Íþróttablaðið - 01.02.1943, Qupperneq 10

iÞRÓTTABLAÐIÐ
ÞorsÍEinn Einarsson:
32. Skialdarflllma Armanns
6
svigi, þegar fara verður milli
trjástofnanna.
Hér á landi má allvíða finna
heppilega staði til brunkeppni.
í sumum héruðum eru fjöllin þó
í lægra lagi, svo að erfitt er að fá
brekkur mikið yfir 500 m. liáar.
Sérstaklega er þó það að brekk-
unum, að þær eru of tilbreyt-
ingalausar. Fjöll, með snarbrött-
um hömrum efst og jafnri skriðu
neðan við hamrana eru ekki
heppileg til brunkeppni. Fjöl-
breytni á að vera sem mest, hjall-
ar og kvosir með snarhröttum
brekkum á milli. Talið er að
heppilegasti halli brunbrauta fyr-
ir vana menn sé að jafnaði 1:5,
t. d. 1000 m. há og 5 km. löng
braut.
Hér munu Akureyri og Siglu-
fjörður vera bezt sett með góðar
brunbrautir.
I nánasta umhverfi Reykjavík-
ur koma aðeins fáir staðir til
greina. Botnssúlur og Esjan eru
einu fjöllin sem hafa næga hæð
fyrir stóra braut. I Skálafelli má
leggja braut, sem er lítið eitt yfir
500 m. há. I Esjuna leggur sjald-
an nægilega mikinn snjó.
Ráðgert er að brunið fari fram
í Botnssúlum á næsta landsmóti.
Keppni yrði þá liagað á þann
hátt, að að morgni þess dags,
sem keppni fer fram, verður far-
ið austur að þingvöllum i bílum
og áleiðis að Svartagili, ef hægt
er. Síðan verður gengið á Súlur.
Er það allmikil fjallganga, sér-
staklega ef ganga þarf alla leið
frá Þingvöllum og má gera ráð
fyrir því, að áliðið verði orðið
dags þegar upp er komið. Á leið-
inni upp, er brautin merkt og
keppendur geta þá um leið kynnt
sér allar hættur á leiðinni og
hvar þeir vilja helzt fara. Þegar
upp er komið, fara tímaverðir og
brautarverðir niður aftur. Fara
þeir að sjálfsögðu á skíðupi.
1. febrúar var tjaklið dregið
frá leiksviðinu í Iðnó í Reykja-
vík. A sviðinu stóðu 12 misháir
glímubúnir menn í skipulegum
hálfliring. Sex keppendanna voru
skráðir Ármenningar. Hinir sex
voru skráðir til leiks frá ýmsum
ungmennafélögum af Suðvestur-
landi.
Forráðanienn Glímufél. Ár-
manns hafa sýnt þá höl'ðings-
lund, að veita utanfélagsmönn-
um tækifæri til þess að æfa
glímuna án þess að skrást sem
félagsmenn og svo mæta á glímu-
móti fyrir heimafélag sitt og þá
mótherji Ármenninga. Þetta er
nýtt spor, sem mun verða gæfu-
ríkt spor, ef önnur félög, hvar
sem er á landinu, taka upp þessa
Myndast þá skíðaslóðir á leiðinni
niður, og geta keppendur fylgt
þeim. Brautarverðirnir raða sér
meðfram brautinni, en tímaverð-
ir fara alla leið niður að marki.
Nokkru síðar er keppendum
hleypt af stað með 20 sekúnda
eða hálfrar mínútu millibili, og
að lokum kemur ræsir og hjálp-
arsveitir niður. Allri keppninni er
þan'nig lokið á hálfri til einni
klukkustund, eftir að upp er
komið. Má gera ráð fyrir fljótri
ferð niður að Þingvöllum aftur,
því að nokkuð hallar undan fæti.
Botnssúlur eru 1095 metra há-
ar og liægt er að fá óslitna
brekku niður í um 200 metra
hæð, eða alls um 900 metra liáa
brekku. Ekki er þó víst, að
ráðlegt þyki í fyrsta skipti, að
hafa brekkuna svo háa. Ræður
þar færi miklu um.
stefnu, að sýna íþróttamönnum
annara byggða eða bara annara
félaga þá gistivináttu, að bjóða
Gufím. Ágústsson.
þeim að æfa með, án þess að setja
þeim það skilyrði, að þeir gangi
i viðkomandi félag og keppi í
íþróttinni í þess nafni. Það eru
margir, sem ekki íhuga þær víð-
feðmu félagslegu endurbætur,
sem þetta hefði í för með sér
fyrir alla íþróttastarfsemina. Hin
marg illumtöluðu mannarán
minnkuðu og' íþróttamenn allra
félaga landsins yrðu tengdir nán-
ari félagsböndum. Atbugið til
dæmis aðstöðu áhugasams glímu-
manns, sem dvelur við nám eða
vinnu í Pieykjavík að vetri til.
Hann langar til að æfa iþrótt
sína, en til þess verður hann að
ganga í félag liér í Reykjavík og
í nafni þess félags keppir hann
um veturinn í glímu. Svo kemur
sumarið og glimumaðurinn held-
ur heim. Heimafélagið keppir