Bæjarins besta - 24.03.1993, Blaðsíða 6

6
BÆjARINS BESTA • Miðvikudagur 24. mars 1993
Baldur Hreinsson lögga og formaður LL:
Löggur þurfa
að vera leikarar
Skammstöfunin hér
að ofan stendur fyrir
Litla leikklúbbinn á
Isafirði, ekki Lands-
samband lögreglu-
manna. Það er að
vísu líka lögga sem er
formaður Landssam-
bands lögreglu-
manna, eins og gefur
að skilja — en það er
ekki Baldur. Baldur
lögga er formaður
Litla leikklúbbsins og
á föstudaginn frum-
sýnir klúbburinn
barnaleikritið
Kardimommubœinn
eftir Tliorbjörn
Egner, í leikstjórn
Guðjóns Olafssonar, í
Félagsheimilinu í
Hnífsdal. Þess vegna
þótti okkur á BB
tilvalið aðfá Baldur í
spjall um klúbbinn —
og lögguna.
Þú ert formaður klúbbsins
með hógværa nafnið?, er það
fyrsta sem ég segi við Baidur
þegar við hittumst á sunnu-
daginn á ritstjórn BB.
„Já, það má segja það,”
svarar Baldur, „en ég vil breyta
nafninu.”
Af hverju?
,,Ég veit það varla. Eg hef
eiginlega aldrei kunnað við
þetta nafn — þetta hógværa
nafn, eins og þú segir — mér
finnst það einhvern veginn
gera klúbbinn dálítið lítinn, ef
svo má segja.”
Þú segir nokkuð. En hversu
stór er þá Litli leikklúbburinn?
„Hann telur um hundrað
skráða félaga og setur upp
sýningar tvisvar á ári — vor og
haust. Það má segja að það
séu tuttugu til þrjátíu félagar
virkir í hverri sýningu sem sett
er upp. Við vildum að þeir
væru fleiri, en við erum sjálf-
sagt í samkeppni við eitthvað.
Hvort það er sjónvarpið eða
letin, veit ég ekki — kannski
áhugaleysi.”
En aðsókn aó sýningunum
er hún þá góð?
„Hún hefur verið það, en
Isfirðingarkaupaekki allt. Þeir
vilja heist fá eitthvað í líkingu
við Kardimommibæinn, Dýrin
í Hálsaskógi eða einhvern
brjálæðislega fyndinn farsa.
Farsa sem hefur verið sýndur
áður, til dæmis í Reykjavík og
gengið vel þar, þá kemur fólk.
En barnaleikritin ganga best.”
Ahorfendur neyða ykkur til
að vera á léttum nótum?
„Já, það þýðir ekkert fyrir
okkur að bjóða upp á annað.
Við sýndum Ættarmótið eftir
BöðvarGuðmundsson í fyrra,
sem er mjög skemmtilegt leik-
rit. Ég held við höfum fengið
um fjögurhundruð áhorfendur,
vorum að sýna fyrir þrjátíu til
fjörutíu manns. I hittifyrra
sýndum við Dýrin í Hálsa-
skógi og fengum tólfhundruð
manns, fullt á hverja sýningu.”
Ljónið er
kvenmaður
Nú er það Kardimommu-
bærinn, og þú ert væntanlega
bæjarfógetinn?
„Nei, ég er ekki að leika
núna. Ég hef leikið í þremur
sýningum en ég er alltaf með,
er þá að gera eitthvað annað,
smíða, mála og stússast í
kringum sýningarnar. Það er
mjög erfitt fyrir formann
klúbbsins að taka þátt í upp-
setningunum sem leikari.
Mestur tíminn fer í að mæta á
æfingar og þá gerir maður lítið
annað.
Ef miðað er við texta í
Kardimommubænum þá má
segja að aðalhlutverkin séu
nokkuð mörg: Það eru ræn-
ingjarnir, bæjarfógetinn, Tób-
ías í turninum, Soffía frænka
og fleiri. Við höfum þarna
auðvitað valinkunnugt lið í
hlutverkunum. Ræningjana
leika Arni Traustason, Sig-
urður Oddsson og Heiðar
Oskarsson. Páll Gunnar Lofts-
son leikur Bastían bæjarfógeta.
Tóbías leikur Eggert Stefáns-
son og Soffíu frænku leikur
Gerður Eðvaldsdóttir.
Leikendur í sýningunni eru
hátt á fjórða tuginn. Við erum
meðal annars með barnakór
frá Tónlistarskólanum og það
er mjög skemmtilegt. A svið-
inu verða einnig kameldýr,
asni og ljónið auðvitað. Og
það er kvenmaður sem leikur
ljónið.”
Er það eitthvað sérstaklega
illúðugur kvenmaður?
„Nei nei, alls ekki. Málið
var að hún er með þannig hár
að það er þægilegt að búa til
makkann.”
Uppistaða Litla leikkiúbbs-
ins, er hún ungt fólk?
„Það er að breytast mikið.
Klúbburinn er að verða þrjátíu
ára gamall — stofnaður 1965.
Og það var ungt fólk sem
stofnaði klúbbinn. A árunum
1965 til 1975 var klúbburinn
mjög virtur og vel metinn og
þetta varþekktleikfélag. Síðan
kemur í þetta einhver lægð og
fyrir nokkrum árum var mjög
erfitt að fá eldri félaga til að
vera með. Þeir voru kannski
orðnir þreyttir sem vonlegt er.
En þetta er allt að lagast núna
og virðist vera að koma aftur.
En við höfum til dæmis ekki
gamla karla og konur, það er
mjög erfitt að finna þau.”
Baldur Hreinsson á vaktinni.
Börn klappa ekki ef
þeim leiðist
Eldist þetta af fólki?
„Ætli það ekki, fólk fær nóg.
Það fer ógurlegur tími í þetta,
nánast hvert einasta kvöld í
sex til sjö vikur. Þegar fólk
grípur þessa bakteríu og by rjar
að leika þá er það oft með ár
eftir ár í hverri sýningu,
þangað til einn daginn að það
fær nóg og segir bless. Eg segi
fyrir mig að ég tek mér hvíld,
það líður eitt, tvö ár án þess
ég stigi á svið. Þó ég starfi
innan klúbbsins þá er ég bara
að gera eitthvað annað.
En þetta er ofboðslega
gaman, sérstaklega að loknu
æfingatímabilinu þegar maður
sér hvernig til hefur tekist.”
En hvað rekur fólk út í þetta
í sjálfboðavinnu meðfram
fullri vinnu; að leika, smíða,
sminka, hvísla og gera allt sem
gera þarf?
„Eg get svarið það ég veit
það ekki. En fólk fær eitthvað
ákveðið út úr því að leika.
Það er kannski einhver þörf til
að láta á sér bera eða tii þess
að sýna hvað í því býr, hvað
það getur og koma á óvart.
Það er oft gaman eftir
sýningar sem nýir menn hafa
leikið í. Menn sem fólk hér í
bænum þekkir og kannski hefur
lítið borið á. Síðan fáum við
þessa menn upp á svið og þeir
reynast dúndurleikarar og
koma á óvart, það er gaman
að því þegar þetta gerist.”
Þakklátir áhorfendur hljóta
líka að gefa mikið, börnin eru
þakklát fyrir það sem fyrir þau
er gert?
„Þau eru kröfuhörð og
klappa ekki ef þeim lciðist.
Fullorðna fólkið klappar alltaf
af kurteisi þó því hundleiðist.
Ef það er gaman hjá börnunum
þá klappa þau og öskra af kæti
en finnist þeim leiðinlegt þá
klappa þau ekki. En það er
gaman aó leika fyrir börn,
mjög gaman.”
Kardimommubærinnerorð-
inn klassískt verk fyrir löngu.
Foreldrar dagsins í dag hlust-
uðu á plötuna og sáu stykkið
jafnvel í Þjóðleikhúsinu á sínu
tíma. Þeir vilja sjá Kardi-
mommubæinn með börnunum
núna. Hvað er það í verkum
Egners sem gerir þau svona
vinsæl? Þó þau séu barnaleik-
rit, höfða þau þá til allra?
„Ég held það séu per-
sónumarogtextinn. Verkineru
fyndin og Kardimommubærinn
er snilldarlega vel þýddur af
Huldu Valtýsdóttur. Þau eru
ekki skrifuð á smábarnamáli
og það er engin fíflagangur í
þeim — það er komið fram
við börnin eins og fólk. Og
verkin hafa mikinn boðskap;
allir geta orðið betri menn.”
Nauðsyn að hver
maður fái að gera
sig að fífli
Nú ert þú í lögreglunni og
þarft að hafa margskonar af-
skipti af samborgurum þínum.
Stoppa fólk fyrir of hraðan
akstur og sekta það og svo
framvegis. Síðan sér þetta
sama fólk þig ærslast á sviðinu
og gera þig að fífli þar,
samræmist þetta virðingu
starfsins?
„Það er alveg nauðsynlegt
að hver maður fái að gera sig
að fífli einhvern tíma,” svarar
Baldur með áherslu. Og mikið
er nú gott að heyra lögreglu-
þjón lýsaþessari skoðun sinni.
„Já já, þetta samræmist al veg,”
heldur hann áfram, „ég hef ekki
orðið var viö að fólki finnist
þetta ekki eiga við. Það væri
annað væri ég að gera mig að
fífli úti á götu án þess að það
væri borgað inn á mig.
Ég byrjaði í lögreglunni
fyrir fimm árum og þá var
mikið að gera hjá henni. Við
þurftum mikið að hafa afskipti
af unglingum — nánast á
hverju kvöldi — sem voru í
innbrotum og allskonar vand-
ræðum. En þetta hefur breyst
gífurlega mikið og ég vil þakka
það félagsmiðstöðinni sem
sett var á laggirnar og Jón
Björnsson er búinn að gera
mjög góða hluti. Afskipti
okkar af unglingum í dag eru
nánast engin og starf okkar
hefur breyst mikið á þessum
fimm árum.”
Þurfa ekki Iöggur að vera
dálitlir leikarar?
„Jú, þær þurfa að vera það.
Lögregl uþjónar þurfa alltaf a ð
haldastillingu sinni sama hvað
gengur á. Og það getur verið
geysilega erfitt.”
Hvernig er að starfa í bæ
þar sem allir þekkja alla?
„Það hefur ekki verió erfitt
hingað til. Við erum tveir
fæddir og uppaldir Isfirðingar
í löggunni. Það var þannig að
einungis utanbæjarmenn voru
hér í löggunni og fólk hélt að
enginn gæti verið í löggunni á
Isafirði nema utanbæjarmenn.
En það er vel hægt, auóvitað
koma upp leiðindamál stöku
sinnum en ég hef aldrei orðið
fyrir neinu aðkasti eða slíku
vegna starfsins.”
Sem þýðir að þú ert góð
lögga eða slæm?
„Það var einhver sem sagði
við mig aó ég hlyti að vera
ágætis lögga því hann heföi
aldrei heyrt neitt um mig talað.
En ég veit það ekki," svarar
Baldur Hreinson lögga og
formaður Litla leikklúbbsins.
hj-
Leikendur ásamt leikstjóra Kardimommubæjarins.