Morgunblaðið - 31.08.2020, Blaðsíða 19

rótina, skildi mikilvægi slíkra
tengsla.
Við höfðum kynnst á vettvangi
hinna nýju fræða við Háskóla Ís-
lands sem kennd eru við stjórn-
mál og samfélag. Hann var hrók-
ur fagnaðar í sveit fyrstu
árganganna. Síðar fólum við hon-
um að stjórna skrifstofunni,
skipuleggja samstarf kennara og
stúdenta. Hin öfluga félagsvís-
indadeild hvílir á verkum frum-
kvöðlanna. Kristján lagði horn-
steina og mótaði ferla sem aðrir
fylgdu.
Þriðji kafli ævi hans var svo
helgaður málstað fólksins sem var
utangarðs á vettvangi atvinnulífs-
ins. Kristján nýtti reynslu sína,
þolinmæði og hæfni til að efla öðr-
um kjark, kenna þeim að fóta sig í
daglegri önn, trúa að hægt sé að
sigrast á brattanum.
Hann var ætíð í fararbroddi
breytinganna, boðberi hugsjóna
og raunhæfra lausna; sá bjarma
hins nýja samfélags við sjóndeild-
arhringinn; kaus að hjálpa öðrum
að komast þangað.
Síðustu misserin tók hann með
æðruleysi á móti örlögunum þeg-
ar hinn skæði sjúkdómur boðaði
komu hinsta dags.
Ætíð sannur; heill í öllu.
Við vinir hans og félagar lútum
höfði í þökk og virðingu; blessum
þá gæfu að vera samferðafólk
þessa góða drengs; vottum fjöl-
skyldu hans djúpa samúð.
Ólafur Ragnar Grímsson.
Kristján Valdimarsson var
meiður af snæfellskum stofni sem
fyrir nokkrum áratugum var
sveipaður nokkurri hulu. Þetta
voru afkomendur lítt þekkts púls-
manns og kennara vestan undan
Jökli, Páls Kristjánssonar. Páll
átti engin óðul og festi hvergi ræt-
ur á bletti sem hægt væri að
kenna hann við, bjó aldrei lengur
en fimm ár í sama húsi en ól mest-
an aldur undir Jökli, og enginn
annar staður var betra auðkenni
fyrir hann og afkomendur hans en
sá dulúðugi Jökull. Páll var sumsé
barnmargur smábóndi, tómthús-
maður, kennari og erfiðismaður
og líf hans markaðist af mikilli fá-
tækt, dálitlu rótleysi og við sögð-
um í gamni að hann hefði verið
snæfellskur nítjándu aldar
bóhem.
Fyrir rúmum aldarfjórðungi
hittumst við þrír afkomendur
Páls langafa okkar á vikulegum
fundum og höfðum stór áform á
prjónunum. Í vissum skilningi
stóð til að endurvekja ættina und-
an Jökli, efna til nánari kynna
ættingja, heiðra forfeður og
-mæður, og halda til haga sögu
sem annars hefði legið í þagnar-
gildi. Við vildum bregða upp
mynd af lífsbaráttu gengins al-
þýðufólks, segja sögu okkar fólks.
Við þremenningar vorum um
sumt ólíkir menn, en áttum ótrú-
lega gott og gjöfult samstarf.
Verkaskiptingin hjá þessu þríeyki
var að ýmsu leyti sjálfgefin þar
sem einn okkar var forleggjari,
annar höfundur og sá þriðji,
Kristján Valdimarsson, varð því
eins konar stýrimaður. Og á
þeirri skútu var margt að iðja.
Kristján vann á hljóðlátan hátt,
glöggskyggn, verkadrjúgur og
natinn og átti flestum mönnum
auðveldara með að koma hverju
máli heilu í höfn.
Samstarf okkar þriggja varð
strax bæði náið og skemmtilegt,
við treystum þarna frændsemis-
og vináttubönd sem aldrei rofn-
uðu. Okkur fannst ekki nóg að
vera frændur svo við fórum
snemma að kalla okkur frændvini
– frændvinir að vestan sem stóðu
fyrir ættarmótum og smáum og
stórum samkomum á meðan á
vinnslu bókar stóð. Smám saman
þokaðist nær útkomu hennar. Og
við eftirrekstur og yfirlestur var
Kristján hverjum manni verka-
drýgri. Þótt hann væri um sumt
dulur og einrænn var Kristján
líka félagslyndur jafnaðarmaður
og sérlega vænn í samfélagi
manna. Með ljúfmennsku og lagni
náði hann settu marki.
Eftir að bókin Pálsætt undan
Jökli kom út árið 1999, gátum við
ekki hugsað okkur að slíta fé-
lagsskapinn – og héldum áfram að
hittast með öðrum ættingjum
undir margvíslegum formerkjum,
á kaffifundum og ferðalögum.
Einnig þá gáfust gjöfular sam-
verustundir sem glöddu snæ-
fellska lund og efldu samhug.
Heilladrjúgur samferðamaður
hefur lokið göngu sinni, og við
kveðjum með þakklæti ljúflinginn
Kristján Valdimarsson, frændvin
okkar að vestan.
Páll Bragi Kristjónsson og
Óskar Guðmundsson.
Nú er Kristján Valdimarsson
farinn.
Ég kynntist Kristjáni haustið
1973, þá nýkominn til landsins
eftir langa dvöl í Bandaríkjunum
við nám. Á þeim árum kom ég
sjaldan heim og fylgdist lítið með
málum á Íslandi. Ég var því að
mörgu leyti orðinn ókunnur og
böndin við gamla félaga trosnuð
að mestu enda erfitt um vik á
þeim tíma að halda góðu sam-
bandi yfir heimshöfin.
Veturinn 1973-1974 tók ég að
mér umræðutíma í námskeiði í
stjórnmálafræði sem Ólafur
Ragnar Grímsson kenndi. Nem-
endahópurinn var fámennur; um
einn tugur mætti reglulega í tíma.
Einn þeirra var Kristján Valdi-
marsson. Ég myndaði fljótt meiri
tengsl við þennan hóp nemenda
en nokkru sinni síðar á löngum
kennaraferli. Nemendurnir voru
einungis nokkrum árum yngri en
ég og urðu vinir mínir í nýju um-
hverfi. Einkum og sér í lagi bund-
umst við Kristján traustum bönd-
um sem aldrei slitnuðu, því síðar
urðum við samstarfsmenn við Há-
skóla Íslands og enn síðar varð
hann framkvæmdastjóri Alþýðu-
bandalagsins en þar var ég þá fé-
lagi. Báðir vorum við virkir í bar-
áttu íslenskra herstöðvarands-
tæðinga og í friðarhreyfingunni.
En tengsl okkar voru dýpri en
sameiginleg barátta og stjórn-
málavafstur.
Á þessum árum voru harðar
deilur innan Alþýðubandalagsins
og íslenskrar vinstri hreyfingar.
Mörg okkar komu sár út úr þeim
dansi enda eru innanflokksdeilur
sjaldan mannbætandi. Fátt segir
meira um mannkosti Kristjáns en
að hann fór algjörlega heill í gegn-
um þá orrahríð. Reyndar tókst
honum hið nær ómögulega: að
halda ávallt ró sinni og vinna sitt
starf af fagmennsku og yfirvegun.
Aldrei man ég að Kristján legði
illt orðs til neins heldur vildi hann
ávallt stuðla að sáttum og góðvild.
Hann var samt ekki skoðanalaus
maður.
Um langt skeið höfðum við
Kristján ekki mikið samband.
Sem betur fer breyttist það fyrir
nokkrum árum og við fórum að
hittast vikulega í hópi góðra fé-
laga. Fyrir allnokkru greindist
Kristján með krabbamein og vissi
að endalokin voru nærri. Kristján
var lengst af dulur um sína einka-
hagi, en þó duldist engum sem
hann þekktu að ýmislegt þar var
honum mjög erfitt, jafnvel harmi
þrungið. Veikindum sínum tók
hann af æðruleysi og þar varð
hann opinskár um hagi sína og líð-
an
Í baráttunni við banvæn veik-
indin var Kristjáni mikill styrkur
að Ljósinu, félagsskap krabba-
meinssjúkra. Ástvinir hans um-
vöfðu hann kærleik og dásamlegri
hlýju. Stoltur og þakklátur var
Kristján af syni sínum Hrafni og
dótturinni Árnýju, tengdadóttur-
inni Maríönnu og barnabörnun-
um þremur. Ásta María vinkona
var ómetanlegur förunautur á
lokagöngunni.
Kristján Valdimarsson var
traustur og dýrmætur vinur
minn. Ég minnist hans með sökn-
uði og þakklæti. Ástvinum hans
öllum votta ég samúð mína.
Guð blessi minningu góðs
drengs.
Svanur
Kristjánsson.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 31. ÁGÚST 2020
✝ Halldór Hilm-ar Þorbergs-
son fæddist á
Hólmavík 21. júní
1944. Hann lést á
heimili sínu í Nes-
kaupstað þann 23.
ágúst 2020.
Hann var sonur
hjónanna Þorbergs
Ágústs Jónssonar,
fædds 1906, aðal-
bókara og Guð-
rúnar Sigurjónsdóttur fæddrar
1916, húsmóður. Systkini hans
voru Erna Nielsen, f. 1934,
Gísli Vilberg f. 1936, d. 2011,
Dagmar, f. 1939, d. 2017, Sig-
urbjörn Eðvald, f. 1943, d.
2016, Hörður Steinar, f. 1947,
Rannveig Guðbjörg Birgitta, f.
1950, og Ágúst Rúnar, f. 1956.
Halldór kvæntist Valgerði
Jónsdóttur frá Skálateigi í
Norðfirði 16. september 1967
Pétursson. Jón Dagur og unn-
usta hans er Soffía Gunn-
arsdóttir. Díana Sigríður.
Barnsmóðir Þorsteins er Haf-
dís Ebba Guðjónsdóttir. 3) Lilja
Jóna, eiginmaður hennar er
Sófus Hákonarson. Börn þeirra
eru Hákon Þór og unnusta
hans er Bríet Birta Ingvadótt-
ir. Halldóra Rún. 4) Berglind
Vala. Börn hennar eru Ragnar
Þór, Emilía Eir og Þorsteinn
Örn. Barnsfaðir Berglindar er
Kjartan Þór Ragnarsson. 5)
Valþór Hilmar og er eiginkona
hans María Björg Magn-
úsdóttir. Börn þeirra eru Sig-
urlína Sól, Magnús Valur og
Berglind Björt.
Halldór starfaði lengst af
sem málari. Fyrst hjá Hilmari
Símonarsyni málarameistara
og síðar meir hjá Síldarvinnsl-
unni uns hann lét af störfum
þar árið 2011.
Útför hans fer fram í dag,
31. ágúst 2020, kl. 14 frá Norð-
fjarðarkirkju. Vegna fjöldatak-
markana verður athöfninni
streymt og verður streymið að-
gengilegt á Facebook-síðu
Norðfjarðarkirkju.
og bjuggu þau all-
an sinn búskap í
Neskaupstað. Þau
eignuðust fimm
börn. Þau eru: 1)
Gyða Guðrún Hall-
dórsdóttir, barn
hennar er Halldór
Hilmar og er unn-
ustan hans Íris
Sverrisdóttir. Þau
eiga eina dóttur,
Viktoríu Eik.
Kristín Ösp, unnusti hennar er
Guðjón Pétur Lýðsson. Þau
eiga tvo syni, þá Sigurð Brynj-
ar og Alexander Þór. Lára Rut,
unnusta hennar Embla Hall-
fríðardóttir. Barnsfaðir Gyðu
er Sigurður Óli Grétarsson. 2)
Þorsteinn Hreiðar Halldórsson.
Unnusta hans er Brynja Schev-
ing.
Börn hans eru Valgerður Ýr
og unnusti hennar er Leó Snær
Með sorg í hjarta skrifa ég
nokkur minningarorð um elsku
Dóra tengdaföður minn. Það
var fyrir 20 árum að ég hitti
hann fyrst í firðinum hans
fagra. Didda og Dóri tóku mér
opnum örmum og mér leið strax
eins og einni af fjölskyldunni í
Miðstrætinu. Þannig hefur sam-
band okkar haldist alla tíð síð-
an. Hlýleg og þægileg nærvera
Dóra gerði samverustundirnar
léttar og skemmtilegar. Hann
var ræðinn og einstaklega orð-
heppinn og með bros á vör og
glettnisglampa í augum skaut
hann jafnan athugasemdum á
fólkið í kringum sig.
Fótboltinn skipaði stóran
sess í huga Dóra og vöktu sjón-
vörpin tvö í sjónvarpsherberg-
inu iðulega athygli. Dóri var
KR-ingur og mætti á völlinn
þegar hann var í Reykjavík
sama hvort um var að ræða
leiki meistaraflokks eða leiki
hjá barnabörnunum. Hann
skartaði KR derhúfunni og
mætti meðal annars á N1-mótið
á Akureyri til að fylgjast með
afastrákunum sínum.
Dóri hafði gaman af áhuga
mínum á snjóflóðavarnargörð-
unum sem reistir hafa verið til
verndar bæjarbúum í Neskaup-
stað. Mikið og fallegt útivist-
arsvæði hefur verið útbúið og
nýti ég tækifærið þegar ég kem
austur til að skokka í þessu
magnaða mannvirki. Dóri beið
iðulega eftir mér á pallinum,
tók jafnvel tímann og vildi vita
hvort ég hefði farið leiðigarðinn
líka. Nú síðast um verslunar-
mannahelgina hló hann að mér
þegar ég hentist í garðana eld-
snemma morguns áður en við
keyrðum af stað heim til
Reykjavíkur.
Dóri var mikill dugnaðarfork-
ur og kvartaði aldrei svo ég
heyrði. Hann lét veikindi síð-
ustu ára ekki stoppa sig og
keyrði ófáar ferðirnar til
Reykjavíkur á RAV-inum sínum
góða. Ég smitaðist svo sann-
arlega af áhuga hans á Toyot-
um.
Falleg vinátta myndaðist á
milli Diddu og Dóra og foreldra
minna. Ávallt var tekið vel á
móti þeim og bræðrum mínum í
Miðstrætinu og svei mér þá ef
fína stellið úr stofuskápnum var
ekki tekið fram.
Elsku Didda mín, það var svo
gaman að fylgjast með ykkur
Dóra. Orðaskiptin voru stund-
um skörp en skemmtileg og þið
genguð samtíga í gegnum lífið.
Ástin á milli ykkar var svo
sannarlega sterk. Missir þinn er
mikill en góðar minningar hlýja
á þessum erfiða tíma.
Takk fyrir allt, elsku Dóri
minn. Þín er sárt saknað en
minningar um hugrakkan og
dásamlegan tengdaföður lifa um
ókomin ár. Ég sé þig fyrir mér
standandi á pallinum í Mið-
strætinu horfandi yfir bæinn og
fjörðinn þinn fagra. Þú heilsar
þeim sem fram hjá ganga
hressilega og fylgist með um-
ferðinni í götunni.
Hvíl í friði elsku vinur.
Þín
María (Maja).
Elsku afi Dóri, við söknum
þín sárt. Við eigum svo bágt
með að trúa því að þú sért far-
inn frá okkur. Það var svo gam-
an hjá okkur í sumar. Þú varst
hress og kátur um verslunar-
mannahelgina alveg eins og allt-
af.
Frá því við munum eftir okk-
ur hafa heimsóknir ykkar
ömmu til Reykjavíkur verið
skemmtilegar stundir. En allra
best var að heimsækja ykkur til
Neskaupstaðar. Stundum vor-
um við ein hjá ykkur ömmu og
þá var ýmislegt brallað. Það var
alltaf svo hlýtt og gott að koma
til ykkar. Þú varst mjög mikill
brandarakall og hafðir gaman
af því að stríða okkur systk-
inunum.
Húsið ykkar ömmu í Nes-
kaupstað er flottasta hús bæj-
arins. Um verslunarmannahelg-
ina breyttist það í gula paradís
og á jólunum varð það jólahús
með þráðbeinum seríum í öllum
gluggum og upplýstu jóla-
skrauti í garðinum. Á sumrin
gerðuð þið amma svo garðinn
frægan í orðsins fyllstu merk-
ingu og vöktu álfarnir, gos-
brunnurinn og stytturnar verð-
skuldaða athygli vegfarenda. Þú
hafðir svo gaman að því að
standa á pallinum og spjalla við
fólkið sem gekk fram hjá.
Það var notalegt að sitja í
sjónvarpsherberginu. Þú kynnt-
ir okkur fyrir ýmsum bíómynd-
um eins og King Kong. Þú varst
líka svo snjall að hafa tvö sjón-
vörp hlið við hlið svo þú gætir
horft á fótboltaleiki í friði.
Það verður skrítið að koma í
Miðstrætið núna og þú verður
ekki þar, knúsandi okkur með
bros á vör. Við munum alltaf
sakna þín en minningarnar ylja
okkur og allar myndirnar sem
við eigum af okkur saman. Það
er gott að vita til þess að þú ert
nú kominn á betri stað þar sem
þú finnur ekki til. Núna eru
ekki bara magavöðvarnir þínir í
hvíld eins og þú grínaðist svo
oft með.
Takk fyrir allt elsku besti afi
okkar, það eru forréttindi að
hafa fengið þig sem afa.
Þín barnabörn,
Sigurlína Sól, Magnús
Valur og Berglind Björt.
Afi Dóri, eða betur þekktur
sem Dóri málari, kvaddi þennan
heim síðastliðin sunnudag eftir
erfiða og langvarandi baráttu
við veikindi. Hann skilur eftir
sig eiginkonu, fimm börn, fjór-
tán barnabörn og þrjú barna-
barnabörn. Hann skilur því eft-
ir sig stórt skarð og mikinn
söknuð í hjörtum þeirra sem
þekktu hann. Afi Dóri var mikill
áhugamaður um fótbolta og
bíla. Hann var grjótharður
stuðningsmaður Manchester
United og KR og virðist hafa
haldið útibúi Toyota gangandi á
Íslandi enda voru það einu bíl-
arnir sem hann keyrði. Afi Dóri
kaus að hafa alltaf tvö sjónvörp
hlið við hlið í sjónvarpsherberg-
inu, eitt stórt og eitt lítið, en
þannig leysti hann ágreininginn
um hvað ætti að horfa á. Auk
þess var risastór sófi svo sem
flestir gætu setið við hlið hans
og horft á sjónvarpið með hon-
um en þá var stranglega bannað
að kíkja í snjallsímana, það
þoldi okkar maður ekki. Afi
Dóri var dýrkaður og dáður af
öllum þeim sem þekktu hann,
hann var þekktur fyrir að vera
mikill húmoristi og óhræddur
við að stríða öllum í kringum
sig á jákvæðan hátt. Hann var
stoð og stytta margra og alltaf
hægt að treysta á hann til þess
að henda fram gullmolum og
góðum ráðum. Það var alltaf op-
ið hús í Miðstrætinu fyrir hvern
þann sem vildi kíkja í kaffi og
spjalla, oftar en ekki fór fólk
þaðan með harðsperrur í mag-
anum af hlátri. Við barnabörnin
vorum alltaf spennt að komast
hinum megin á landið, til Nes-
kaupstaðar, til þess að hitta
ömmu og afa. Það lýsir vel
húmornum hans afa þegar hann
var einu sinni spurður hver lyk-
ilinn væri að hamingjusömu og
góðu hjónabandi. Hann hikaði
ekki með svarið, „Bara rífast
nógu helvíti mikið“, öðrum til
mikillar gleði. Hægt er að fylla
heila bók af sögum af afa sem
myndu láta hvern sem er hlæja.
Einn af hans helstu kostum var,
að þrátt fyrir erfið veikindi sem
hefðu brotið flesta niður, þá var
hann alltaf jákvæður og hress
og lét ekkert á sig fá. Þeir sem
þekktu hann ekki hefðu líkleg-
ast ekki tekið eftir því að hann
væri veikur, en það er hugarfar
sem allir geta borið virðingu
fyrir. Þó að afi hafi kvatt okkur
óvænt og allt of fljótt reynum
við að hugsa um það jákvæða
og það er að hann er nú laus við
alla verki, kominn á betri stað
og farinn að grínast í öllum í
kringum sig. Hans verður
minnst sem baráttumanns og
frábærrar fyrirmyndar. Við
elskum þig afi, hvíldu í friði.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt
lit og blöð niður lagði
líf mannlegt endar skjótt.
Svo hleypur æskan unga
óvissa dauðans leið
sem aldur og ellin þunga,
allt rennur sama skeið.
Innsigli engir fengu
upp á lífsstund bið,
en þann kost undir gengu
allir að skilja við.
Dauðinn má svo með sanni
samlíkjast, þykir mér,
slyngum þeim sláttumanni,
er slær allt, hvað fyrir er:
Grösin og jurtir grænar,
glóandi blómstrið frítt,
reyr, stör sem rósir vænar
reiknar hann jafnfánýtt.
Lífið manns hratt fram hleypur,
hafandi enga bið,
í dauðans grimmar greipur,
gröfin tekur þar við.
Allrar veraldar vegur
víkur að sama punkt.
Fetar þann fús sem tregur,
hvort fellur létt eða þungt.
(Hallgrímur Pétursson)
Fyrir hönd barnabarna Hall-
dórs Þorbergssonar,
Ragnar Þór Kjartansson.
Halldór Hilmar
Þorbergsson
Sigurður Guðberg
Helgason
✝ Sigurður Guð-berg Helgason
fæddist 27. nóv-
ember 1933. Hann
lést 19. ágúst 2020.
Útför hans fór
fram 28. ágúst
2020.
sinna.
Ég var hjá þeim
eðalhjónum Sigga og
Rögnu þegar ég
vann í Meitlinum í
Þorlákshöfn. Þetta
var ógleymanleg
vertíð, góður vinnu-
staður og ekki spillti
að Siggi m.a. var
stjórnandi þarna og í
eldhúsinu var Sigga
frænka, systir Sigga
og pabba, fórum við nokkrar oft
upp í eldhús í pásu í skemmtilegt
spjall og alltaf var eitthvað girni-
legt sett á borð.
Heiðursmaðurinn
og náfrændi Sigurð-
ur Helgason eða
Siggi Helga frá Seli
eða Seljalandsseli V-Eyjafjöllum
er fallinn frá. Alltaf kátur og
skemmtilegur alla tíð, listrænn á
marga vegu og sannur vinur vina
Oft var tekið lagið á kvöldin,
Siggi með harmónikuna og Ragna
með gítarinn, Linda og Guðlaug
sungu með en Jónas var þá pínu-
lítill en hann er heldur betur búinn
að taka lagið í gegnum tíðina og
margir kannast við Jónas Sig.
söngvara.
Siggi hvatti oft föður minn, að
eina vitið væri að flytja í Þorláks-
höfn, alltaf væri nóg vinna í fisk-
inum o.fl. Ekkert varð nú úr því en
pabbi minntist samt stundum á að
ef flutt yrði á einhvern stað þá
væri það í Höfnina.
Þegar Páll okkar fór að vinna
hjá Jarðefnaiðnaði á Peiloder
dvaldi hann hjá þessum heiðurs-
hjónum. Þökkum við fjölskyldan
alla greiðasemi og samverustund-
irnar. Vottum Rögnu og fjölskyld-
um og öðrum aðstandendum inni-
lega samúð með Guðsblessun.
Sigurbjörg Elimarsdóttir.