Feykir - 20.12.2017, Blaðsíða 17

48/2017 17
Hátíðlegt þegar börnin
gengu milli húsa og sungu
Piotr Pecikiewicz segir frá pólskum jólum
Jólunum fylgja hefðir,
mismunandi eftir
fjölskyldum og
einstaklingum og hverju
landi fylgja ákveðnir
siðir. Það er alltaf gaman
að velta fyrir sér þessum
menningarmun sem er
kannski ekkert endilega
alltaf svo mikill þegar að
er gáð.
Piotr Pecikiewicz er frá litlum
bæ í sunnanverðu Póllandi
sem heitir Slemien. Hann býr
nú á Sauðárkróki þar sem
hann er í sambúð með Áslaugu
Óskarsdóttur og eiga þau
börnin Sigríði Írenu,
Alexander Þór og Óliver
Tómas. Fyrir átti Áslaug
soninn Óskar Martein. Piotr
vinnur hjá Fóðurfélaginu en
áður starfaði hann hjá
Kjötafurðastöð KS. Feykir
hafði samband við Piotr til að
forvitnast um hvernig hann
upplifði muninn á íslenskum
og pólskum jólum.
Það var árið 2002 sem Piotr
kom fyrst til Íslands þegar
hann réði sig í vinnu í sláturtíð
á Sauðárkróki og það er óhætt
að segja að þar hafi tilviljun ein
ráðið för. „Það voru erfiðir
tímar í Póllandi og mikið
atvinnuleysi. Ég og félagi minn
ákváðum að leita til
atvinnumiðlunar til að skoða
vinnu á Írlandi. En síðan
vorum við allt í einu búnir að
ráða okkur í vinnu í litlum bæ
á Íslandi. Ég get ekki sagt að ég
hafi vitað mikið um Ísland.
Þegar ég kom heim ákvað ég
að skoða á landakorti hvar
þetta Ísland væri en kortið var
ekki betra en svo að það var
ekkert Ísland. Það má því segja
að ég hafi rennt frekar blint í
sjóinn þegar ég lagði af stað til
Íslands,“ segir Piotr.
En víkjum þá að jólunum.
Finnst þér vera mikill munur á
pólskum og íslenskum jóla-
undirbúningi og jólahefðum?
„Nei, í sjálfu sér ekki,“ segir
Piotr, „því í grunninn snýst
þetta um það sama. Það er
aðallega aðdragandi jóla sem
er ólíkur. Í Póllandi fá börn
ekki í skóinn, heldur kemur
Hefðbundið jólatré í Póllandi.
MYNDIR ÚR EINKASAFNI
VIÐTAL
Fríða Eyjólfsdóttir
Sankti Nikulás þann 6.
desember og gefur börnunum
góðar gjafir. Í Póllandi er
heldur ekki byrjað svona
snemma að skreyta. Að-
fangadagur er líka ólíkur að því
leyti að þá fasta Pólverjar og
flestir borða þá vatnakarfa. Það
er alltaf tólfréttað en réttirnir
innihalda hvorki kjöt né smjör
(fitu). Það er alltaf lagt á borð
fyrir einn aukalega því það eru
margir sem eru einir og/eða
hafa ekki í nein hús að venda.
Það er því þannig að heimili
þitt er opið öllum og ef gesti
ber að garði þá borða þeir með
fjölskyldunni, alveg óháð
samfélagsstöðu. Á aðfanga-
dagskvöld er alltaf messa á
miðnætti og inn í jólanóttina“
Piotr segir að hann upplifi
ekki mikinn mun á íslenskum
og pólskum jólum. Því sé
ekkert sérstakt sem hann sakni
þaðan og sér þyki íslensk jól
ósköp notaleg og góð. Fjöl-
skylda hans hefur komið sér
upp sínum eigin jólahefðum
þar sem pólskar og íslenskar
hefðir blandast saman. Eins og
hér á landi sé það góður matur
og samveran með sínum
nánustu sem sé mikilvægast.
„En ef ég ætti að nefna eitthvað
frá bernskunni þá er það þegar
börnin fóru hús úr húsi og
sungu jólalög. Það var eitthvað
virkilega hátíðlegt við það,“
segir Piotr að lokum.
Jólaskreytingin í kirkjunni í heimabæ Piotrs.
Piotr með yngsta soninn, Óliver.
Myndin er tekin í fríi á Marbella á
Spáni í sumar.
Dæmigert pólskt matarborð þann 24. desember.