að aðstöðu vantaði fyrir konur
sem stunda lciklimi sér til heilsu-
bótar. Þá var talað um að til
Jón Gunnlaugsson
greina kæmi að fara í kjallara
íþróttahússins. Til að forvitnast
um aðstöðuna þar ræddum við
við Jón Gunnlaugsson íþróttafull-
trúa og forstjóra íþróttahússins.
„Hér eru 900 fermetrar sem er
hægt að nýta í allt mögulegt.
Reyndar verður Skotfélagið með
aðstöðu áhorfendamegin í kjall-
aranum og forskólinn er með
aðstöðu í neðri endanum. Það er
samt nóg pláss eftir sem hægt er
að nýta,“ sagði Jón.
Hann sagði að þar sem sviðið
átti að koma, en í upphaflegu
teikningunni af íþróttahúsinu þá
átti að vera þar svið sem væri hægt
að hækka og lækka, væri gott
pláss sem yrði breytt í sal. Sá salur
myndi henta vel í danskennslu,
leikfimi, jassballet, aðstöðu fyrir
fatlaða og sem upphitunarsalur.
Jón sagði cnnfrcmur, að á
ganginum yrði ' líkamsræktarað-
staða, þar yrðu sólbekkir og sauna.
Þarna yrðu búningsklefar þannig
að öll aðstaða yrði fyrir hendi
þarna. Jón sagði að þetta væri
ekki ætlað neinum sérstökum,
íþróttahúsið væri ekki að fara út
í viðbótarrekstur, heldur að
leigja út sali ef einhverjir hefðu
áhuga.
Jón sagði að einn aðili hefði
sýnt áhuga og viðræður hefðu
verið komnar á frumstig, en þá
hefðu þær dottið uppfyrir því
leigan hefði þótt of há. Jón sagðist
ekki sjá í fljótu bragði hvernig
það gæti vcrið, því ekki væri hægt
að miða við sali út í bæ sem ekki
eru með búningsaðstöðu. íþrótta-
húsið væri að bjóða leigu á mjög
sanngjörnu verði, miðað við það
sem gengur og gerist og aðstaðan
yrði fyrsta flokks.
„Það veltur á því að fá aðila til
að ieigja aðstöðuna svo að farið
verið út í að fullganga frá í
kjallaranum. íþróttahúsið ætlar
ekki út í rekstur sjálft, heldur að
útvega aðstöðuna. Það er ekki
hægt að segja að það vanti
aðstöðu hér á Akranesi fyrir ýms-
ar greinar meðan kjallarinn hér er
ekki fullnýttur," sagði Jón að
lokum.
Spuming
vikunnar
— Heldurðu að Akranes
geti orðið ferðamanna-
bær?
Svandís Vilmundardóttir: — ’
sjálfsögðu.
N
Ef„ en samt stórkostlegt
Ef við hefðum ekki tapað
svona stórt fyrir S-Kóreumönn-
um, og helst unnið, þá... Þetta
var byrjunin á stórkostlegu
ævintýri, sem öll þjóðin fylgdist
með af lífi og sál.
Áður en handknattleiks-
mennirnir okkar fóru út var
haldin veisla enda tapaðist
leikurinn hér heima áður en
farið var til Sviss sagði Hótan í
viðtölum eftir leikinn. Maður
hefur líka vanist því að veislur
væru haldnar í leikslok.
Það gerðu allir ráð fyrir því að
Island kæmist í milliriðlakeppn-
ina með því að sigra S-Kóreu en
tapa fyrir Tékkum og Rúmen-
um. En okkar menn í Sviss fóru
Fjallabaksleiðina með ótrúleg-
um krafti og fór sæluhrollur um
þjóðarsálina. Nú, EF við hefð-
um ekki tapað svo stórt fyrir
S-Kóreu og helst unnið þá og EF
Tékkar hefðu unnið Kóreumenn
þá hefðum við verið með 4 stig í
farteskinu í milliriðlinum. Við
skulum átta okkur á því að það
hefði getað gerst.
Fyrsti leikur okkar manna í
milliriðlinum var gegn Ungverj-
um og þorðu sumir að vona að
þriðji sigurinn í röð yfir austan-
tjaldsþjóð yrði að veruleika. Það
munaði ekki miklu og EF það
hefði gerst þá... Næsta skref á
þessari stórkostlegu braut var
sigur, sem alltaf tekur öllum
öðrum sigrum fram; okkar menn
straujuðu Dani og Denni tók
lífverði sína á taugum enda voru
þeir víst fegnir að hann dreif sig
til Sviss. Eftir þennan sigur
fannst mörgum að okkar menn
hefðu fengið uppreisn æru eftir
útreiðina hjá Kóreumönnum.
í vímunni eftir Danaleikinn
voru flestir með þessa óraunhæfu
bjartsýni, sem er e.t.v. raunhæf-
asta bjartsýnin; við rúllum Sví-
unum bara upp líka. Það varð
ekki og mega Svíarnir þakka
dómurunum hversu harkalega
þeir drógu tennurnar úr okkar
mönnum strax í byrjun leiksins.
Markamunurinn sem þá varð sá
hinn sami og skildi liðin að í lok
leiksins. Eg fullyrði að dómgæsl-
an hafði veruleg áhrif á gang
leiksins. í seinni hálfleik varði
markmaður Svíanna meistara-
lega og þeir áttu sigurinn skilið
vegna þess, en EF dómgæslan
hefði ekki verið svona í byrjun
leiksins þá... Það er ekki hægt að
verjast þeirri hugsun hvort ítök
Svía og Júgóslava í stjórn
Alþjóðahandknattleikssam-
bandsins hafi haft áhrif í þessu
tilviki. Hver man ekki eftir því
þegar Víkingum var vísað úr
keppni eftir sigurleik í Ystad í
Svíþjóð fyrir litlar sem engar
sakir. Þá var beitt ósmekklegum
aðferðum til að ryðja andstæð-
ingi úr vegi.
I heimsmeistarakeppninni eru
trúlega eftirlitsdómarar. Það
væri ekki úr vegi að þeir færu yfir
myndbönd af öllum leikjum og
gæfu öllum dómurum stig fyrir
leiki og féllu þeir þá í 2. deild,
sem ekki næðu ákveðnu lág-
marki og yrðu að vinna sig upp
aftur eins og liðin. Þetta er
tillaga til stjórnar Handknatt-
leikssambandsins frá þjóðarsál-
inni enda sagði formaður þess,
að það væri allt of algengt að
dómarar eyðileggðu margra
mánaða starf.
EF sigrarnir hefðu orðið eins
og möguleikar voru á, ja, þá...
hefðu íslendingar verið að keppa
við Júgóslavana í beinni útsend-
ingu á laugardaginn um forljóta
styttu með sænskum dómurum.
Það er ótrúlegt en þetta hefði
getað gerst og hefði í sumum
tilvikum ekki þurft annað en
smá óheppni í viðbót við vel
þjálfaða leikmenn íslenska
liðsins. En góðu landar, það er
til allt of mikils ætlast og sjötta
sætið er stórkostlegur árangur,
hreint út sagt.
Okkar menn geta tapað fyrir
næstum hvaða liði sem er en þeir
geta líka unnið hvaða lið sem er
og EF... ÞÁ!
Unnur Sigurðardóttir: — Nei, ég
held ekki.
Steingrímur Guðjónsson: — Já,
ef við hefðum upp á eitthvað að
bjóða.
*
Guðmundur Kristjánsson:— Já,
ef rétt er á málum haldið.
Úr leik Islendinga og Dana á Akranesi fyrr í vetur.
Skagablaöið
Ritstjóri og ábm.: Sigurður Sverrisson ■ Blaðamaður og Ijósmyndari: Árni S. Árnason ■
Auglýsingar: Steinunn Árnadóttir (heimasími 2955) ■ Umsjón með dreifingu, áskriftum og
innheimtu: Sigriður Árnadóttir ■ Setning, umbrot, filmuvinna og prentun: Borgarprent ■ Útlit:
Skagablaðið ■ Ritstjórnarskrifstofa er að Suðurgötu 16 og opin alla daga ■ Símar 2261 og 1397
■ Póstfang: Pósthólf 170, 300 Akranes.
5