Þjóðólfur - 17.06.1941, Qupperneq 3

3
Þ J ÓÐÓLFUR
M muiÉ hvar |iií fékksi iiann.
Fóst á algreidslu
Álaloss,
Þingholtsstrœti 2
jr
I heimsslyrjöldmni 1914—18
mundu íslendingar hafa orðið að þola margskonar skort,
ef hið nýstofnaða
EJMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS
hefði ekki með siglingum sínum til Ameríku forðað þjóð
vorrí frá yfirvofandi vöruþurrð og neyð.

Enn helur EIM S KIP gerzf hrautryðjandi og
hafið siglingar til Vesturheims.
Munið þessar staðreyndir og látið Fossana annast aila flutninga yðar.

J
heimilisihs. Þær álíta að þetta
sé „fínt“ og hið eina. rétta, á
sama hátt og drengurinn, sem
alizt hefur upp á götunni, álítur,
að mjólk sé brugguð í mjólkur-
stöðinni og bregzt illa við, ef
honum er tjáð, að hún komi úr
kúnum. Óeðlið leikur hér sama
hlutverk og steinninn, sem kæf-
ir grasvöxtinn. Undantekningin
er tekin fyrir þá megin reglu,
að konur hafa hneigð til heim-
ilisstarfa. Þær konur, sem öðru
vísi er farið, ættu ekki að gift-
ast, þær eiga ekkert erindi í
hjónaband.
,,Jafnrétti“ er slagorð, sem
auðvelt er að leggja í rangan
skilning eins og allt annað í
þessum heimi. Það er ekki þar
með sagt, að hæfileikar séu
jafnir, sömu skyldur, sama eðli
og þörf. Og fyrir alla muni,
festu ekki trúnað á þessa heim-
spekilegu yfirborðskenningu. að
allir séu líkir. X>að er bábilja,
sem á sér enga stoð í veruleik-
anum,
Þegar ungar stulkur gera háð
Og spott að lagsstúlku sinni, af
því að hún segist hafa hneigð
til heimilisstarfa, er orsökin sú,
að þær leggja rangan skilning í
,,jafnréttið“ og hafa algerlega
gleymt því, að karlar og konur
eru ólík að eðli og hæfileikum,
að skyldur þeirra og þrár eru
ekki hinar sömu. Og svo langt
er hér komið, að stúlkurnar
virða að vettugi sitt eigið eðli
og verða alteknar af minnimátt-
arkennd, ef þeim tekst ekki að
undiroka eðlilegar tilhneigingar
sínar. — Bg óska ekki eftir, að
svo fari fyrir þér. Þess vegna
skal ég ræða þetta nánar.
#
Fyrir stuttu síðan tók ég,
ásamt ellefu kvenréttindakon-
um, þátt í samkvæmi, sem hald-
ið var til heiðurs erlendri konu,
prófessor að nafnbót. Þessar
ellefu konur áttu aðeins tvö
börn samtals —• og það var ein
úr hópnum, sem átti þau bæði.
Við ræddum um jafnrétti giftra
og ógiftra kvenna. Ég benti á
örðugleika þeirra giftu, með-
göngutímann, barnsfæðingarn-
ar, að hafa börn á brjósti o. s.
frv.
„Allt í lagi með krakkana,“
sagði ein þeirra ógiftu. Þær
giftu áttu engin börn — að þess-
ari einu undanskilinni — og
lögðu ekki til málanna. Sú eina,
sem átti börn, sagði þetta:
„Börnin mín tvö kostuðu mig
framann í starfsgrein minni. Ég
stóð framar öllum starfsfélög-
utn mínum og yfirmaður minn
gerði sér miklar vonir um mig.
En það getur ekki farið sam-
an að ala börn, hafa þau á
brjósti og gæta þeirra' af um-
hyggju Í hvívetna, og gegna
ábyrgðarmiklu starfi utan heim-
ilisins.“
Þetta skapaði fjörugar rök-
ræður — að vísu alveg óþarfar
rökræður, því að rödd sannleik-
ans hafði talað. Konur, sem
hafa afneitað eðli sínu — því að
það er ekki samkvæmt eðli kon-
unnar, að móðurlíf og brjóst séu
úrelt líffæri — geta ekki and-
mælt kynsystur, sem talar af
persónulegri reynslu.
*
Það skiptir engu máli, hvað
ég kann að hafa læknað marga
sjúka eða ritað margar bækur,
ég mun þrátt fyrir það líta með
djúpri virðingu upp til þeirrar
konu, sem hefur, eins og mín
eigin móðir, alið sjö börn, alið
þau vel upp og fórnað þeim öllu,
án þess þó að láta sér finnast,
að hún sé að fórna sér. Og það
er auðvelt, því að ekkert er nær
eðli konunnar en einmitt þetta.
Og óvéfengjanlegt er, að það er
vandameira hlutskipti, að vera
góð móðir, sem ekki lætur barn
sitt vanþrífast, og góð húsmóð-
ir, sem með réttu mataræði
hindrar tannsjúkdóma og aðra
kvilla, sem stafa af slæmu mat-
aræði, en vinna í verksmiðju eða
á skrifstofu. Þeim störfum geta
meðalgreindar — eða minna
greindar — stúlkur gegnt, svo
að yel t'ari. Hin krefjast þeirra,
sem skara fram úr.
Veittu því athygli, að þær
konur, sem tala hæst í þjóðfé-
laginu, eru gjarna barnlausar
eða eiga í mesta lagi 1—2 börn.
Þessar konur eru vísar til að
halda því fram, að hið ábyrgð-
armikla starf móðurinnar geti
mæta vel samrýmzt umsvifa-
miklu starfi utan heimilis. —
Legðu ekki eyru við þessum full-
yrðingum! Þær eru rangar!
„En hver er þá skylda kon-
unnar?“ spyrð þú ef til vill. „Er
það beinlínis skylda að giftast
og eiga börn?“
Nei, það er ekki skylda að
giftast, og það er heldur ekki
skylda að eiga börn — beinlínis
þvert á móti, ef þú ert ógift.
Konur eiga ekki að eignast börn
fyrr en þær hafa eignazt traust
heimili og fundið skyldurækinn
föður að börnum sínum. — Það
er ekki skylda að giftast, en ef
konan er gift, þá er það skylda
og óskrifuð lög gagnvart þjóð-
félaginu, að eignast börn — svo
framarlega. sem konan er heil-
brigð,
Ef allar giftar konur ættu
ekki fleiri börn en þær, sem eru
læknar, lögfræðingar, dómarar,
verkfræðingar, leikkonur o. s.
frv,, liti illa út fyrir þjóðfélag-
inu í heild. Það er undantekning,
ef giftar konur, sem stunda at-
vinnu utan heimilis, eiga 3—4
börn. Margar eiga 1—2, og þó
nokkuð margar eiga ekkert
barn. Þær konur, sem ekki vinna
utan heimilis, verða að fæða því
fleiri börn, því að norrænir
þjóðhagsfræðingar hafa sýnt
fram á, að giftar konur verða
að fæða 3—4 börn hver, til þess
að framtíð þjóðanna sé örugg.
Og hvert barn krefst mikils.
Það krefst þess, að móðirin lifi
heilbrigðu lífi, án þess að reyna
á sig fyrir og eftir fæðinguna,
það þarfnast móðurmjólkur ca.
5—6 sinnum á dag um níu mán-
aða skeið, og sú þörf er svo
mikil, að ef hún er ekki upp-
fyllt, getur það kostað barnið
hreysti og heilbrigði, jafnvel líf-
ið. Dánartala barna, sem hafa
pela, er ca. 50 sinnum hærri en
þeirra, sem lögð eru á brjóst.
Þær konur, sem vegna slæmra
lífskjara geta ekki lagt börn sín
á brjóst, hafa auðvitað gilda af-
sökun. En þær, sem meta kvik-
myndasýningar og kaffihús
meira en börnin sín, eiga skilið
þungan áfellisdóm.
Það er einnig skylda að láta
sér ekki nægja að ala eitt barn.
„Ein Kind ist ein Angstkind.“
Ef það deyr í æsku eða tekur
Framh. á 5. síðu.