Vor - 30.04.1931, Side 11

úr skorti'ekki bætt.Harða geðið sveið
þessa kveljandi lægingarstund.
En þott hann væri ofstopi og vaskur vel
hann varði sig ofsa. það sinn,
en föl varð hans brá eins og skafin skel
og skinhoruð höndin stinn.
Hann leit naumast upp og röddin var ro
yfir reiði og þunga samt vitundin hjo:
nEg veit og eg skil,hversu vesalmenni
vefja sér seiminn að hjarta og enni
þeir kunna'enga mildi og þegja við þörf
þunghrýnir allt fram á síðustu hvörf.
Þott herir þú holdið nu kert og keikt,
er þú klofar á eigin loð
sú kemur tíð, að það blindað og hleikt
hlossar á helvítis glóð.
Það er sagt, að eg kunni galdragal
ginhráðum djöflinum senda því skal
þitt hundheiðna,heillasnautt bloð.
En þar mun þín sál reynast þur fyrir tönn,
við því hefi'e^ nú seð ráð,
ettu þinn mat 1 óðaönn
anhara láttu'ann ei verða hráð,
fitaðu skrokkinn, svo fossi'onum út úr
fjandanum þarfur og smekktamur grútur,
á tungu hans sálin þín mýkjast má,
er mannúðarlýsi því dreypir þánn á.
JÓnas hreppstjóri,jón Kerri fer,
en jafnan hann muna skal eftir þórí
Og Kerri'hafði alltaf þótt hyrstur á hrún
og sem hrynni í sjáldrunum fáp
en nú var það auðséð,að rammgerð rún
rist var í kringum hans hrár,
hvort vildi hann láta hreppstjórann
hreppa
þær hörðu og geigvænu spár?