Hlynur - 15.03.1969, Qupperneq 11

ásamt ekkju eins af eldri bræðr-
um sínum á framfæri, en þetta
fjölskyldukerfi, sem byg'gðist á
indverskum siðvenjum, varð að
sjálfsögðu ekki til þess að létta
honum lífsbaráttuna.
Aðspurður um framtíðarmögu-
leika sína svaraði þessi verzl-
unarsijóri því til, að líklega
®tti h'ann ekki eftlr lað fá
tækifæri til að vinna sig upp í
tekjuhærri stöðu, en að sjálf-
sögðu myndi hann halda áfram
a® auka og bæta við þekkingu
sína eftir föngum. Möguleikarn-
ir fyrir verzlunarstjóra til að
vinna sig upp væru mjög tak-
markaðir, vegna þess að öll em-
bætti þar fyrir ofan væru veitt
af hinu opinbera, og þau hlytu
yfirleitt menn úr opinberri
Þjónustu, án tillits til þess hvort
þeir hefðu reynslu og þekkingu
á störfum kaupfélaga eða ekki.
Verzlunarstjórinn gat þess, að
þessi aðferð við mannaráðning-
ar í trúnaðarstöður hjá kaupfé-
lögunum skapaði oft alvarlega
erfiðleika og stæði indversku
samvinnuhreyfingunni mjög
tyrir þrifum.
Þegar ársreikningarnir fyrir
árið 1967 höfðu verið gerðir upp
°g birgðatalningu var lokið, kom
í Ijós, að í búðinni hafði orðið
rýrnun, sem nam 220 rúpíum
(tæpum 2600 ísl. kr.). Á Norð-
urlöndum hefði þetba ekki þótt
vera neitt til að gera veður út
af> því að það var aðeins s'em
svaraði 0.14% af heildarsölunni,
eu fyrir verzlunarstjórann varð
þetta samt mikið áfall, því að
það var ekki ætlazt til þess, að
bein rýrnun yrði í búðinni.
Hann var sem sagt neyddur til
þess að greiða þessa upphæð úr
eigin vasa innan mánaðar. Þar
sem þessi upphæð nam meiru
en hálfum öðrum mánaðarlaun-
urn hans gat Svíinn sem segir
söguna ekki orða bundizt og
spurði, hvernig hann færi að
því að greiða þetta. Svarið var
stutt og laggott, að hann vissi
það ekki, en vonandi myndu
nokkrir af ættingjum hans geta
hlaupið undir bagga og lánað
honum peningana.
Þessi maður, sem enn var ung-
ur að árum, var þannig að sjálf-
sögðu mjög fátækur, en hann
reyndist þó vera ánægður með
kjör sín, og einkum var hann
glaður yfir því að hafa fasta
vinnu. Að sjálfsögðu óskaði
hann sér hærri launa, en á því
voru þó ekki góðar horfur, nema
hvað hann var ekki vonlaus um
að geta fengið hækkun ef salan
færi yfir eitthvert tiliekið mark.
Ljósi punkturinn í lífi hans var
reiðhjól, sem hann átti, en þar
sem vegalengdin frá heimili
■hans til verzlunarinnar var 12
km, og hann þurfti þannig að
hjóla 24 km daglega, og það
jafnt hvort heldur sem var
steikjandi sólskin og 40 stiga
hiti eða úrhellis monsúnrigning,
þá er á takmörkunum að það
hiafi getað talizt itil nokkurs
óhófs, a. m. k. ekki á vestrænan
mælikvarða.
En eins og áður sagði var
þessi verzlunarstjóri ánægður
og bar sig vel þrátt fyrir bág-
borin lífskjör, og það jafnt fyrir
það, að laun hans og starfsað-
staða væru lakari en þekkzt
hefur um aldaraðir á Vestur-
löndum.
— Eiginlega veit ég ekki til hvers cru fjórir gírar á
bílnum, en ég býst viS að þrír séu lU vara ef einn
skyldi bila.
HLYNUR 11