Hugur og hönd - 01.06.2001, Blaðsíða 24

Sjálfsmynd: Hildi líður misvel með litum,
þessir litir heilla og hafa góð áhrif- þeir eru
uppáhaldslitirnir hennar.
tuttugu ár, það þótti ekki nógu fallegt á
sínum tíma. Eftir eina andvökunótt
kom klæðið upp í huga hennar og datt
henni þá í hug að prófa að sauma út í
það. Það var eins og við manninn mælt,
það var svo yndislega gaman að sauma í
klæðið, sem er þykkt og mátulega þétt
og afmyndast ekki við saumsporin. Þegar
Hildur byrjar á verki er hún ekki með
nokkurn skapaðan hlut í huga, hún
tekur spotta sem höfðar til hennar og
lætur hann ráða ferðinni og út frá því
sprettur verkið til allra átta.
Aður fyrr spilaði Hildur bæði á píanó
og gítar, en er nú hætt því, en leikur þess
í stað í huganum meðan hún saumar út.
Hún hugsar mikið í litum, sér allt í
litum og myndir í skýjum, það er hægt
að sjá myndir í svo mörgu. Hildur hefur
fleiri áhugamál og má ekki vera að því að
vera veik og man ekki eftir því fyrr en
sjúkdómurinn minnir á sig, þá oft með
miklum verkjum. Það er hægt að lifa
með þessu ef maður er bara jákvæður.
Það sýnir hún þegar hún skrifar heilræði
á rekavið: „trúin flytur fjöll“ eða „brostu
og lífið brosir við þér“, eitthvað svona
fallegt, hún reynir að hugsa fallegar setn-
ingar og túlkar þannig tilfinningar sínar,
hún er afar meyr, en það er bara gleði,
„við erum öll meyr“, hún hefur tekið
eftir því að það fylgir sjúkdómnum.
Hildur er svo þakklát skaparanum fyrir
að geta þó þetta, það má aldrei gefast
upp, þá er lífið búið.
Kristín Schmidhauser Jónsdóttir
Ljósmyndir: Kristín Schmidhauser
Jónsdóttir.
Vinaband.
Hringrás.
Óðurinn til lífiins.
24 HUGUROGHÖND