Hugur og hönd - 01.06.2001, Blaðsíða 13

Dœtur Sigrúnar, Sigurborg og Svava 1974 í HátíSarbúningnum, batík. Við búninginn bera þœr
höfuðfat, svokallaðan hött. Ljósm.: Ur safni Sigrúnar Jónsdóttur.
hentar það betur. Sniðið er alltaf það
sama, pilsið er aðeins styttra að framan,
sem sýnir fallega skó og gefur líkam-
anum skemmtilegri þokka, meiri vídd er
í pilsinu að neðan og erminni að
framan. Sigrún leggur mikið upp úr
ermunum, og segir það tákn konunnar
hvernig hún hreyfi hendurnar. Við
búninginn má nota sams konar silfur og
við hina búningana. Eða velja saman
persónulega skartgripi sem fara vel við
mynstur búningsins. I raun vildi Sigrún
komast eins langt frá skautbúningnum
og unnt var, en komst ekki nægjanlega
langt frá honum, því eitr af táknum
hans er faldurinn sem táknar fjöllin og
jöklana og hún gat ekki fundið annað
sem hæfði búningnum betur. I slæðuna
velur hún efni sem minnir á ísinn sem
breiðir sig frá fjallatindum niður
snæviþaktar hlíðar.
Mynstrin eru algjörlega frábrugðin
mynstrum Sigurðar Guðmundssonar.
Gegnumgangandi eru fjögur mynstur,
sem hún bindur við sálma, kvæði, eða
önnur þjóðleg áhrif sem hafa snordð hana
og fest í huga. Efni búninganna eru í
fallegum litum og minna á umsögn um
litrík klæði fornkvenna. En umfram allt
efni sem aðlagast þannig hreyfingum
manneskjunnar að þau vaxa upp og verða
lifandi og falleg. Mynstrin heita „Eilífðar
smáblóm“ sem er úr þjóðsöngnum okkar,
„Bláfjallageimur", „Ogrum skorið“ og
„Landsýn“ sem var ógleymanleg sýn þeim
sem sigldu heim í gamla daga m.a. með
Gullfossi. Bryndís Schram sendiherrafrú á
búning með mynstrinu Landsýn sem hún
bar í veislu í boði Clintons, fyrrverandi
forseta Bandaríkjanna, í Hvíta húsinu á
síðasta ári. Fegurðardrottningar Islands
hafa um áraraðir fengið fyrsta búninginn
„Bláfjallageim" lánaðan; það mynstur er
handmálað á flauel og er búningurinn
nær útslitinn.
Sigrún hélt námskeið í búningasaumi,
sem var mjög vel sótt og eiga margar
konur búninginn. Hún hefur kallað
þennan búning Hátíðarbúning 1974.
Konur eiga að vera umhyggjusamar
og rækta með sér kvenlegar dyggðir
Sigrún leggur mikla áherslu á að konur
eigi að vera umhyggjusamar og rækta
með sér allar kvenlegar dyggðir, og gera
þær að sérkennum sínum. Hún henti
penslinum frá sér á sínum tíma, en notar
hann helst við skissugerð, en hefur
Eitt eilífíar smáblóm, Bláfjallageimur,
Hátíðarbúningur. Hátíðarbúningur.
Ljósm.: Kristín Schm.
Jónsdóttir.
eiginlega lagt allt sitt líf af mörkum við
það að skapa nálinni þann sess í huga
fólksins, að hún sé metin á sama hátt og
pensillinn í hendi listamannsins. Og
telur að það sé ekkert í listum sem hefur
meira jafnvægi en pensillinn og nálin,
hvað sem við sköpum á það fullkomlega
sama rétt. Það er bara eftir því hvernig
með það er farið.
Um árabil rak Sigrún Galleri Kirkju-
muni, sem var við hlið Alþingishússins
við Austurvöll. Þar seldi hún ýmsa list-
muni bæði unna af henni sjálfri og inn-
flutta muni. Á efri hæðinni var sýn-
ingarsalur og þar rak hún einnig skóla
og kenndi þar á námskeiðum ýmsar
handlistir.
Seinustu þrjá áratugi hefur hún
einkum helgað sig kirkjulist og er í dag
þekktust í hugum fólks sem kirkju-
listakona. Sigrún lætur handvefa allt efni
sem hún saumar hökla sína úr, hún
vefur gjarnan prufu á lítinn vefstól sem
hún lætur síðan vefa eftir, þannig getur
hún nálgast hvert verkefni á persónu-
legan hátt og aðlagað hverjum stað fyrir
sig. En við gerð hvers kirkjuskrúða tekur
hún mið af staðháttum, kirkjunni og
sögunni sem hún fléttar inn í mynstur
og efni og útfærir, svo hvergi á heima
annars staðar. Með listsaumi fléttar hún
saman mynstur með tilfmningu fyrir
formum og litum og býr þannig til
sýnilegan heilagleika, tákn kirkjunnar.
Kristín Schmidhauser Jónsdótdr
HUGUROG HÖND 13