Víðförli - 15.05.1983, Side 13

R A Ð I B
DEILD 1
Trú og vitnisburður
Kristniboð
Kirkjan og þjóðfélag
Samtal við önnur trú-
félög.
Guðfræðimenntun
DEILD 3
Menntun oq endurnýjun
Safnaðarlíf
Staða kvenna í kirkju
Æskulýðsmál
Menntamál
Biblfurannsðkni r
DEILD 2
Réttlæti og þjðnusta
Alþjóðamál
Þróunarmál
Barátta gegn kynþáttamisrétti
F1ðttamannahjálp og neyðarstarf
Stuðningur við fátækar kirkjur
Kristnar hei1brigðisstéttir
leika sínum og er ekki bundin af þeim
yfirlýsingum sem meirihluti Al-
kirkjuráðsins kann að samþykkja.
Hinsvegar felst í orðunum samfélag
kirkna, að kirkjurnar eru skyldugar
að tala saman, hlusta hver á aðra,
vinna saman hvarvetna þar sem
menn telja sig ekki af samvisku-
ástæðum verða að vinna út af fyrir
sig. Ef hægt væri að tala um yfirvald
innan Alkirkjuráðsins, væri það helst
að finna í heimsþinginu sem haldið
er 7. hvert ár og verður hið sjötta
haldið í sumar í Vancouver í Kanada.
Þar hittast 900 fulltrúar frá hinum
300 kirkjum sem aðild eiga og
ákveða meginstefnu næstu ára.
Stjórnarnefnd sem skipuð er 145
manns kemur svo saman árlega milli
heimsþinga og hún kýs sér fram-
kvæmdanefnd sem hittist oftar og
fjallar um hin daglegu mál.
Deildirnar þrjár
Það er svipmikill Vestur-Indíamaður,
Philip Potter sem er aðalritari Al-
kirkjuráðsins og með honum eru þrír
deildarstjórar. Ein deildin hefur yfir-
skriftina: Trú og vitnisburður og þar
er fjallað um kristniboð, boðun á
heimaslóðum, samtal við önnur trú-
félög og ennfremur tengsl kirkjunnar
við samfélagið. Þar er ekki síst
fengist við tengsl kirkjunnar við nú-
tíma vísindi og tækni.
Önnur þessara deilda ber svo yfir-
skriftina: Réttlæti og þjónusta. Þar
er fjallað um þróunarmál, flótta-
mannahjálp, baráttuna gegn kyn-
þáttamisrétti, stuðning við fátæka
söfnuði og kirkjur, starf kristinna
heilbrigðisstétta og ennfremur um
alþjóðapólitik.
Þriðja deildin er kölluð: Endurnýj-
un og menntun. Þar er sýslað með
menntunarmál, bæði guðfræði-
menntun sem almenn menntamál,
ennfremur um endurnýjun safnaða,
kvennaguðfræði, æskulýðsmál og
biblíurannsóknir.
Deildarstjórarnir þrír eru frá þrem-
ur ólíkum heimsálfum og kirkjudeild-
um og er reyndar mikil áhersla lögð á
það í Alkirkjuráðinu að hinir 200
starfsmenn komi sem víðast að og
séu þannig sendiherrar heimakirkna
sinna.
Atkvæðamikil upplýsingadeild
starfar ennfremur undir yfirstjórn
aðalritarans, á hennar vegum er
margskonar útgáfa bóka, blaða og
útvarps- sem sjónvarpsefnis.
Gagnrýni á Alkirkjuráðið
Kirkjusögulega séð er Alkirkjuráðið
ung stofnun. Samt sem áður má með
sanni segja að það hefur haft veruleg
áhrif til einingar kirkjunnar og til við-
halds þeim verkefnum sem kirkjan
hlýtur að sinna. En það hefur oft
blásið um Alkirkjuráðið, ekki síst
eftir heimsþingið í Uppsölum 1968.
Þá var megináherslan sett á hinar
félagslegu og stjórnmálalegu afleið-
ingar fagnaðarerindis Krists og
fannst mörgum þar of langt gengið.
Síðasta heimsþingið var haldið í
Nairobi, Kenya 1975 og kom þar
glöggt í ljós hve staða kirkjunnar er
að breytast í þriðja heiminum. Er
kirkjuvöxtur þar víða mikill og kirkju-
leiðtogarnir láta æ meir að sér kveða
á alþjóðlegum vettvangi. Varð aug-
ljóst í Nairobi að Alkirkjuráðið er í
raun alþjóðleg stofnun á borði ekki
síður en orði. Þau vandamál sem
steðja að kirkjum þróunarlandanna
voru þar mjög í brennidepli, bæði
þróunarmál, mannréttindamál og
ekki síst vestrænt kristniboð í menn-
ingarsamhengi þriðja heimsins.
í kjölfar þessa heimsþings var efnt
til tveggja ráðstefna um kristniboð,
fyrst í Bangalore á Indlandi en síðar í
Melbourne í Ástralíu. Kom þar fram
mikil gagnrýni frá kirkjum þriðja
heimsins á kristniboðsskilningi vest-
rænna kirkjudeilda. Hefur þessi um-
ræða borið verulegan ávöxt, jafnvel
þar sem einróma samkomulag náðist
ekki.
Samtal kirkjudeilda innbyrðis
Ekumeniska hreyfingin er ekki ein-
vörðungu innan Alkirkjuráðsins.
Vaxandi samræða fer nú fram milli
heimssamtaka kirkjudeildanna. Má
geta þess t.d. að nýlega var haldinn í
Skálholti fundur lúterskra og orto-
doxra kirkjuleiðtoga. Anglikanska
kirkjan og lúterska kirkjan hafa
stofnað til góðs samstarfs og svo má
lengi telja. Hefur á síðustu árum
náðst meiri guðfræðileg eining en
margir höfðu þorað að vænta. En
Alkirkjuráðið er í miðpunkti hinnar
ekumenisku hreyfingar og þar með í
kirkjusögu þessarar aldar.
VÍÐFÖRLI — 13