Vor - 30.04.1931, Qupperneq 9

SÍðast liðið sumar ferðaðist U.’M.jj1. Eld-
borg 6, Snæfellsnesi í hinn gamla gig,Eld-
horg. Tok U.M.F. Skallagrímur ]batt 1 för
þessarr. Enda pótt veðrið væri ohagstætt,
varð ferðal'giB hið ákjósanlegasta.
Borgfirzk ungmennafélög ættu á næsta
vori ao efna til skemmtifarer á einhvern
failegan stað, t.d. Vatnaskóg, Husafells -
skóg eða annað, þar sem nátturufegurð hýr.
Ættu felögin að taka þetta til yfirvegunarj
einkum með það fyrir augum, hvort hægt vesri
að hafa 17- júní til fararinnar.
Mer er sem eg heyri annahljóðið: Þið
(við) hafið engan tíma til þess arna. Þess
vegna vil eg grípa þetta tækifæri til að
mótmæla þeirri viðbáru. Þetta eilífa: "Hefi
engah tíma" er að verða að ávanasvari,hvort
sem það hefir við ástæður að styðjast eða
ekki. Haldi'því svona áfram, dregur að því,
að við höfam hvorki tíma til að lifa ne
drepast fyrir önnum, Það er vafalaust
stórhættulegt framtíð manns að "letta sér
aldrei upp" eins og það var kallað hér áð -
ur. Ellin og kyrstaðan vill koma nógu fljótt
fvrir £að. En fyrirheitið, um að verða lang-
lífur í la.ndinu, er vafalaust ^það sama og
alð að lifa með æskunni og þrótti hennar.
Hinsvegar dettur mér ekki í hug að
áfellast þá, sem eru sívinnandi. Þeir finna
í iðju sinni á vissan hátt fullnægingu og
þeim finnst,að stcrfin þcli ekki dægurs-
frát'öf. En^þeim hættir oft til þess,að fyll-
ast þröngsýni og fordómum, og það virðist
eins cg^ólga lífsins kasti þeim stundum til
hliðar a auðnir óþrotslegs strits og ein -
hæfs þunga.
Ellin, hvort heldur sem hún hirtist í
andúð gegn nýjum stefnum og háttum að óýf-
irveguðu rnáli, dekri við úreltar kenningar,
frabitni við orkumögn samtíðarinnar e$a þ.h.
er.erfðafjandi þjóðanna. Við vitum hvert
yfirbragð ellin setur á líkamsútlit manna,
en venjulega er það ekkert hjá þeim þrælaj-