Hugur og hönd - 01.06.2016, Síða 28

r
Höfundar: Anna Guðmundsdóttirog Katrín ÚIfarsdóttir • Ljósmyndir: Hrefna Harðardóttir
Nena Banjanin Marijan hefur vakið
athyglí fyrir stóru útsaumuðu teppin
sín, sem eru ekki bara útsaumur
heldur eru þau hekluð og síðan
saumað út í þau. Þörfin fyrir að
skapa er sterk og finnur sér farveg þó
hindranir hafi verið I veginum. Hér
verður tæpt á sögu konu sem lætur
andstreymi ekki stöðva sig í sinni list-
sköpun og hefur notast við þann efni-
við sem hendi er næst. Verk hennar
eru, eins og myndirnar bera með sér,
full af gleði og birtu.
Hópur flóttamanna, 24 talsins, kom
til Akureyrar 25. mars 2003. Voru
það Serbar sem höfðu búið í Króatíu
en þurftu að flýja heimili sín eftir að
stríðið á Balkanskaga braust út 1990.
í þeim hópi var Nedeljka Banjanin
Marijan frá Króatíu ásamt eiginmanni
og tveimur ungum börnum. Fjöl-
skyldan hafði dvalið átta ár í flótta-
mannabúðum áður en þeim bauðst
að koma til íslands. Nedeljka er alin
uppísveitogvarbóndi áðurenstríðið
braust út. Þau bjuggu rétt utan við
bæinn Otocac í Króatíu. Þar ræktaði
hún grænmeti fyrirfjölskylduna ogvar
með mjólkurkýr, kartöflu- og hveiti-
rækt.
Nedeljka eða Nena eins og hún er
jafnan kölluð lýsti fyrir okkurýmsum
erfiðleikum sem mættu hópnum við
komuna til íslands. Að sjálfsögðu
skildi hún ekki orð í íslensku en gat
bjargað sér á þýsku. Þegar Rauði
krossinn tók á móti þeim við kom-
una til Akureyrar voru þartvær konur,
önnurfæreyskoghin íslensksem gátu
talað við hana á þýsku. Hópurinn fékk
formlega íslenskukennslu en það olli
talsverðum erfiðleikum að kennari
og nemendur skildu ekki orð í máli
hvors annars. Nena rifjar upp á gam-
ansaman hátt að á ýmsu hafi gengið
í íslenskunáminu. Eitt af því fyrsta
var að læra að bjóða góðan daginn
og fylgdi með til útskýringar að það
væri sagt snemma dags. Hún skrifaði
allt samviskusamlega hjá sér og næst
þegar hún hitti fólksem hún ætlaði að
bjóða góðan dag sagði hún: „Góðan
daginn snemma dags!“ Síðar bauðst
henni ásamt annarri konu úr hópnum
aðfara í Menntasmiðju kvenna á Akur-
eyri í einn vetur.
Þrátt fyrir þessi ár sem hún hefur
dvalið á íslandi og íslenskukennsluna
finnst henni enn erfitt að tala íslensku,
því miðað við hennar móðurmál
finnst henni orðaskipan í íslensku vera
öfug við það sem henni er eðlilegt og
hún þurfi alltaf að byrja á endanum á
hverrisetningu. En einsogkemurfram
síðar hefur Nena þó skrifað Ijóðabók á
íslensku.
Fjölskyldunni var útvegað húsnæði til
að byrja með. Eftir árs dvöl höfðu þau
28