Morgunblaðið - Sunnudagur - 14.06.2020, Side 8

Kisur
sem fara
á kostum
Morgunblaðið heimsótti ellefu ketti sem allir
eiga það sameiginlegt að vera uppátækja-
samir og sniðugir. Einn veiðir mýs á hverri
nóttu, annar stelur kótilettum, þriðji sækir
póstinn. Hver köttur hefur sinn sérstaka per-
sónuleika. Sumir eru fýlupokar og manna-
fælur en aðrir eru sprelligosar og kelidýr.
Texti og ljósmyndir Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is.
Kisur
Leó og Móna eru systkini, um sex ára göm-ul. Ég fékk þau fimm mánaða gömul. Þaðstóð til að fá einn en þeir voru auglýstir
saman og fyrri eigandi vildi láta þau saman. Við
sjáum alls ekki eftir því, því þau hafa félagsskap
hvort af öðru. Þau eru oftast góðir vinir. Hann
ræður, en hún getur verið stríðin og er stundum
að bregða honum. Það er smá púki í henni,“ seg-
ir Helga Björnsdóttir.
„Þau eru bæði miklir karakterar og spjalla
mjög mikið, bæði hvort við annað og alla sem
koma. Þau eru mjög málglöð,“ segir Helga.
„Leó er uppátækjasamari. Hann byrjaði á því
fyrir um fjórum árum að sækja póstinn í lúguna
en það er misjafnt hvert hann fer með hann;
stundum til okkar og stundum inn á bað. Hann
situr lengi og horfir á póstinn áður en hann
grípur hann og kemur með hann. Við sjáum yf-
irleitt póstinn einhvers staðar í íbúðinni þegar
við komum á fætur en hann er ekki mikið fyrir
að láta njósna um sig. Ég náði myndbandi af
honum að ná í póstinn um daginn,“ segir hún.
Fara út í bandi
Helga segir þau systkini blöndu af venjulegum
húsketti og norskum skógarketti og eru þau í
þyngri kantinum.
„Þau eru í aðhaldi núna og ég er með nýja
matardalla sem lesa örmerkið þeirra. Þau geta
þá ekki opnað dallana hvort hjá öðru,“ segir
hún.
„Þetta eru innikisur en þær fá að fara út í
bandi, út á gras fyrir utan. Stundum förum við
með þau í smá göngutúr, en þau eru vör um
sig,“ segir hún.
„Þau eru klár. Leó getur til dæmis opnað
gluggann en ég er með krækjur, annars myndi
hann kannski stinga af. Svo þegar hann er
svangur sest hann niður og tyggur, gerir þannig
hljóð. Þá vill hann mat.“
LEÓ OG MÓNA
Leó, til vinstri, er uppá-
tækjasamur og nær iðulega í
póstinn fyrir eigendur sína.
Pósturinn
Leó
GÆLUDÝR
8 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14.6. 2020
Músabaninn Lexy er sex ára. Eig-andi hennar, Sól Hilmarsdóttir,fékk hana á Kattakaffihúsinu í
fyrra.
„Hún svaf alltaf í leðurjakkanum mínum
og þá vissi ég að ég yrði að fá hana. Hún var
fyrst með systur sinni Nölu en þeim kom
ekkert sérstaklega vel saman hérna. Lexy
svaf bara uppi á hillu þannig að Nala fékk
nýtt heimili,“ segir Sól og segir Lexy mikla
kelirófu sem vilji sofa uppi í rúmi hjá sér.
Mýs á hverri nóttu
„Lexy er mjög fyndin. Hún er eins og kett-
lingur þótt hún sé sex ára og hún ætti bara
að eiga heima í fjósi eða hesthúsi. Hún kem-
ur inn með mýs nánast á hverri einustu
nóttu. Aðallega lifandi. Hún sleppir þeim inni
í herberginu mínu svo ég geti veitt þær.
Henni finnst langskemmtilegast að horfa á
mig veiða þær,“ segir hún og segist nýlega
hafa sett lista undir eldhúsinnréttingu og
rúm til þess að þurfa ekki að finna dauðar
mýs þar undir.
„Þegar ég færði kommóðuna um daginn
var risastór dauður þröstur þar undir. Ég
hef ekki hugmynd um hvað hann var búinn
að vera þar lengi. Hann hefur drepist úr
hræðslu þarna undir. En þetta er bara annar
fuglinn sem hún nær í,“ segir hún.
Var ekkert farið að lykta?
„Jú, það er nefnilega málið. Það var komin
einhver rotnunarlykt. Ég tók ísskápinn í
gegn og allt og skildi ekki hvaðan lyktin
kæmi. En svo fann ég þröstinn.“
Svo mikið skaðræði
Greinilegt er að mýs eru aðaláhugamál
Lexy.
„Það var músarhola í garðinum og hún
tæmdi hana. Hún tók bara heilu fjölskyld-
una. Svo held ég að hún hafi tæmt aðra holu
hér á móti. Hún er hægt og rólega að tæma
allt hverfið, þannig að vonandi verða engar
mýs eftir í vetur,“ segir Sól og hlær.
„Hún kemur alltaf með þær lifandi og ég
sleppi þeim svo bara. Klukkan fjögur á næt-
urnar. Ég ríf þær með viskustykki úr kjaft-
inum á henni. Eins blíðlega og ég get,“ segir
hún.
„Þetta er stanslaust. Ég hef ekki tölu á
hve margar mýs hún hefur komið með inn.“
Hvað er versta tilvikið sem þú hefur lent í?
„Um daginn kom hún með lítinn mús-
arunga og át hann fyrir framan mig, í þrem-
ur bitum. Hún skildi ekkert eftir nema skott-
ið og magann,“ segir hún.
„Einu sinni kom hún með mús og ég fann
hana hlaupa yfir fótinn á mér og svo upp nátt-
buxurnar. Ég hef aldrei öskrað jafn mikið.
Þetta er líf mitt. Ég að veiða mýs á næturnar.
Hún er svo mikið skaðræði,“ segir hún.
„Svo buffar hún alla fresskettina í hverf-
inu þótt þeir séu tvöfalt stærri en hún.“
Lexy er mikil veiðikló og
færir eiganda sínum mýs
nánast á hverri nóttu.
Tæmir hverfið
af músum
LEXY