Alþýðublaðið - 08.01.1920, Qupperneq 1

Alþýðublaðið
Grefið út aí Alþýðuílokkiium.
1920
Fimtudaginn 8. janúar
2. tölubl.
Kýjasta simskeytiD.
Khöfn 6. jan.
Friðarsamningarnir veröa varla
'íullgerðir fyr en þann 10. þ. m.
Fulltrúi Bandaríkjanna tekur
ekki lengur þátt í fundum yfir-
táðs Bandamanna, nema sem á-
^eyrandi.
Tolltekjurnar x Kristjaníu hafa
?íeynst 10 milj. kr. meiri en við
'var búist.
Bréj Citvino/Js.
M. Litvinoff, sem áður var sendi-
1erra Rússa í London, sendi Wil-
a°u forseta bréf það sem hér birt-
ist, og sem varpar talsvert öðru
dósi á afstöðu bolsivikanna, en
áður, þö það yrði lótt fundið, er
’uervaldsstefna og grimdaræði Clem-
6nceaus var annarsvegar. Samt
gat Wilson fengið Lloyd George
til að fallast á það, að nauðsyn-
legt væri að hafa tal af fulltrú-
um Rússa. Þá var ákveðið, að
þeir skyldu hafa fund með full-
trúum allra rússnesku flokkanna á
Þrinkipo-eyjunum í Marmara-haf-
iuu. Frakkar reyndu á allan hátt
að eyða því og réru undir keis-
arasinnunum Djenikin og Koltchak,
þeir neituðu, enda fórst þetta
yriri þó bolsivíkar tækju fegins-
henði tilboðinu. Samt héldu Bret-
ai lengi vel áfram að styrkja þá
Djenikin 0g Koltchak, þó þeir séu
uú þreyttir á því, enda hefir stjórn-
m ekki aukið sér vinsældir með
því, hvorki ytra, né hjá þjóðinni,
er Verkamenn, sem andstæðir eru
eríörinni, sigra nú við allar kosn-
mgar 0g jja{a neytt hana til að
. ® ta s^rípaleik"þessum, sem til
1 8 eins hefir fórnað þúsundum
”oo°ooo“tr.)°e ÓgtynDl "Sr-Í1800'
London, amerísku sendiherra-
sveitinni.
Herra Woodrow Wilson
forseti Bandaríkjanna.
Herra forseti.
Samkvæmt hinu almenna frið-
artilboði, sem Sovjetstjórnin ný-
lega hefir sent Bandamönnum, lét
ég í dag sendiherra Bandarikj-
anna og bandamannaríkjánna vita
það formlega, að eg hefi fengið
umboð til að hefja samninga til
þess, að á friðsamlegan hátt mætti
binda enda á mál þau, sem auka
fjandskap við Rússland. Sú stefna,
sem þér hafið lýst yfir að væri
hugsanlegur grundvöllur fyrir lausn
hinna evropeisku vandamála, hin
augijósa viðleitni yðar og tilgang-
ur til að koma á reglu í samræmi
við kröfur réttlætisins og mann-
úðarinnar knýr mig og gefur mér
rétt til að senda yður þessa greina-
gerð, þar eð flest atriði í friðar-
prógrammi yðar eru innifalin í
hinum víðtækari vonum rúss-
neskra verkamanna og bænda, sem
nú ráða landi sínu. Það voru þeir,
sem fyrst lýstu yfir sjálfsákvörð-
unarrétti þjóðanna og veittu hann,
það voru þeir, sem mest allra
þoldu hörmungar og létu blóð sitt
í baráttunni við hervaldið bæði
heima fyrir og ytra, það voru
þeir sem veittu hinu leynilega
stjórnmálastarfi þyngsta tilræðið
og gerðu það opinbert. Og það
var að nokkru leyti þessum nýju
stjórnmálaathöfnum að kenna, að
stéttir þær, er áður fóru með völd
í Rússlandi og líkar þeirra í öðr-
um löndum réðust með grimd á
þá. Til þess, að réttlæta árásir
þessar, hefir verið spunninn lyga-
vefur um starfsemi Sovjetanna og
fölsuð skjöl útbreidd. Því fer ver,
að stjórnmálamenn bandamanna
gera sér góðan mat úr þessum
svæsnu álygum án þess að hafa
fyrir að rannsaka þær nánara. Þó
verkfærum andstæðinga Sovjet-
anna sé heiinilt og jafnvel séu
hvattir til að fara óhindraðir um
lönd bandamanna og dreifa lygum
kringum sig, hafa fulltrúar hins
ákærða málsaðilja aldrei fengið'
! tækifæri til að tala máli sínu og
svara ásökununum. í raun og veru
er það höfuðtakmark Sovjets að
tryggja hinni þjökuðu rússnesku
alþýðu efnalegt frelsi, en án þess
er stjórnmálafrelsi einskisnýtt. í
átta mánuði reyndi Sovjet að
koma í framkvæmd tilgangi sín-
um á friðsamlegan hátt, án þess
að beita valdi, þar sem það var
því fylgjandi, að dauðarefsing væri
úr lögum numin og þetta var
liður i stefnuskrá Sovjets. Það var
fyrst er andstæðingarnir, minni
hluti rússnesku þjóðarinnar, gripu
til ofbeldisverka gegn þeim stjórn-
armeðlimum, er mesta lýðhylli
hafa og beiddust hjálpar erlendra
hersveita, að verkalýðurinn æstist
til örþrifaráða og gaf hinum reiðu
tilfinningum sínum lausan taum-
*nn gegn hinum fyrri kúgurum
sínum. Því innrás bandamanna í
Rússland neyddi ekki aðeins Sovjet
til þess, gagnstætt vilja sinum, að
hervæða Rússland á ný, og beita
orku sinni og hjálparlindum, sem
var svo mjög nauðsynleg til hinn-
ar fjárhagslegu eadurreknar Rúss-
lands sem var nær aflvana eftir
fjögur hernaðarár, til að verja
landið; innrásin tók einnig fyrir
hinar lífsnauðsynlegu lindir hrá-
efna og annara nauðsynja og við
það varð skortur og þjóðin komst
að takmörkum hungursneyðar. Eg
vil leggja áherzlu á það, að „rauða
ógnarvaldið*, sem erléndis hefir
verið afskræmt og ýkt, var ekki
orsök, heldur bein afleiðing inn-
rásar bandamanna í Rússland.
Hinir rússnesku bændur og verka-
menn fá enganveginn skilið, hvers
vegna erlendar þjóðir, sem aldrei
kom til hugar að fást við rúss-
nesk mál meðan siðleysis og her-
vald keisarastjórnarinnar fór með
völdin, meira að segja styrktu það,
geta fundið sér rétt til að fara
með her manns inn í Rússland
þegar verkalýðnum eftir áratuga