Harmonikublaðið - 01.09.2015, Qupperneq 14

Þingeyingar á faraldsfæti
Þó tíðin hefi verið frekar svöl í sumar
hér á norðausturlandinu, kom það ekki
í veg fyrir að Harmonikufélag Þingey-
inga héldi sína árlegu grillveislu að Sól-
vangi á Tjörnesi þann 5. júní.
Mæting var góð, veðrið viðunandi og
dönsuðum við fram eftir kvöldi, en bara
inni.
Þann 24. júní fórum við svo með ferju,
frá Dalvík til Grímseyjar, ríflega tuttugu
saman í sæmilegu veðri og fengum þar tvo
sólbjarta daga, en heldur kalda. Þetta var
skemmtiferð, enginn dansleikur haldinn,
en auðvitað var bæði spilað og dansað á
gistiheimilinu og í veitingastað eyjarinnar,
þar sem við borðuðum saman svartfugl
og hnísu, nema þeir allra hefðbundnustu
sem fengu sér auðvitað lamb.
Ferðin tókst með ágætum, þorpið var
skoðað, landslagið, fuglalífið og helstu
staðir. Leiðsögn annaðist Asrún Alfreðs-
dóttir, sem fædd er og alin upp í Grímsey
og var hún félögum til aðstoðar með ferðir
um eyna og erum við þakklát fyrir það.
Heim var svo siglt þann 26. júní í glaða
sólskini og góðu skyggni til lands og fjalla.
Kveðja
Hólmfríður Bjartmarsdóttir
Myndir: Sigurður Ólafison á Sandi
Þarna ríkir ósvikin spilagleði. Rúnar, Friðrik, Katrín, Jón ogAsgeir liðka sig í Sólvangi.
Þeir voru ekki margir sólardagarnir í Grímsey síðastliðið sumar, en auðvitað var sól, þegar Þingeyingar mættu: Frá vinstri,
Kristján, Jóel, Rúnar, Þórgrímur og Asgeir.
Hildur Petra & Vigdís
Það hlýtur að teljast til stórtíðinda að í
vor leit dagsins ljós fyrsti geisladiskur
þar sem tvær konur leika á harmonikur.
Ef þetta eru ekki stórtíðindi veit ég ekki
hvað orðið þýðir. I þriðja tölublaði
Harmonikublaðsins á síðasta ári birtist
viðtal við þær Hildi Petru Friðriksdóttur
og Vigdísi Jónsdóttur þar sem útkoma
disksins var boðuð. I maí gerðist svo
undrið. Eg var viðstaddur tónleika
Harmonikufélags Reykjavíkur í Ráðhúsi
Reykjavíkur þar sem þær stöllur kynntu
diskinn. Ekki varð ég fyrir vonbrigðum
með hann og hef í sumar oft leikið hann
mér til ánægju. Það er ekki síður merki-
legt, að úti í hinum stóra heimi er mjög
sjaldgæft að tvær konur sendi frá sér
harmonikudisk. I öllu hinu stóra safni
undirritaðs er ekki einn einasti diskur
þar sem tveir kvenspilarar halda um
14
taumana. Það er spilagleðin sem dregur
þessar vinkonur saman. Hún virkar
eins og segull og þar sem Hildur og
Vigdís eru vandaðir hljóðfæraleikarar
verður útkoman mjög góð. Þær vita líka
sín takmörk, sem er ákaflega mikilvægur
kostur. Þá má ekki gleyma að hönnun
disksins hefur tekist með miklum
ágætum og fer ekki milli mála við fyrstu
sýn, hvað þar er að finna.
Þá má að iokum minnast á stór-
skemmtilegt viðtal Sigurlaugar Mar-
grétar Jónasdóttur við þær stöllur í
morgunútvarpinu þann 28. ágúst síðast-
liðinn.
Eg óska þeim Hildi Petru og Vigdísi
innilega til hamingju.
Friðjón Hallgrímsson