Fjölrit RALA - 01.07.1976, Blaðsíða 19

Þetta bendir til, að M,SK og Torf gefi betri vaxtarskilyiði
á 2. ári en hreinn tilb, ábnrour ef borin er á tilb, áburður
bað árið. Það, að slílcur munur skuli ekki koma £ram á
ðábornu reitunum, gæti bent til að áhrifin felist frekar í
betri nýtingu áburðarefna heldur en að bau felist í losun
áburðarefna frá fyrra ári. Þó barf það eklci að vera bannig,
t•d. gæti verið um að ræða losun áburðarefna frá fyrra ári,
sem áburðargjöf sama ár hefir örvandi áhrif á meö bvi að
hraða rotnun lífrænna efna.
I töflu 2.6 eru gefnar niöurstöður efnagreiningar sýna
úr uppskeru '74 og '75.
Til að túlka bær niðurstöður, er einkum stuðst viö table
3,^ S.54 í J.Benton Jones '67 ásamt normagildi fyrir plöntur
almennt (Salisbury and Eoss 1969, table 10-2). Að því ber
að gæta, að efnainnihald plantna er verulega háð broskastigi
og fer yfirleitt lækkandi með auknum broska (Nilsen '73).
Yfirlit yfir einstök efni i uppslcerunni.
Zn er yfirleitt í lægra lagi og virðist víða jaðra við skort.
1 skarnareitum er ZN - innihaldlð yfirleitt hæst. 1 jarð-
vegsefnagreiningum voru hæstu Zn-gildi í skarnareitunum og i
efnagreiningu á kúamykju og skarna reyndist skarninn inni-
halda u.þ.b. 2,5 sinnum meira Zn en kúamykja.
Kopar og mangan virðast vera i hæfilegu magni alls staðar.
Járn - innihald er mjög breytilegt, allt frá þvi að vera hæfi-
legt (21-250 ppm) upp i það að vera langt fyrir ofan bað bil
(l700 ppm). Þessi greining á járni er hvergi nærri örugg,
þvi ryk utan á grasinu qetur haft veruleg áhrif á niðurstöður
járn-efnagreininga nema sýnið sé þvegiö áður (Friðrik Pálmason,
munnl, pippl.)
Magnesium er alls staðar lágt og hvað lægst i skarnareitunum,
en SK reyndist innihalda u.b.b. helmingi minna Mg en kúamykja
(sjá kafla 3).
Kalsium (Ca) er viöast hvar lágt. A st.III '75 eru
SK-reitirnir með hæst Ca-innihald i öllum áburðarstigu^ '75 en
skarninn reyndist innihalda meira Ca en kúamykja.