Feykir - 28.03.2018, Blaðsíða 9

Kiwanisklúbburinn Freyja ætlar
að halda konukvöld í kvöld,
miðvikudaginn 28. mars, á Mælifelli á
Sauðárkróki og eru Freyjurnar búnar
að undirbúa
kvöldið alveg
gríðarlega vel,
að sögn Sigríðar
Káradóttur,
forseta Freyju.
„Þetta er fjáröflun
þannig að þetta
verður bæði
skemmtun og
góðgjörð fyrir
þann sem kaupir
miða,“ segir hún.

Boðið verður upp á
margs konar góð-
gæti, t.d. kynningar
frá Pure Nature,
Eftirlæti og Cross-
fit 550 og tískusýn-
ingu. Sigríður segir
að hver keyptur
miði sé einnig
happdrættismiði
og eru vinningarnir glæsilegir, svo sem
Gisting á Hótel Sigló, peningavinningar,
leikhúsmiðar, skart frá Sign og margt
fleira. Kristín Sigurrós Einarsdóttir sér
um veislustjórn og Hvanndalsbræður
spila svo á ballinu, miðasala er hafin og
kostar miðinn í forsölu 4.000 kr (hjá
Lottu og í Gestastofu Sútarans) en 4500
kr. við dyr, húsið
opnar kl. 20:00 og
dagskrá hefst kl.
20:30. Svo geta allir
mætt á ballið frá
miðnætti og þá
kostar miðinn
2.000 kr.
Sigríður segir að
á síðasta fundi,
sem var sameigin-
legur með karla-
klúbbnum, hafi
átta nýjar Freyjur
verið teknar inn í
klúbbinn. „Freyjur
bjóða allar konur
velkomnar sem
hafa áhuga á að
bæta sitt samfélag
og vaxa og dafna
sem einstaklingar í
uppbyggjandi og
hvetjandi félags-
skap, svo er bara svo ótrúlega gaman að
hjálpa börnum heims,“ segir hún. /PF
Hlutverk og helsta markmið
sveitastjórna hlýtur að vera
að rækta garðinn sinn, að
skapa lífvænlegan jarðveg
fyrir fjölbreytt mannlíf
og atvinnustarfsemi í
samfélaginu sem þau eru
hluti af og vinna fyrir. Það
er enginn vafi á því í mínum
huga að þar er unnið af
heilindum með hagsmuni
svæðisins í huga þótt menn
takist á um aðferðir og
áherslur og fólk sé, eins
og gengur, með misgræna
fingur. Að því sögðu vona
ég að vorverkin verði
sveitarstjórninni drjúg og það
takist að leysa farsællega
úr þessum vanda og tryggja
Byggðasafni Skagfirðinga
blómlega framtíð okkur öllum
til heilla og sóma.
- - - - - - -
Árni Gunnarsson tók
áskorun minni um að vera
næsti penni.
Berglind konan mín
skoraði á mig að taka við
áskorendapenna Feykis
í blaðinu fyrir nokkru. Ég
tók þeirri áskorun eins og
hverju öðru hundsbiti, án
þess að hafa hugmynd um
hvað ég ætti að segja sem
erindi gæti átt við lesendur
blaðsins. Ég gæti þá alltaf
talað um einhver verkefni
mín sem minjavörður
Norðurlands vestra ef ekki
félli annað til, t.d. sagt frá
ástandi strandlengjunnar
í Skagafirði og
Húnavatnssýslum og
þeirri hættu sem steðjar
að strandminjum sökum
sjávarrofs. Þar er af nógu að
taka enda ástandið verulegt
áhyggjuefni á stórum
svæðum.
Heildstæðasta skráningin
er úr Skagafirði þar sem öll
strandlengjan var gengin og
allar minjar á 100m breiðu
svæði frá sjó og inn til lands
hnitsettar og skráðar, alls
um 850 minjar. Þar af var
rúmur þriðjungur metinn
í fyrirsjáanlegri hættu og
tæpur þriðjungur þegar að
skemmast. Um 170 minjar
sem heimildir voru um
fundust auk þess ekki og
er líklegt að stærstur hluti
þeirra sé þegar horfinn í
sjó, ásamt óþekktum fjölda
minja sem engar heimildir
eru um. Önnur svæði sem
hafa verið heildarskráð eru
Skagabyggð, Skagaströnd
og Blönduósbær auk
nokkurra stakra jarða og
landspilda í sýslunum
þremur. Upplýsingar um
ástand strandminja hafa
hins vegar ekki verið teknar
saman nema í Skagafirði.
Hér mætti hafa mörg orð
um mikilvægi þess sem
þarna er að fara forgörðum
og er mikilvægur hluti af
menningararfi svæðisins,
sem hefur haft blandaða
afkomu af landbúnaði og
sjávarútvegi frá örófi alda.
Það mætti líka hnykkja á
mikilvægi þess að sem
mestum upplýsingum um
þessa staði sé safnað
meðan þess er kostur og
reynt verði að vernda valda
staði. En það sem þessar
skráningar eiga nær allar
sameiginlegt, og mig langar
til að hafa fleiri orð um,
er að þær eru unnar af
Byggðasafni Skagfirðinga.
Fyrir mig sem fyrrverandi
starfsmann safnsins til fjölda
ára, fyrst sem safnvörður
í sumarstarfi og síðar sem
fornleifafræðingur í fullu
starfi, er erfitt annað en
að fjalla nokkuð um þá
stöðu sem komin er upp í
húsnæðismálum safnsins
og þá óvissu sem ríkir
um framtíð starfseminnar
sem áður var hýst í
Minjahúsinu á Sauðárkróki,
Fornleifadeildina,
Fornverkaskólann og vinnu
við varðveislu og rannsóknir
á gripum safnsins. Það
er staðreynd að aðsókn
á sýninguna á neðri hæð
Minjahússins hefur ekki
verið mikil og ekkert nema
jákvætt að reynt sé að fara
nýjar leiðir til að nálgast
menningararfinn og koma
honum á framfæri. Við erum
örugglega flest sammála
um að það hefur skort
aðdráttarafl fyrir ferðamenn
á Króknum. Hins vegar getur
það verið dýru verði keypt ef
fórna þarf einu fyrir annað.
Vafalaust átta sig ekki
allir á umfangi þeirrar
starfsemi sem fram hefur
farið í Minjahúsinu á sviði
muna- og byggingararfs-
og fornleifarannsókna
á undanförnum árum.
Ársskýrslur safnsins bera
þess þó glöggt vitni og
endurspegla metnaðinn sem
einkennt hefur safnastarfið
og varð til þess að það fékk
Safnaverðlaunin árið 2016.
Fyrir utan störf í tengslum
við starfsemina í Glaumbæ
sem felast fyrst og fremst
í móttöku gesta, miðlun
upplýsinga og varðveislu
húsa og gripa, þá voru þar
til fyrir skömmu í fullu starfi
við safnið sagnfræðingur,
fornleifafræðingur,
fornleifafræði- og
mannabeinafræðingur,
landfræðingur og
þjóðfræðingur. Tvö til tvö og
hálft þessar stöðugilda voru
fjármögnuð með útseldri
vinnu og styrkjum. Þar fyrir
utan hefur Fornleifadeildin
yfir sumartímann oft
verið með verkefnaráðna
sérfræðinga á ýmsum
sviðum í tengslum við
styrkt rannsóknarverkefni
og útselda vinnu. Við þetta
bætast hópar sérfræðinga
og nema af ýmsu þjóðerni
sem dvalið hafa um
lengri og skemmri tíma í
Skagafirði í tengslum við
samstarfsverkefni safnsins
og erlendra háskóla og
rannsóknarstofnana. Á
sumrin hafa því oft verið
á bilinu 10-25 manns við
rannsóknir á skagfirskum
menningararfi í tengslum við
safnið. Þá er erfitt að slá tölu
á þau skólaverkefni á grunn-
og framhaldsskólastigi sem
orðið hafa til í samstarfi við
safnið svo ekki sé minnst á
lokaverkefni á háskólastigi
í íslenskum jafnt sem
erlendum háskólum, ýmist
með afnot af safnkosti, í
samstarfi við Fornverkaskóla,
Fornleifadeild og/eða
undir leiðsögn sérfræðinga
safnsins.
Að lokum má svo ekki
gleyma uppeldishlutverkinu
sem stofnun sem þessi hefur
líkt og Eiríkur Valdimarsson
þjóðfræðingur á Hólmavík
gerði að umtalsefni á
Facebook um daginn.
Sumarstörf við safngæslu
hafa beint ófáum í nám á
sviði sagnfræði, þjóðfræði,
ferðamálafræði og
fornleifafræði, og erum við
Eiríkur þar í hópi. Þannig
hefur einlægur áhugi
Sigríðar safnstjóra, virðing
fyrir menningararfinum
og metnaður til að koma
honum skilmerkilega til
skila smitað út frá sér. Að
mínu mati erum það ekki
bara við sem smituðumst
af minjabakteríunni sem
stöndum í þakkarskuld við
Sirrí heldur gerum við það
öll sem hér búum, fyrir vinnu
hennar í þágu safnsins og
framlag til samfélagsins.
Það er því sannarlega mikill
missir þegar hún lætur af
störfum í vor og ákaflega
mikilvægt að safninu verði
tryggð nauðsynleg umgjörð
og húsakostur undir
starfsemina.
ÁSKORENDAPENNINN
Guðmundur Stefán Sigurðarson Sauðárkróki
Að rækta garðinn sinn
UMSJÓN
palli@feykir.is
Á Frostastaðafjalli, Vindárdalur í baksýn: MYND ÚR EINKASAFNI
Kiwanisklúbburinn Freyja
Konukvöld í kvöld
13/2018 9