Morgunblaðið - 31.08.2020, Side 17

UMRÆÐAN 17
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 31. ÁGÚST 2020
✝ Oddur Rúnarvar fæddur 8.
maí árið 1931 að
Vatnsholti í Gríms-
neshreppi í Árnes-
sýslu. Hann lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Ísafold aðfara-
nótt þriðjudagsins
4. ágúst 2020.
Fjölskyldan
flutti til Reykjavík-
ur þegar Oddur
Rúnar var þriggja ára. For-
eldrar hans voru hjónin Guð-
mundína Guðmundsdóttir (1899-
1997), húsmóðir frá Þverárkoti í
Kjós, og Hjörtur Jóhannsson (f.
6.12. 1901, d. 3.3. 1996) bifreið-
arstjóri, ættaður af Snæfells-
nesi. Eldri bróðir Odds Rúnars,
Einar Hafsteinn (f. 1925), lést
árið 1995. Sigrún (f. 1942), lést
sl. vor en eldri systirin, Unnur
(f. 1928), sem búsett
er í Borgarnesi, lif-
ir systkini sín.
Eftirlifandi eig-
inkona Odds Rún-
ars er Soffía
Ágústsdóttir.
Börn þeirra eru:
Ágúst, f. 1954,
Kristján, f. 1961,
Hjörtur, f. 1963,
lést 1990 og Sóley
Hildur, f. 1964, lést
2006.
Fyrri hluta starfsævinnar var
Oddur Rúnar héraðsdýralæknir
í Borgarfjarðarumdæmi en síð-
ari hlutann framkvæmdastjóri
Heilbrigðiseftirlits Reykjavík-
urborgar.
Oddur Rúnar var jarðsunginn
í Grensáskirkju miðvikudaginn
19. ágúst 2020 í kyrrþey að eigin
ósk.
Hvernig er lífsstarfið valið,
hvaða fyrirmyndir skipta máli? Í
mínu tilfelli var það auðvelt, Rún-
ar mágur mömmu var héraðs-
dýralæknir í Borgarfirði og sinnti
því dýrunum heima. Að reisa do-
ðakú nánast upp frá dauðum, að
sauma saman erfið sár, að kryfja
til að finna orsakir krankleika, að
hafa ráð við flestu sem viðkemur
dýrunum – þetta heillaði mig.
Hann aðstoðaði mig við að komast
til náms í Osló og þegar ég kom
heim erfði ég ýmis tól og tæki,
mig munaði mest um felliböndin
góðu. Gott var líka að leita ráða
hjá honum þegar verkefnin voru
erfið.
Rúnar var natinn og fær dýra-
læknir, fljótur að bregðast við
þegar á lá. Vinnudagarnir voru
langir og vegirnir vondir, bílarnir
entust varla árið. Hann vann öt-
ullega að bættri meðferð dýra og
var umhugað um velferð þeirra. Í
einu tilviki tók það hann nítján ár
að fá bónda dæmdan, sviptan rétti
til búpeningshalds. Uppgjöf var
aldrei í orðabók Rúnars.
Á þessum tíma voru sláturhús-
in mörg og smá og vinnubrögðin
ekki alltaf til fyrirmyndar. Rúnar
krafðist hreinlætis, þeir standa
þarna með skítugar strigasvunt-
ur, sagði hann. Auðvitað voru
menn miskátir með þennan dýra-
lækni sem sagði þeim hiklaust til
syndanna.
Síðari hluta starfsævinnar
vann Rúnar við heilbrigðiseftirlit,
lengst af sem framkvæmdastjóri
Heilbrigðiseftirlits Reykjavíkur.
Hann hafði sótt sér umtalsverða
framhaldsmenntun á þessu sviði
og hafði skýr markmið í störfum
sínum, neytendavernd í víðum
skilningi. Þótt stundum gustaði
tókst Rúnari að koma á veruleg-
um umbótum og breyta hugsun-
arhætti.
Arfleifð Rúnars er því dýra-
læknastéttinni til sóma. Ég þakka
líka allt það góða sem hann lagði
til fjölskyldunnar, samheldni
systranna Siggu, Soffíu og Svövu
var mikil og við börnin nutum
þess öll að eiga þennan trausta
mann að.
Katrín.
Sjaldan hefur mönnum verið
ljósara en á þessum erfiðu tímum
ógnvekjandi veirufaraldurs, hve
einangrun og einvera getur verið
erfið lífi manna til líkama og sálar
og hversu félagsskapur, um-
hyggja og vinátta eru dýrmætir
fjársjóðir, er hressa og endur-
næra og gefa lífinu óendanlegt
gildi. Sumir menn eru þannig af
Guði sínum gerðir, að það var lán
að eiga þá að samferðamönnum á
lífsleiðinni. Og þegar þeir falla frá
sest óhjákvæmilega söknuður að í
hugum þeirra er eftir lifa. Oddur
Rúnar Hjartarson, sem nú er
horfinn af jarðnesku sjónarsviði,
var einn þeirra manna sem gott
var að hafa kynnst og átt samleið
með.
Það var mikið happ fyrir borg-
firska bændur þegar Rúnar gerð-
ist dýralæknir hjá þeim. Hvort
tveggja var að hann var vel fær í
starfi sínu og ósérhlífinn, fylginn
sér, dyggur starfsmaður, er aldrei
hopaði af erfiðishólmi skyldunnar,
trúr þeim verkefnum sem hann
hafði með höndum. Í störfum sín-
um öllum brást Rúnar hvergi
trausti, boðinn og búinn að lið-
sinna öðrum.
Kynni okkar Rúnars hófust
þegar við gerðumst báðir starfs-
menn á Hvanneyri og var örstutt
milli heimila okkar. Með okkur og
fjölskyldum okkar tókst því vin-
skapur og áttum við saman marg-
ar góðar og eftirminnilegar sam-
verustundir. Ég stundaði þá smá
fjárbúskap á prestsetrinu Staðar-
hóli og því var ekki ónýtt fyrir mig
að vita af dýralækninum í næsta
húsi, sem taldi ekki eftir sér að
hjálpa ef eitthvað bar út af við
sauðburðinn. Þá kom fyrir að ég
fór með honum í ferðir þegar
hann fór í læknisvitjanir til bænda
í héraðinu eða þá að hann sat inni í
stofu hjá mér og fór með mér yfir
stíla úr Bændaskólanum.
Heimili þeirra Rúnars og
Soffíu konu hans var glæsilegt og
börn þeirra fjögur greind og
gjörvileg. Iðulega kom það fyrir
að börn þeirra og börnin okkar
Ástu, er voru á líku reki, léku sér
saman og styrkti það tengslin
milli heimilanna. Rúnar var
skemmtilegur maður, glaðsinna
og ræðinn, með þægilega nær-
veru. Honum varð því vel til vina,
enda ósvikinn vinur vina sinna.
Rúnar hafði ákveðnar skoðanir og
lét þær óhikað í ljós, ekki hvað síst
væri réttlætiskennd hans misboð-
ið. Í fari hans mátti glögglega
greina samhljóm skaps og still-
ingar, styrks og mildi. Þótt Rúnar
helgaði starfinu krafta sína var þó
fjölskyldan honum efst í huga,
gæfa hans og blessun er auðgaði
líf hans á alla lund. Þannig lék allt
í lyndi hjá fjölskyldunni á Hvann-
eyrarárunum. Þau fluttust síðar á
Reykjavíkursvæðið þar sem Rún-
ar starfaði sem framkvæmda-
stjóri Heilbrigðiseftirlits
Reykjavíkurborgar. En árið 1990
dundi ógæfan yfir þegar þau
misstu son sinn, Hjört lækni, í
blóma lífs og 16 árum síðar dóttur
sína, Sóleyju kennara, af slysför-
um. Rúnar sýndi þá mikið hetju-
þrek í harðri raun en minningin
um elskuleg börn þeirra varð ljós-
geisli í sorgarmyrkrinu.
Að endaðri ævi Rúnars vil ég
þakka honum fyrir samfylgdina á
ævivegferðinni og verðmæta við-
kynningu. Ég árna honum farar-
heilla inn í himin Guðs þar sem
vinir bíða í varpa og fagnafundir
takast. Vandamönnum Odds Rún-
ars Hjartarsonar votta ég dýpstu
hluttekningu og samúð.
Guðmundur Þorsteinsson.
Oddur Rúnar
Hjartarson
✝ Matthías Eiðs-son hrossa-
ræktandi fæddist
á Akureyri 22.
ágúst 1941. Hann
lést á elliheim-
ilinu Hlíð 22.
ágúst 2020 umvaf-
inn fjölskyldu
sinni.
Eftirlifandi eig-
inkona Matthíasar
er Hermína Val-
garðsdóttir, f. 20.7. 1947.
Foreldrar Matthíasar voru
þau Eiður Valdimarsson, f.
10.10. 1913, d. 24.12. 1963 og
Aðalheiður Jónsdóttir, f. 12.12.
1919, d. 14.5. 2005.
Börn Matthíasar eru þau:
Brynja Matthíasdóttir, f. 1963,
Ólöf Björk Sigurðardóttir, f.
1966, Aðalheiður
Björk Matthías-
dóttir, f. 1967,
Gunnar Valur
Matthíasson, f.
1968, Eiður Guðni
Matthíasson, f.
1972, Matthildur
Ósk Matthíasdóttir,
f. 1978 og Þorbjörn
Hreinn Matthías-
son, f. 1980.
Matthías, eða
Matti Eiðs eins og hann var
oftast kallaður, hefur alla
jafna verið kenndur við
sveitabæinn Brún, sem stóð í
Eyjafirði, en þar hóf hann
hrossarækt sína.
Útför Matthíasar fer fram í
kyrrþey frá Akureyrarkirkju
26. ágúst 2020 kl. 13.30.
Þá eru komin leiðarlok, elsku
afi. Á þessum tímum sækir að
mér mikill söknuður en einnig á
sama tíma gleði. Ég á nefnilega
nóg af minningum með þér og
fyrir það er ég þakklátur. Ég ólst
hálfpartinn upp með þér, sem lít-
ill drengur leit ég upp til þín og sá
svo mikið í þér sem mig langaði
að vera sjálfur.
Eiginleikar þínir eru ótal-
margir, þeir eru nokkrir sem
koma mér strax í huga, það er
eljusemin sem þú barst, húmor-
inn sem kom svo mörgum til að
hlæja, viskan sem þú geymdir og
hversu vel þú náðir til fólks.
Við brösuðum svo margt sam-
an. Lítill var ég þegar ég rúntaði
með þér á zetornum uppi í
Möðrufelli vinnandi hin ýmsu
verk, ég gaf með þér og sópaði
gólfið, það er mér reyndar mjög
minnisstætt þegar ég gekk
miðjuganginn og ég held ég hafi
sópað hann 5 eða 6 sinnum til að
gera hann fullkominn fyrir þig og
sýna þér að ég væri harðdugleg-
ur eins og þú. Þú leyndir svo
sannarlega ekki hrósinu þegar þú
komst að mér og sagðir: „Þetta er
ekkert smá flott hjá þér, nafni.“
Þú varst nefnilega mjög góður að
láta vita ef maður gerði hlutina
vel.
Ég rúntaði oft með þér í bæinn
og við fórum á KA-leiki saman,
ég dáði það hvað þú varst mikill
KA-maður og pældir alltaf mikið
í liðinu og við spjölluðum oft um
gengi þess og leikmennina.
Mér fannst einnig alveg frá-
bært að fara með þér í hálfleik í
kaffið og vera með þér þar sem
þú spjallaðir við hina og þessa.
Ég fékk að kynnast þér ennþá
betur þegar að ég byrjaði að
vinna með Lúlla í hestunum, þar
fékk ég að sjá hversu mikill
hestamaður þú varst í raun og
veru. Þú kunnir vel á skepnuna
og það var alltaf sérstakt band á
milli þín og hrossins. Í miklu eft-
irlæti varstu hjá öðrum og mikil
virðing var borin fyrir þér. Þegar
fólk spurði mig hverra manna ég
væri kom oftast bros á vör og
sögðu þau mér sögur og að ég
ætti að læra eins mikið og ég gæti
af þér. Ég ferðaðist með þér á
hestbaki yfir fjöll og firnindi, mín
skemmtilegasta ferð var sú þegar
við riðum að austan með góðvini
þínum og þið sögðuð mér sögurn-
ar frá sjónum, að maður ætti ekki
að borða brauð með osti því þá
minnkaði á manni félaginn og
meiri vitleysu sem ég hafði gam-
an af.
Ég veit að ég entist ekki í hest-
unum eins og sumir höfðu
kannski vonað og þó sakna ég
þess nú oft að fara á bak. En lofa
skal ég þér, elsku afi, að ég mun
taka það sem þú kenndir mér og
bera það með mér í minni göngu í
gegnum lífið.
Nú síðustu ár varstu ennþá að
vinna við hestana, þú dundaðir
þér við það sem þú elskaðir svo
mikið allt þar til þú hreinlega
gast það ekki lengur. Það sýnir
hvaða mann þú hafðir að geyma,
þurftir alltaf að aðhafast eitt-
hvað, það þýddi ekkert að hanga
og gera ekki neitt. Reglulega
fékk ég símtal frá þér og þá vissi
ég að nú værum við að fara brasa
eitthvað saman, kannski hjálpa
þér að henda rúllu inn í hús eða
sækja hesta inn í sveit. Hvað sem
það var fannst mér alltaf gott að
fá að hitta þig og aðstoða þig.
Ég sendi hér mína kveðju og
minnist þín, elsku afi, við munum
keyra saman þjóðveginn á ferð-
um mínum um landið.
Þinn nafni,
Matthías Már Stefánsson.
Takk afi.
Takk fyrir vináttuna.
Takk fyrir símtölin.
Takk fyrir traustið.
Takk fyrir stoltið sem þú
fyllir mig.
Takk fyrir öryggið.
Takk fyrir ferðalögin okkar.
Takk fyrir hlýjuna.
Takk fyrir að vilja mér
alltaf það besta.
Takk fyrir KA- og
United-stundirnar okkar.
Takk fyrir allt spjallið.
Takk fyrir lífsreglurnar.
Takk fyrir allt.
Takk fyrir að gefa mér besta
mögulega afa og vin sem nokkur
getur hugsað sér.
Ragnar Heiðar Sigtryggsson.
Með örfáum orðum langar mig
til að minnast vinar míns og
tengdaföður Matthíasar Eiðsson-
ar sem nú hefur kvatt okkur í
hinsta sinn.
Ég kynntist Matta fyrir um 19
árum þegar við Matthildur byrj-
um að stinga saman nefjum. Allt
frá fyrstu kynnum, þegar ég kom
til þeirra Hermínu í mat á
Möðrufelli þar sem þau bjuggu
þá, tók Matti mér þá strax og
ávallt síðan opnum örmum og
sem hluta af fjölskyldunni enda
tókst fljótt með okkur félögum
góð vinátta. Þrátt fyrir að vera
um margt ólíkir þá kom fljótt í
ljós að við áttum ýmislegt sam-
eiginlegt og höfðum jafnan gam-
an af því að hittast og brölluðum
þá oft margt skemmtilegt saman
og þó aldursmunurinn væri nokk-
ur þá truflaði það ekki enda var
Matti oft fljótur að sjá það besta í
fólki og jafnan var stutt í grín og
glens. Eftir að við Matthildur
eignuðumst börnin reyndist hann
börnunum okkar líka góður afi
sem þau gátu alltaf leitað til og
við þeim tók hlýleg gömul sál sem
alltaf hafði tíma til að hlusta og
gat ávallt gefið góð ráð. Á sumrin
ferðuðumst við mikið með Matta
og Hermínu um landið og eigum
við fjölskyldan mikið af dýrmæt-
um minningum úr þeim ferðum
sem við munum varðveita í huga
okkar. Þær eru líka margar min-
nigarnar sem við eigum um
stundirnar sem við höfum átt
saman þegar þau hafa heimsótt
okkur eða við fjölskyldan höfum
skroppið í heimsókn norður en
við höfum jafnan verið dugleg við
að fara í heimsóknir til þeirra
norður bæði á sumrin, um jól og
páska. Við fjölskyldan yljum okk-
ur nú við þessar minningar, þó
söknuður sæki á nú þegar við
kveðjum kæran vin, föður,
tengdaföður og afa. Elsku Matti,
takk fyrir allt sem þú gerðir fyrir
okkur, ég mun taka utan um fjöl-
skylduna, horfa til himins og
hvísla að börnunum að nú þeysi
hestamaðurinn afi þeirra á fáki
fráum um himininn um leið og við
minnumst þín.
Elvar Magnússon.
Það er margt sem kemur upp í
hugann þegar ég minnist Matta,
tengdaföður míns og afa
barnanna minna. Þegar ég hugsa
til baka þá þakka ég honum fyrir
allt. Síðustu mánuðir voru erfiðir
en hann tók veikindunum með
æðruleysi og dugnaði. Matti var
með allra skemmtilegustu mönn-
um með mikla frásagnarhæfi-
leika og hafði komið víða við.
Þegar ég flutti norður og hóf
sambúð með Lúlla þá tóku þið
Hermína mér og strákunum opn-
um örmum frá fyrsta degi. Mikill
og góður vinskapur varð á milli
okkar sem þróaðist í gegnum árin
og ekki þótti okkur Matta leið-
inlegt að hlæja saman. Það var
svo dýrmætt að sjá hvað Matti
átti frábært samband við Róbert
Darra og Kristján Árna en þeir
gátu rætt um allt á milli himins
og jarðar en oftar en ekki fóru
samtölin að snúast um hesta.
Einnig átti Matti dásamlegt sam-
band við Eddu Ósk og oft mikið
hlegið þegar þau voru að stríða
hvort öðru á léttu nótunum. Þeg-
ar Margrét Aþena fæddist sá
Matti strax að þarna var á ferð-
inni mjög svo ákveðin stúlka og
grínaðist Matti reglulega með
það að hvernig ætti það annað að
vera miðað við ákveðni foreldr-
anna. Allt fram á síðasta dag
fylgdist Matti vel með þeim öllum
og fannst gaman að fá fréttir af
því sem við vorum að gera í Ás-
múla.
Mikið er sárt og erfitt að sitja
hér og leiða hugann að því að
fleiri verða minningarnar ekki
með þér, elsku Matti, en þær sem
ég á, ylja mér á þessum erfiðu
tímum.
Elsku Hermína, það hefur ver-
ið aðdáunarvert að fylgjast með
því hvað þú hugsaðir vel um
Matta í veikindunum og á þessum
erfiðu tímum.
Blessuð sé minning hans.
Þín tengdadóttir,
Erla Brimdís.
Matthías Eiðsson
Fyrir rétt rúmu
ári hittumst við
nokkrar æskuvin-
konur sem höfum
haldið hópinn í rúma fjóra ára-
tugi og fögnuðum fimmtíu ára
afmæli Marenar Finnsdóttur,
vinkonu okkar. Við komum með
gömul sendibréf og áttum ynd-
islega kvöldstund á meðan við
rifjuðum upp gamlar minningar.
Eftir tveggja ára baráttu við
krabbameinið er Maren fallin frá
langt um aldur fram.
Maren vakti athygli hvar sem
hún kom fyrir glæsilegt útlit, fal-
legt ljóst hár og bláu augun sín.
Skarpgáfuð, skemmtileg, hæfi-
leikarík sundkona og frábær
söngkona.
Við höfum oft hlegið mikið að
MR-árunum okkar í Þrúðvangi,
gamla heimili Einars Bendikts-
sonar skálds. Skólastofan okkar
var í svefnherbergi Einars og
við vorum sannfærðar um að það
varð þess valdandi að stundum
sveif á okkur þessi svakalegi
svefnhöfgi þannig að stóru trefl-
arnir okkar umbreyttust í kodda
á skólaborðinu og við steinsofn-
uðum. Ólafur Oddsson íslensku-
kennari var sérstaklega góður
að leyfa okkur stöllunum að sofa
fram á borðin í stutta stund.
Jón Guðmundsson (Jón
Gúmm) kennari færði Maren
stundum undir töfluna í skóla-
stofunni, fyrir aftan kennarann í
tíma, þegar hún talaði of mikið
að hans mati. Það var kallað að
maður færi út í ystu myrkur.
Sumarbústaðaferðir vinkon-
uhópsins á hverju vori til ömmu
Marenar að loknum prófum í
MR voru fastur liður í mörg ár
og þar var margt brallað, skraf-
að og hlegið. Við sáum á eftir
Maren Finnsdóttir
✝ Maren Finns-dóttir fæddist
22. júní 1969. Hún
lést á 16. ágúst
2020.
Útför hennar fór
fram 27. ágúst
2020.
Maren til Ítalíu í
söngnám að loknu
stúdentsprófi og
nokkrum árum síð-
ar flutti hún heim
með einstaklega vel
heppnuðu börnin
sín, Finn og Þóru.
Þau hafa alltaf ver-
ið augasteinarnir
hennar og alla tíð
verið einstaklega
kært á milli þeirra
þriggja. Þau munu búa að því
alla ævi að hafa átt svona frá-
bæra móður.
Maren var yndislegur gest-
gjafi og listakokkur. Það voru
ófá skiptin þar sem við fengum
að njóta hæfileika hennar í elda-
mennsku í matarboðum þar sem
spjallað var um lífið og tilveruna,
stjórnmál, kvikmyndir, listir,
bókmenntir o.fl.
Lífið tók u-beygju þegar Mar-
en greindist með alvarlegt
krabbamein sumarið 2018.
Krabbameinsmeðferðin sem
Maren var í tók á og var úthald-
ið af skornum skammti. Dró hún
sig smám saman út úr hringiðu
lífsins til að takast á við það
verkefni sem ekkert okkar lang-
ar að upplifa. Hún vann úr öllum
málum með yfirvegun og skyn-
semi að leiðarljósi. Það var ekki
alltaf auðvelt en styrkurinn sem
hún sýndi var aðdáunarverður.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund finn ég hversu lánsöm ég
er að hafa átt þessa góðu vin-
konu. Vinahópurinn verður aldr-
ei samur án hennar.
Ég mun ávallt minnast Mar-
enar með mikilli væntumþykju
og söknuði.
Ég kveð elskulega vinkonu
mína með ást, virðingu og þakk-
læti fyrir vináttuna í öll þessi ár.
Minningin um Maren mun lifa
björt og hrein.
Elsku Finnur Matteo, Þóra
Lucrezia, Krissa og Finnur,
Ólafur (Búddi) og fjölskylda.
Megi allar góðar vættir styrkja
ykkur á þessum erfiðu tímum.
Erna Guðmundsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar