Skessuhorn - 25.10.2001, Blaðsíða 11

FIMMTUDAGUR 25. OKTOBER 2001
11
úuiCsaunui^
Leður, króm og kaldir kallar
Raítar í Borgarfirði
Menn og konur með mótorhjóladellu stofna samtók hifltjólafólks í Borgarfirói
Mörgum stendur hálfgerður
stuggur af leðurklæddum
mönnum sem þeysast um á
kraftmiklum mótorhjólum enda
hafa erlend mótorhjólasamtök á
borð við Hell Angels verið
flokkuð með hverjum öðrum
glæpasamtökum.
Mótorhjólatöffararnir Torfi,
Unnar og Guðjón vöktu samt enga
teljandi skelfingu hjá blaðamanni
Skessuhorns þegar þeir renndu í
hlaðið á skrifstofu blaðsins síða-
sliðinn miðvikudag á mótorfákum
sínum. Þeir félagar eru í forsvari
fyrir fjölmennum hópi manna og
kvenna í Borgarfjarðarhéraði sem
hafa það að áhugamáli að ferðast
racerhjólin, eða plastið. Þeir klæða
sig eins og tannkremstúpur og
hugsa um að fara sem hraðast. Síð-
asti hópurinn er síðan hipparnir
sem hafa krómið og leðrið og stíl-
inn í lagi. „Við erum í þeim hópi
þótt við séum ótattúveraðir og
frekar friðsælir." Aðspurðir viður-
kenna þeir félagar að útlitið 'skipti
máli. Leðrið og krómið og allur
pakkinn verður að vera í lagi. „Það
er partur af þessu að fægja krómið
og bera leðurfeiti á gallann,“ segir
Guðjón. „Það sem er hinsvegar
aðal málið er að vera úti að hjóla
og helst í hóp og síðan náttúrulega
að stoppa í sjoppunum og spjalla
við aðra mótorhjólamenn. Við
rúntum um göturnar og förum
Dýrar tryggingar
Aðspurðir um kostnaðirnn við
sportið segja þeir félagar að hann
sé þónokkur. „Það eru eiginlega
tryggingarnar sem eru dýrastar,“
segir Guðjón. „Þær eru einfaldlega
skelfilega háar og það hamlar þeim
yngri að fá sér hjól. Það er ódýrara
fyrir okkur gömlu karlana þar sem
við erum búnir að vera að tryggja
ýmislegt annað um árabil og fáum
þessvegna betri kjör en fyrir ung-
ling er þetta svona þúsund kall á
dag bara í tryggingar. Hjólin kosta
náttúrulega líka sitt. Nýtt hjól er
kannski um milljón en það er hægt
að fá ágætis grip fyrir fjögur til
fimm hundruð þúsund. Síðan er
gallinn 70 til 100 þúsund kall.“
Ungir sem aldnir
Stofnfundur Raftanna var hald-
inn síðastliðinn mánudag en var
frestað um viku til að gefa fleirum
kost á að gerast stofnfélagar. „Við
erum um tuttugu en viljum gjarn-
an fá fleiri og klúbburinn er opinn
öllum sem hafa áhuga á mótorhjól-
um hvort sem þeir eiga hjól eða
ekki. Við viljum gjarnan fá sem
flesta og helst af sem breiðustum
aldurshópi. Sá elsti af okkur í dag
er innan við fimmtugt en við vitum
að annars staðar, eins og t.d. í
Kelfavík eru ellilífeyrisþegar að
þeysa um á mótorhjólum. Þeir
voru einhverntímann með sýningu
í tilfefni af Ljósanótt í bænum og
þegar þeir tóku niður hjálmanna
og í Ijós kom að þetta voru upp til
hópa gamlir karlar varð algjör
sprenging og snarfjölgaði í hópn-
um,“ segir Guðjón.
„Tilgangurinn með stofnun
klúbbsins er fyrst og fremst að
þjappa hópnum saman og til að
menn hafi enn rneira gaman af-
þessu og um leið að stuðla að
bættri umferðarmenningu og auka
öryggi bifhjólafólks. Við ætlum
meðal annars að standa fyrir reglu-
legum hjölaferðum vítt og breytt
um landið," segja Raftarnir þrír að
lokum.
GE
Bifhjólafólk íBorgarfirði vakti verðsluædaða athygli á ll.júnísl. sumar.
um klofvega á krómuðum trylli-
tækjum og sína sig og sjá aðra.
Þessi hópur er þessa dagana að
stofna formlegan klúbb utan um
sitt áhugamál sem ber nafnið
Raftar - Bifhjólafjelag Borgarfjarðar.
Segja má að á síðustu misserum
hafi mótorhjóladellan heldur betur
hreiðrað um sig í Borgarnesi og
nágrenni en að sögn þeirra þre-
menninganna var Unnar eini mót-
orhjólatöffarinn í héraðinu fyrir
fáum árum en í dag eru virkir mót-
orhjólamenn á svæðinu um tutt-
ugu, bæði karlar og konur og dæmi
um að heilu fjölskyldurnar séu
saman í þessu.
Hippar
Ekki vantar að hjól þeirra þre-
menninga séu glæsileg og leðrið á
sínum stað en eitthvað finnst
blaðamanni þó vanta miððað við
áðurnefnda ímynd úr amerískum
bíómyndum. ,Jú við eigum eftir að
safna hári og skeggi, fá okkur tattú
á allan skrokkinn og hætta að fara í
bað, þá er verkið fullkomnað,“ seg-
ir Unnar. „Þetta er náttúrulega
lífsstíll að eiga og keyra mótorhjól,
„segir Torfi .Til nánari útskýringar
segir hann að mótorhjólageirinn
skiptist í þrennt. „Einn hópurinn
eru þeir á Endouro hjólunum, þ.e.
torfærugengið sem hefur gaman af
að drullumalla, síðan eru það
annað veifið í lengri ferðir, til
Reykajvíkur eða fáum okkur kaffi-
bolla í Staðarskála eða Vegamót-
um. Síðan er núna komin ný
hringleið upp um héraðið upp í
Reykholt og niður Stafholtstung-
urnar en það er afar kærkomið fyr-
ir okkur þar sem okkar hjól eru
fyrst og fremst malbikshjól og við
erum ekki sérlega hrifnir af lausa-
mölinni."
Tillitssemin hverfandi
Eins og fyrr segir er ímynd mót-
orhjólatöffarans svolítið gróf og
Raftarnir segjast lítlisháttar hafa
orðið varir við að sumu fólki standi
svolítið stuggur af leðrinu. „Það er
allavega ekki mikið mál að fá af-
greiðslu í sjoppum því það mynd-
ast alltaf gott pláss í kringum
mann. Leðrið er ennþá svolítil
grýla hér á landi,“ segir Torfi.
„Flestir eru þó áhugasamir og hafa
áhuga á að skoða hjólin og iðulega
leyfum við krökkunum að setjast í
hnakkinn,11 segir Guðjón. Þeir
segja að andinn sé hinsvegar svolít-
ið annar þegar komið er út í um-
ferðina. „Það má segja að tillits-
semi gagnvart mótorhjólum í um-
ferðinni sé hverfandi og iðulega er
okkur nánast ýtt útaf veginum.
Okumenn virðast iðulega bara gá
hvort að það sé að koma bíll en sjá
ekki mótorhjólin," segir Unnar.