Víðförli - 15.05.1983, Blaðsíða 7

Oddur Albertsson tekur lagið með smáfólki.
hans. Listamaðurinn hafði leikið sér
að því að búa til einskonar horn úr
hárlubbanum. Sérhver maður skynj-
ar þannig listina út frá sínum eigin
veruleika. Á sama hátt vitnar sér-
hvert listaverk um það hvernig lista-
maðurinn skynjar sitt umhverfi.
Sagt er að listin túlki viðhorf til
lífsins. Umræðan komst því af stað
á sýningunni og heldur vonandi
áfram.
Listamenn næstu sýningar
Smáfólkið sýndi að það hefur mikið
vit á táknmáli ýmiskonar: Litum,
formum, merkjum, líkingum og vill
nýta hugmyndaflugið sem við sem
eldri erum hræðumst svo oft að
nota. En Kirkjulistarsýningin talaði
sterkt til okkar ungu sýningagesta.
Inntak sýningarinnar hefur haft
mikið að segja fyrir þá sem og alla
aðra, þar sem þarna var á ferðinni
sérstök list, sem veitir okkur áræði
til þess að þora að vona að við eig-
um eftir að lifa marga Páska í viðbót
saman á jörðinni okkar. Þessir ungu
vinir mínir tjáðu þessa von á pappa-
spjöldin sín og það var fagurt sköp-
unarverk.
Hver veit nema við munum sjá
verk þeirra innrömmuð á næstu
kirkjulistarsýningu.
Fram á þessa öld bjó með einstakl-
ingum og þjóðum Evrópu dulin en
virk afstaða til mannlífsins: Menn
viðurkenndu tilvist grundvallarlaga
sem giltu um öll mannleg samskipti.
Menn voru sér þess meðvitandi um
guðleg lög og gildi, sem léðu öllu
mannlífi tilgang og merkingu. Þessi
vitund var að vísu sjaldnast tjáð í
orðum, en hún stýrði afstöðu manna
og athöfnum.
Nú hafa þessi lög verið tekin af. í
stað þeirra er komin hugsjón hags-
munahópa um að ná fram glæstri
framtíð fyrir hönd umbjóðenda
sinna. Allt er metið til stundlegra
gilda. Og sérhyggju nútímans eru
ekki lengur hömlur settar innan
heilagra vébanda eilífra laga.
Farsæld lífsins er undir því komin,
að í huga fólksins í landinu búi sam-
eiginleg vitund um órjúfanleg lífsins
lög sem enginn fái brotið án þess að
hann rjúfi þar með samhengi tilver-
unnar sjálfrar og lífkeðjuna í mann-
félaginu.
Þessi lífsins lög eru undirstaða allr-
ar tilveru, skynsemdin sem stýrir
samskiptum manna innbyrðis og
tengslum þeirra við náttúruna og
umhverfi sitt. Þau tengja mennina
hinu æðsta guðlega lífi og samstilla
fólkið við sjálfan tilgang lífsins. Séu
þessi lög rofin, er lífstilganginum
neitað og dauðinn heldur innreið
sína í mannlegt samfélag.
Til kjörstaðar á
vélsleða og skíðum
Fréttastofa hljóðvarps hafði viðtal
við Vernharð Vilhjálmsson í Möðru-
dal kosningadaginn 23. apríl sl. og
kom fram, að hann fór á vélsleða 45
km leið á kjörstað að Skjöldólfsstöð-
um. Og að honum heimkomnum
Vitund um
gnmdvallarlög
lagði kona hans, Anna Birna Snæ-
þórsdóttir af stað á vélsleðanum.
Þau fóru samtals 180 km leið til þess
að setja merki á seðil.
Fréttamenn sögðu svipaðar sögur
úr öðrum landshlutum og það er
þess vert að spurt sé: Hver var sú
vitund er bjó í huga manna og stýrði
höndum og fótum um óvegi, frera og
hjarn?
Guðmundur Jónsson, hreppstjóri
og formaður kjörstjórnar í Árnes-
hreppi, býr í Munaðarnesi, nyrsta
bænum á Ströndum og hafa snjóa-
lög lokað inni bæinn í allan vetur.
Hann lét heimilisfólk sitt kjósa utan
kjörstaðar vegna ótryggs verðurút-
lits, setti kjörgögnin á bakið og hélt
af stað á skíðum . . . Hver skyldi hún
hafa verið sú ómeðvitaða vitund er
bjó með honum? Bar hann á bakinu
helgan dóm?
Svari hver fyrir sig. En líklegt má
telja, að hér felist tilfinning fyrir
heilagri skyldu: „Manni er uppálagt
að ljúka þessu í dag“, sagði einn
viðmælenda fréttamanns, mig minn-
ir í Austfjarðakjördæmi. Um allt land
þar sem torleiði var vildu menn allt
á sig leggja til þess að vera þátttak-
endur í þessari sameiginlegu athöfn
þjóðarinnar, hver og einn vildi vera
fullgildur.
Hér býr dulin vitund um grund-
vallarlög og andleg gildi lífkerfis
mannlegra samskipta. Menn vita
það núorðið um náttúruna, að ef lög
hennar eru brotin, hefnir hún sín. En
auk þess vita menn það á Ströndum
og á Austurlandi, að lög lífkerfisins
í mannlegri tilveru, lög skaparans
og endurlausnarans, ljá öllu mann-
lífi tilgang og merkingu. Þeir kenna
börnum sínum dæmisögur Jésú, og
á altaristöflu Kjarvals flytur Kristur
þessi boð með Dyrfjöllin í baksýn.
Þórir Kr. Þórðarson
Kirkjuleg tákn
SJÖARMA LJÓSASTIKA er fornt
gyðinglegt tákn, sem kirkjan tók
upp snemma á öldum. í gyðingdómi
er hún tákn hinna sjö daga sköpun-
arinnar en í kirkjunni hefur hún oft-
ast táknað ávexti Adams, hin sjö
sakramenti í kaþólsku kirkjunni, sjö
daga vikunnar o.fl. í lútherskum
kirkjum er algengast að hafa tvö
kerti á altari. Þá vísar ljósið til hans
sem sagði: „Ég er ljós heimsins."
VÍÐFÖRLI - 7