Skessuhorn - 27.04.2005, Síða 6

6
MIÐVIKUDAGUR 27. APRIL 2005
^usaunukji
Hér tekur Sigurðurfyrstu skóflustunguna og nýtur hann aðstoðar Emu og Báru Hjalta-
dœtra við verkið.
Fyrsta skóflustungan að
Feflsendastækkun
Fjöllmennt var á sumardaginn
fyrsta á Dvalarheimilinu Fellsenda
þegar tekin var fyrsta skóflustung-
an að nýju hjúkrunarheimili sem
byggja á þar. Var það einn af heim-
ilismönnunum; Sigurður Björns-
son sem tók skóflustunguna og
naut við það aðstoðar þeirra systra
Ernu og Báru Hjaltadætra sem
búa á lögbýlum á jörðinni Fells-
enda og hafa verið starfsmenn
þarna til fjölmargra ára. Gestum
var boðið upp á kaffi og meðlæti,
lifandi músik og settir voru upp
hoppukastalar fyrir yngri kynslóð-
ina. Einnig var Theódór S. Hall-
dórsson með glærukynningu um
fyrirhugaða byggingu.
Nýbyggingin verður um 1500
m2 að stærð fyrir 28 heimilismenn
en heilbrigðisráðuneytið hefur
samþykkt að fjölga rýmum úr 17 í
28. Um er að ræða byggingu sem
uppfylla mun ítrustu kröfur þ.e.
öll herbergi verða einbýli og öll
með sérbaðherbergi. Húsið er
byggt upp sem fjögurra eininga og
hver eining með sjö herbergjum.
Eldra húsnæði verður nýtt sem
stoðrými, t.d. skrifstofur, lang-
tímageymslur, sjúkraþjálfun og
starfsmannaaðstaða. Með nýju
húsi og stækkun heimilisins fjölgar
störfum og er því um mikla lyfti-
stöng að ræða fyrir atvinnulíf í
Dölum. SJök
Gestir á tröppum Felbenda í veðurblíihmni.
Aðaflundur Landvemdar
Tryggvi Felixson framkvamdastjóri Landvemdar, Skúli Alexandersson fv. alþingismað-
ur ogjfón Bjamasm alþingismaður, sem heimsótti fundinn.
löf Guðný Valdemarsdóttir, fráfarandi formaður Landvemdar ásamt eftirmanni sínum,
Bjórgólfl Thorsteinsson.
Aðalfundur Landverndar var
haldinn í hinum glæsilegu húsa-
kynntnn Hótels Helhssands sl. laug-
ardag. Að sögn Tryggva Felixsonar,
framkvæmdastjóra Landvemdar er
aðalfundurinn haldinn annaðhvert
ár úti á landi og hitt árið í Reykjavík.
Fundurinn hófst með því að Olöf
Guðný Valdemarsdóttir formaður
Landvemdar flutti opnunarávarp og
gestir ávörpuðu þvínæst þingið. Þá
vom fluttar skýrslur tun starfið og
ársreikningur kynntur og fluttar til-
lögur og ályktanir. Efdr hádegisverð
flutti Guðrún Bergmann á Hellmnn
erindi um umhverfismál á Snæfells-
nesi og Green Glope verkefnið. Ró-
bert A. Stefánsson flutti einnig er-
indi sem hann nefindi Hverju hefur
Náttúmstofa Vesturlands komið til
leiðar? Efdr ffamsöguerindi hélt
fundurinn áffam með umræðum og
loks vom kosningar og afgreiðslur
mála.
Björgólfur Thorsteinsson ráðgjafi
var kjörinn formaður Landvemdar.
Olöf Guðný Valdimarsdóttir hættí
þá formennsku efdr 4 ára starf.
Meðal ályktana á þinginu má
nefna að Landsvemd hvetur sveitar-
félögin á Suðvesturlandi til að gæta
að náttúmverndarsjónarmiðum í
skipulagsmálum, því víða í útjaðri
byggðanna séu merkar náttúruminj-
ar. I ályktun sem samþykkt var á að-
alfundinum segir að sýna verði gát
við sldpulag og landnýtingu bæjarfé-
laga í Landnámi Ingólfs; í aðliggj-
andi hraumnn, á fjallasvæðum Esju,
Hengli og Bláfjöllum sé að finna
verðmætar náttúraminjar. Þær
minjar vill Landvernd að verði
skráðar og flokkaðar og komið verði
á samstarfi við bæjarfélög, náttúm-
fræðistofur og Umhverfisstofnun
um verkefnið.
Gestir aðalfundarins fóm í heim-
sókn í gestastofu Þjóðgarðsins á
Snæfellsnesi og kynnti Margrét
Valdemarsdóttir landvörður starf-
semi hans. Fundinum lauk svo með
súpu á Görðum í Staðarsveit. Ftmd-
inn sóttu um 35 manns og tókst
hann vel í alla staði, að sögn Tryggva
Felixsonar framkvæmdastjóra Land-
vemdar.
PSJ
Parhúsa-
flöld
Framkvæmdir era að hefjast
við fyrsta parhúsið af átta sem
byggingaverktakinn EKS úr
Reykjavík hyggst reisa í Snæ-
fellsbæ. Fyrsta húsið rís á Rifi
en þar er ætlun að byggja tvö
önnur, þrjú í Ólafsvík og tvö á
Hellissandi. GE
Byrjað var að grafa fyrir grunni par-
húss á Rifi í vikunni en sjö önnur
eiga að rísa á vegum EKS
í Snæfcllsbæ á næstunni.
PISTILL GÍSLA
Ofbeldisverkir
Mér lærðist það sem ungabarni í vöggu að ráðast
aldrei á minnimáttar. Að sjálfsögðu virti ég það með
einni undantekningu sem var litli bróðir minn enda lá
hann afar vel við höggi lengi framan af. Síðan gerðist
það, þvert á mínar væntingar, að hann stækkaði og
varð fljódega fljótari að hlaupa heldur en ég þannig að
sú ánægja var þar með tekin af mér.
Eg lærði það líka sem ungur og fallegur drengur að
ráðast aldrei á meirimáttar. Það lærði ég af biturri
reynslu á dansleik á Dalvík. Þar var ég og einnig ríflega
tveggja metra og um það bil tvöhundruð og níutíu
punda sjómaður ffá Hrísey, trúlega af Galloway kyni.
Af einhverjum ástæðum, sem í dag eru gleymdar, þótti
mér þessi maður verðskulda vel valið rothögg sem ég
og greiddi honum með snöggri hægrihandarsveiflu.
Vandamálið var hinsvegar það að rothöggið hafði
miklu minni áhrif á viðtakandann heldur en greiðand-
ann því Hríseyingurinn haggaðist ekki nema í mesta
lagi tvo tdl þrjá millimetra en ég braut tvö til þrjú bein
í lúkunni. Þetta kenndi mér það að ofbeldi er ekki
nærri eins skemmtilegt og það lítur út fyrir að vera.
A þessum tíma var engu að síður litið á slagsmál sem
ágætis afþreyingu og í flestum tilfellum höfðu þau ekki
mikil efdrmál og skildu í mesta lagi effir sig eitt og eitt
glóðurauga og kannski reyndar brotið nef þegar mikið
lá við.
I dag hélt ég hinsvegar að ffamboðið af afþreyingu
væri orðið það mikið að ekki væri lengur eftirspurn
efdr kjaftshöggum. Ekki svo að skilja að það sé ekki
virðingarvert að halda í heiðri gömlum hefðum en á
móti kemur að þessi þjóðaríþrótt að gefa hver öðrum
á kjaftinn hefur þróast í þá undarlegu átt að nú skilst
mér að það sé til siðs að slagsmál séu einhliða. Með
öðrum orðum þá eru leikreglurnar þannig í dag að
hópur manna gengur í skrokk á einum. Helst þarf þessi
eini að vera sem minnstur og máttfarnastur. A mínum
sokkabandsárum
hefði þetta verið
talið lítilmannlegt
en þetta þykir víst
fínt í dag þótt
skemmtanagildið
sem í þessu felst
liggi ekki í augum uppi. Að vísu má geta þess að sum-
ir iðkendurnir líta kannski ekki á þetta sem skemmtun
því ofbeldi mim vera orðin nokkuð stór atvinnugrein
hér á landi.
Að sjálfsögðu er þetta grafalvarlegt mál en það sem
þó er alvarlegast er að menn komast upp með ofbeld-
isverk af grófasta tagi. Það þykir ekki lengur ffétt hér
á landi þótt menn fari í flokkum og nánast limlesti
meðbræður sína en á meðan hneykslumst við á stríði í
öðrum löndum.
Gtsli Einarsson, minnimáttar.