Fréttablaðið - 30.12.2019, Qupperneq 14

HEYRNARSTÖ‹INKringlunni • Sími 568 7777 • heyra.is
Hlustaðu
á hjartað þitt
Beltone Trust™ heyrnartækin gera þér kleift að heyra jafnvel minnstu smáatriði
– sem stundum reynast þau mikilvægustu. Við hjá Heyrnarstöðinni leggjum allan
okkar metnað í að veita góða þjónustu og bjóða upp á hágæða heyrnartæki.
Komdu í ókeypis heyrnarmælingu og fáðu heyrnartæki lánuð til reynslu.
Beltone Trust™
Guðmundur
Steingrímsson
Í DAG
Árið 2019 verður allt svo gott. Allir búa í borgum undir glerhjálmum og
fljúga í glansandi eldflaugum með
viðkomu á tunglinu eða hóteli á
hafsbotni.“
Nei, ekki alveg. En svona var
framtíðarsýnin. Þessi dægurlaga-
texti var saminn af Sjón og fluttur
af hljómsveitinni Pinkowitz
árið 1989 fyrir leikritið Tóm ást.
Ákaflega gott lag. Ekki mjög frægt
samt. Þór Eldon samdi. Texti þess
mótaði lengi hugmyndir mínar um
það hvernig árið 2019 yrði. Ætíð
var það óralangt í burtu. Svo kom
það allt í einu. Og leið. Nú búið.
Fólk flýgur ekki um í glansandi
eldflaugum með viðkomu á
tunglinu, nei. Og í mesta lagi verða
nokkur pálmatré í borgarsam-
félaginu höfð undir glerhjálmum
— eða í einhvers konar glerhjúp í
Vogunum — á komandi árum, en
aldrei borgin öll. Þótt ekki sé úti-
lokað að einhver hótel verði á hafs-
botni innan tíðar, gangi svörtustu
spár eftir, þá var árið sem nú er að
líða semsagt ekki mjög í anda hins
þrjátíu ára gamla lags. Hugmyndir
okkar um framtíðina eru auðvitað
mestmegnis afskaplega vitlausar
og markast yfirleitt af því framúr-
stefnulegasta sem hefur nýskeð.
Árið 1989 hafði verið gengið á
tunglinu tuttugu árum áður.
Eðlilegt þótti að álykta af rælni í
dægurlagatexta að eftir þrjátíu ár
myndu allir meira eða minna vera
þar. Svo er ekki. Enginn er þar.
Ár mennskunnar
Við húkum bara enn á þessari jörð,
þessi breyskleikabúnt sem við
erum, mannfólkið — sífellt f leira
og fleira — og reynum að ráða
fram úr þessu. Eitt í alheiminum.
Mestmegnis er allt við sama hey-
garðshornið, eða eins og segir líka
í textanum: „Eitt er víst að aldrei
breytist. Strákur hittir stelpu og
stelpa hittir strák.“ Þau sannindi
hafa reyndar aðeins flækst með
fleiri kynjum og engum kynjum,
henni, honum og hán, og við erum
vissulega tengd í gegnum símann
í lófanum okkar á hverri sekúndu
og hægt er að þrívíddarprenta og
tala við bíla og klóna Sám (og þá
væntanlega Ólaf Ragnar líka, sem
hlýtur að vera planið) og guð má
vita hvað, en ennþá ræður samt
hið mannlega förinni í grunn-
inn. Sjáiði til: Þrátt fyrir alla
fullkomnunina þá klikka tölvur
ennþá alltaf þegar einhver ætlar að
ræsa PowerPoint-sýningu á fundi.
Það er fastur liður. Vandræðalegar
þagnir af því tilefni munu eiga sér
stað langt fram eftir öld ásamt til-
heyrandi fáti. „Tæknin er eitthvað
að stríða okkur,“ verður áfram
umlað af fundarstjórum um aldir
alda. „Kann einhver á PC?“
Því þrátt fyrir allt erum við bara
manneskjur. Sveittar á efri vör.
Ófullkomnar, gleymnar, hvatvísar,
skynsamar, óskynsamar, rökvísar,
furðulegar, reiðar og glaðar.
Úrslitaáratugur
Árið 2019 var ár mennskunnar, í
öllum sínum litbrigðum. Vísindin
verða ætíð fullkomnari, vitneskjan
meiri, tæknin betri, en maðurinn
er manneskja, sjálfum sér bestur
og verstur. Sinnar gæfu smiður.
Árið sýndi okkur þetta, svo sterkt.
Þrátt fyrir allan lærdóm sögunnar
segja þjóðir sig úr farsælu sam-
starfi við aðrar þjóðir og halda í
illa ígrundaða óvissuleiðangra út
í buskann í nafni rómantískrar
þjóðernishyggju, eins og sú hug-
myndafræði hafi ekki gert nógu
mikinn usla. Lýðræðissamfélög
kjósa sér leiðtoga með augljósa
einræðistilburði líkt og ekkert
hafi áunnist með áratugabaráttu
undirokaðs fólks gegn slíkum
mönnum hér áður fyrr. Fólk ætlar
í annan hring. Og það er alveg
sama hvað upplýsingarnar segja
um vána sem er yfirvofandi.
Jörðin hitnar og þekkingin hefur
skammtað okkur nauman tíma til
að bregðast við, áratug eða minna,
en samt skal skellt við skolla-
eyrum.
Kannski erum við stödd í böl-
sýnisbæn Hatara. Leiðtogar rugla
og bulla og fá fyrir það fylgi. Veröld
brennur. Vonin birtist í unglings-
stelpu í gulri regnkápu. Bölið
í appelsínugulum auðkýfingi.
Helmingur er Team Thunberg.
Helmingur Team Trump. Næsti
áratugur verður úrslitaáratugur í
viðureign aflanna.
Sjón hefði ekki getið séð þetta
fyrir nema á allsvakalegri sýru, en
við skulum leyfa okkur að skálda
í eyðurnar úr minni fjarlægð: Þótt
Þanos nái að smella fingrum um
stund, líkt og hann gerði í bíóhús-
unum á árinu, þá skulum við enn
vona. Í mannssálinni býr vissulega
gjöreyðingarafl en þar býr líka
vonin, víðsýnin, útsjónarsemin,
samtakamátturinn, sköpunin,
dugnaðurinn og hugrekkið.
Þetta er svona: Tækninni fleygir
fram. Eldflaugar með viðkomu á
tunglinu? Kannski. Gervigreind,
sjálfkeyrandi bílar og talandi
ísskápar. Allt er þetta að gerast.
En fram undan er klassísk saga,
sem hverfist um fornt þema. Hún
fjallar um mannkyn sem enn er
komið í bobba og hvernig allt gott
fólk þarf að bindast böndum og
taka saman höndum í baráttu
fyrir því að börn geti á jörðinni
áfram vaxið úr grasi og átt fallegt
líf. Að því sögðu segi ég gleðilegt ár
og takk fyrir þau liðnu. Og í anda
minnar kynslóðar: Megi máttur-
inn vera með okkur.
Dramatískir tímar
S K O Ð U N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð 13M Á N U D A G U R 3 0 . D E S E M B E R 2 0 1 9