Íþróttamaðurinn - 01.10.1932, Síða 4

2 IÞRÓTTÁMAÐURINN
ípróttamenska.
Orðin íþróttamaður og iþróttamenska (sport-
manship) e. t. v. réttara í ]>essu sambandi
íþróttasiðgæði, fela í sér hina bestu eiginleika
mannsins, svo sem ótakmarkað drenglyndi gagn-
vart sjálfum sér og öðruim, virðingu fyrir öllu
sem heilbrigt og rétt, félagslyndi, skyldurækni
og hreysti. I stuttu máli eins og kjörorð íþrótt-
anna segir: »Heilbrigð sál í heilbrigðum líkama«.
Það eru þess vegna ekki aðeins íþróttasigrar
íþróttamannsins, sem koma til greina, þegar
talað er um góðan íþróttamann, heldur einnig
innra verðgildi hans, »heilbrigð sá;l<< er órjúf-
anlegt skilyrði fyrir því að geta talist góður
íþróttamaður. íþróttir eru þannig ekki aðeins
dægrastytting og líkamleg herzla og þjálfun,
heldur einnig hið þýðingarmesta menningarat-
riði fyrir þjóðfélagið, þar eð menn, um leið og
þeir styrkja líkamann, þroska hina bestu eigin-
leika sálarinnar en við það kemst maðurinn,
sem vera, á hærra sfeig.
Til þess að geta staðist slíka þjálfun, er ekki
nægilegt að maðurinn sé líkamlega sterkbygð-
ur, hann verður að hafa ósveigjanlegan vilja,
sem hann fær við hina svo kölluðu »viljaþjálf-
un« og gefur honum fult vald á sjálfum sér,
sá eiginleiki er falinn í orðinui »agi«; aginn
hlýtur því að verða »grund,völlurinn« undir öll-
um íþróttum og íþróttamennskui.
Þess ber að gæta, að vegna mismunar á and-
legum og líkamlegum þroska mannsins, — og
ekki hvað sízt með tilliti til aðal hugsjónar
íþróttanna, þeirrar, að rækta upp hina beztu
eiginleika mannsins, verður íþróttalífið að
byggjiast á frjálsum vilja, og með þegjandi
skírskotun til alls, sem er gott og göfugt í fari
einstaklingsins. Sérhver þvingun í þessu tilliti,
bupdin í lagaákvæðum, hefir öfug áhrif við
þann árangur, sem fæst af frjálsum vilja, auk
þess ekki hægt að ákveða nákvæmlega með
lagagreinum það, sem snertir siðgæðishliðina,
meðfram af því,, að laðaákvæðin hafa, eins og
kunnugt er, fast gildi, en kröfurnar til siðgæð-
isins aukast stöðugt. Iþróttamaðurinn verður
þessvegna æfinlega að keppa að hærra marki
og það er skylda hans að vera á verði fyrir því
að sá áhugi hnekkist ekki, heldur þvert á móti
— styrkist stöðugt.
Þess vegna er það, að þó íþróttalífið sé skipu-
lagt, samkvæmt kröfu tímanna, með félögum
og samböndum, þá er siðgæðislögmálið sama
fyrir alla, þrátt fyrir það, þó það sé óskrifað,
meðan hins vegar lög urn aðferðir og leikni, sem
verða að vera til vegna skipulagsins, verða auð-
vitað að sníðast eftir aðstöðu og markmiði við-
komandi félags. Þessi lög verða að vera þann-
ig úr garði gerð, að þau geti á hverjum tíma
leyst úr þeim vandamálum, sem fyrir kunna
að liggja og beinlínis snerta aðferðir og leikni.
Ef hins vegar er að ræða um brot á íþrótta-
siðgæði og hinum frjálsa aga, þá getur ekki
verið að tala um að »semja« við það, sem er
rétt og heilagt, með tilliti til kröfu tímans, —
og það er skylda sérhvers iþróttamanns, að
vera á verði fyrir því, að svo sé ekki gert,
þrátt fyrir það, þótt framkvæmdavaldið hvíli
að öllu leyti á stjórn einhvers félags. Vegna
þess, að jafnframt skipulagsbindingu í félög
og sambönd, verður sérhver einstaklingur, sið-
ferðislega séð, bókstaflega að »gæta bróður
síns«. Reidar Sörensen.
----•-=.«>{!-•-
Sund og lífgun.
Su,nd er íþrótt íþróttanna.
• Hvers vegna mega menn ekki láta það undir
höfuð leggjast að læra að synda? Það er af
því, að sund herðir og styrkir líkamanrx.
Enginn skyldi ætla, að það falli sundkonung-
inum einum í skaut að ná slíkum árangri.
Miklu fremur mun sérhver sá„ er sund. þreytir
að jafnaði, hvort sem hann gerir það vegna
sjálfs síns eða íþróttarinnar, komast fljótt að
raun um það, að sundið yeitir hrausta sál í
hraustum líkama, en það er mark og mið allra,
íþrótta.
Fyrst og fremst ber að kenna börnum sund,
og gera það þegar á 6—7 ára aldri. Ég hefi
séð þess dæmi á íþróttaskólanum á Álafossi,
að börn á þessum aldri hafa lært bringusund
og að fljóta á hálfsmáhaðar tíma, með 10 klst.
kenslu. Einnfg er það mjög þýðingarmikið, að
þeir læri sund, er stunda, ferðalög, einkum sjó-
ferðir. — Hafi menn lært bringusund og flot,
eiga þeir að læra að bjarga mönnum frá drukn-
un„ því að þótt mepn hundruðum og þúsund-