Hugur og hönd - 01.06.2001, Qupperneq 18

Hér sést greinilega hvernig umbúðapappírinn er aí brjóta niðurystu blöðin í skjalapakkanum.
Papptrinn í skjölunum er handunninn úr hör og bómullartuskum, slíkur pappír getur varðveist
lengi við góðar aðstœður.
mannahöfn. Danir bentu þá á, að hér
væru hvorki til sérfræðingar í viðgerðum
handrita eða nokkur aðstaða til viðgerða
og var það ein röksemd þeirra gegn því
að skila handritunum til Islands.
Kvenstúdentafélagið fékk áhuga á
málinu og auglýsti styrk til náms í hand-
ritaviðgerðum.
Vigdís Björnsdóttir segir í blaðavið-
tali að hún hafi séð auglýsingu Kven-
stúdentafélagsins, en ekki sótt um fýrr
en hún sá viðtal við Jón Helgason pró-
fessor. Jón Helgason var hér heima að
halda fyrirlestra, en einnig að grúska í
gömlum handritum á handritadeild
Landsbókasafnsins. Hann lofar mjög
nýjan lestrarsal handritadeildar Lands-
bókasafns en segir svo: „Nú er brýn
nauðsyn að ganga þannig frá þessum
handritum að ekki detti allt í sundur ef
komið er við þau, en það er bæði lang-
vinnt verk og dýrt“. Síðan segir Jón: „Eg
vildi óska að álíka mjúkar hendur og
viðgerðakonan hjá mér í Kaupmanna-
höfn hefur væru komnar til að fjalla um
þessar bækur sem margar hverjar hafa
komið svo fúnar til safnsins að þeirra
bíður ekki annað en grotna niður nema
hafizt verði handa hið allra fýrsta, en til
þess þarf miklar fjárveitingar, því að
fjöldi blaðanna er geysilegur og hvert
eintak þarf aðgerðar sem oft getur tekið
langan tíma“. (Þjóðviljinn M.K. ).
Vigdísi var veittur styrkurinn. En það
var mjög erfitt að komast í nám í hand-
ritaviðgerðum á þessum árum, sérskólar
í viðgerðum voru þá ekki til, helst var að
komast að hjá stórum söfnum eða einka-
aðilum.
Vigdís Björnsdóttir og Kvenstúdenta-
félagið unnu saman að málinu, og með
aðstoð frá opinberum aðilum hér á landi
og í Englandi, komst hún í nám á einka-
stofu í Englandi hjá Roger Powell og
Peter Waters. Var það mikið happ því
þetta var ein besta viðgerða- og bók-
bandsstofa sem þá var starfandi í Eng-
landi. Stofan var á gömlu sveitasetri í
Suður-Englandi, The Slade Froxfteld,
Petersfield í Hampshire.
Vigdís Björnsdóttir var einstaklega
heppin með kennara.
Powell hafði kennt til margra ára í
Royal College of Arts í London, Peter
Waters hafði verið nemandi Powells þar
og gerðist síðan samstarfsmaður hans.
Þeir höfðu fengið marga fræga dýr-
gripi til viðgerða og bókbands, t.d. Book
of Kells, frá Trinity College’s Library í
Dublin, svo eitthvað sé nefnt.
Einnig má benda á, sem sýnir hvað
þeir voru framarlega í sínu fagi, að eftir
flóðin miklu í Flórens 1966 voru þeir
fengnir til að koma á fót stofu í við-
gerðum á bókum og bókbandi í Biblio-
teca Nazionale Centrale í Flórens.
Itölum hafði borist hjálp víða að,
bæði frá Evrópu og Bandaríkjunum en í
ljós kom að aðferðir voru mismunandi
milli þjóða og það vantaði aðila til að
samræma aðgerðir við þetta stóra verk-
efni sem fram undan var. Um 100 manns
störfuðu þar við viðgerðir þegar flestir
voru. Áætlað var að viðgerðir, ljós-
myndun og bókband tækju um 25 ár.
Skjalapakki í krossbandi, pakkaður inn í
maskínupappír. Pappírgerður ejiir 1850 er oft
lélegur oggeymist illa, hann gulnar og brotnar
niður með tímanum og það sem verra er,
sltemur pappír skemmir útfrá sér.
18 HUGUROGHÖND